Dé Katja de Haen

Het balkon

Katja zat op het balkon van haar hotelkamer samen met Bart en Jelte. De anderen hadden haar al welterusten gezegd en waren naar hun eigen kamers teruggegaan. Katja rookte een sigaar en staarde in de verte. 'Zware dag, Kattie-de-Pattie?' vroeg Jelte.
'Ja, een beetje wel, hè,' antwoordde Katja.
'Wil je zo lekker slapie-slapie gaan doen?' vroeg Jelte denigrerend.
Katja grijnsde en zei: 'Ja, bijna.'
'Morgen lekker shoppen,' grinnikte Jelte.
Katja knikte. 'Jij moet echt naar bed, hoor,' zei Jelte.
'Ik moet helemaal niks,' zei Katja met een gemaakt Amsterdams accent.
Als Mira Katja nu zou zien zou ze zeggen dat ze teveel in d'r hoofd zat, en ze zou nog gelijk hebben ook. Ze dacht aan hoe ze jaren geleden Maxiem en Mira ontmoet had, hoe ze haar eerst zo leuk hadden vonden en hoe ze toen alles eigenhandig kapotgemaakt had. Ze dacht aan het moment dat Maxiem had gevraagd "wie Katja was" en hoe Mira haar later nog een keer was tegengekomen en het enige wat ze gezegd had was: 'Wat doe jij hier?'
Ze dacht aan Bing, haar stagefotograaf en goede vriend van Maxiem en Mira. Aan hoe zij als meisje van acht smoorverliefd op hem was geworden, en hij het meteen doorhad en eerst zo lief voor haar was geweest, tot hij er na een paar jaar genoeg van had gekregen. Nu snapte Katja nog steeds niet helemaal wat hij nou van haar vond. Ze dacht aan Lev, een van de achtergrondzangers die later nog zou komen. De beste vriend van Maxiem. Ze herinnerde zich het eerste moment dat ze met hem had gepraat nog. 'Mag ik vragen hoe u heet?' had ze gezegd.
Ze had hem al herkend maar wou het nog zeker weten. 'Hoi. Ik heet Lev,' had hij geantwoord.
'Kent u Maxiem?'
Lev had geglimlacht toen hij die naam hoorde en blij geknikt. Vanaf dat moment hadden hij en Katja het meteen goed met elkaar kunnen vinden. Ook dát had Katja zelf kapot gemaakt. En Lev was misschien letterlijk wel een van de liefste mensen op aarde. Katja schrok op uit haar overpeinzingen toen Bart voorzichtig met zijn hand vlak voor haar gezicht zwaaide. 'Sorry,' zei ze snel. 'Ik moet inderdaad echt naar bed.'
Ze legde het restje sigaar in de asbak, stond op, gaf eerst Bart, daarna Jelte een kus op hun wang en liep naar binnen. In de badkamer kleedde ze zich uit tot aan haar ondergoed. Ze ging naar de wc en liep het balkon weer op. 'Zullen wij naar onze eigen kamer gaan, Kattie?' vroeg Bart.
Katja haalde haar schouders op. 'Moeten jullie weten,' zei ze. 'Ik vind het gezellig als jullie blijven. Maar ik ga pitten dus of het voor jullie nou zo gezellig is...'
'We wachten wel tot je in slaap bent gevallen,' zei Bart.
'Dat is lief.'
Katja ging in bed liggen. De satijnen lakens waren zacht en glad. Bart en Jelte gaven Katja allebei een kus op haar voorhoofd. 'Welterusten, Kattie-de-Pattie,' zei Jelte.
'Welterusten,' zei Katja, en ze sloot haar ogen.