🖤
Yataktan irkilerek uyanmıştım. Her şeyin kabus olduğunu anladığımda derin nefeslerim arasında oh demiştim.
O günden sonra bir haftaya kadar ağır işkencelere mağruz kalmıştım.
Ama sonunda bırakmıştı. Kendisi eve pek gelmiyordu ve bu benim için daha iyidi.
Bu gün odadan çıkacaktım. İki hafta boyunca hiç çıkmamıştım odadan.
Bazen arda geliyordu. Biraz iui hissetmeme yardımcı oluyordu.
Yatağımdan kalkıp esnemeye çalıştım. Üzerimden tam anlamıyla kamyon geçmişti.
Banyoya girip yüzümü yıkayıp işlerimi hallettikten sonra kıyafet dolabına yöneldim.
Kaçışımın mümkünleşmeyeceğini yavaş yavaş anlıyordum.
Üzerime siyah tayt alıp bir de kırmızı bol ve uzun kazak giyinmiştim.
Salona yavaş adımlarla indiğimde önce kontröl etmiştim.
Ses gelmeyince anlamıştım onun evde olmadığını.
Derin nefes alıp odadan çıkmıştım. Salona indiğimde etrafa bakmıştım.
İki katlı. Ev demeye bin tane şahit lazım. Saray gibi bir yerdi.
Büyük bahçesi. Havuz bile vardı. Düşüncelerimi bırakıp mutfağı aramaya başlamıştım.
Acaba kıyamet önceki sessizliği mi yaşıyordum. Buz dolabını açıp önünde ağzı açık kalmıştım.
Tıka basa doluydu. O kadar şeyden zorlukla karnımı doyuracak bir şeyler seçip masaya oturmuştum.
Karnımı alel ecele doyurup döktüklerimi toparlayıp salona geçmiştim.
Kaçmaya bir delik aranıyordum. Olmayacak duaya inatla amin diyen insanlar gibi.
Salondaki büyük camın önünde durmuştum. Bahçeyi incelemeye başlamıştım çünkü yapacak başka şey yoktu.
Ya da oturup beynime savaş açan düşünceleri izleyecektim.
Bu yüzden bahçeyi incelemek en iyi karardı. Bir sürü koruma vardı. Sayılamayacak kadar çok hem de.
Ahh. Neler olmuştu benim sessiz sakin hayatıma. Off.
Korumalar iki sıra haline geldiğinde anlamıştım onun geldiğini de ama neden bu kadar erken gelmişti.
Saate baktığımda saat bir olmuştu. Neden bu kadar erken gelmişti ki.
O yokken ben daha iyiydim. Her konuda her anlamda.
Paniklemeye başlamıştım. İnşallah arda da yanında olurdu.
O yanımdayken kendimi azıcıkta olsa güvende hissediyordum.
Güçlü bir kadın. Kimseden korkum yoktu. Ama karşımdaki mafya olunca işler değişiyordu tabi.
Kendimi toparlayıp bahçeyi izlemeye devam ettim. Öyle gözükmeye çalıştım yani.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KEKEME
Teen Fiction"Pişman olacaksın bir gün. O kadar pişman olacaksın ki ayaklarıma kapanacaksın. Ama ben seni affetmeyeceğim. " Demiştim ağlayarak ve bağırarak. Yüzünde tek bir anlam belirtisi yokken sert sesiyle konuşmuştu. "Hayel gücün güzelmiş. Ama ben istediği...
