O Silent Night (Isla de Vista Series #1)

Chapter 12

Chapter 12: Everything

I woke up in Elijah's shirt and a fresh panties. Nasa walang saplot na dibdib ako ni Elijah nang gumising. A sounding kiss landed on my cheek.

"You're awake," he muttered.

Ngumuso ako at nagtago sa kanyang bisig. Humalakhak siya ng mahina kaya kinirot ko siya. Humaplos ang kanyang kamay sa aking balakang sa ilalim ng aking t-shirt.

"Does it still hurts, baby?" malamyos niyang tanong.

"Yeah... a bit."

He kissed my head suddenly and mumbled. "I love you,"

Ngumiti ako ng malapad. May hapdi sa aking pribadong pagmamay-ari. It even feel like my body is bruising and my bones are losing calcium. Ngunit sa pangkahalatan, masaya ako sa nangyari. I gave him my virginity and I could never think of anyone to give it whom other than him.

"I'm hungry, Eli..." bulong ko. "Real food, I mean."

Sumilay ang multong ngiti sa kanyang labi kaya umirap ako sa kawalan. Napakagalawgaw niya talaga, e. Sinubukan kong umupo at kinagat ang pang-ibabang labi dahil sa sakit na nararamdaman.

Inaalalayan niya pa ako at pinagpahinga ang panga sa aking balikat. I scanned my eyes to the wall clock and accidentally saw our food in the table. Pasado alas kwatro na pala.

Bigla siyang tumayo at akala ko hubad siya ngunit may sinuot namang abong sweatpants. I pursed my lips and took his hand to stood up too. Masakit ang aking gitna ngunit kaya ko namang maglakad ng maayos.

"Pinadala ko kanina ang pagkain natin, hindi kita ginising dahil masarap ang tulog mo," mahina niyang banggit.

"It's okay."

Umupo ako sa bean bag, he carried the center table closer to me before seating on my right. Isang plato lang ang nandito ngunit ang pagkain na nakalagay ay pangdalawang tao.

We shared the food until we finished everything. Napainom ako ng cold milkshake na gawa ni Manang habang nakasandal muli kay Elijah. Tapos na kaming kumain at nagpasyang manood lamang ng palabas.

Ayaw ko rin namang lumabas ng silid kaya nananatili kami sa kwarto niya hanggang gumabi. I had a big sleep in the afternoon. Pleasured at that matter kaya hindi mabilis dinalaw ng antok.

Tinapos ko nalang ang trabaho sa laptop habang nanonood si Elijah. Inuulit ni Sharon ang pagpaalala sa mga meeting ko kaya napaisip ako na uuwi ng Maynila pagkatapos bisitahin ang construction sa Madreda.

"Eli, I need to go back to Manila tomorrow," mahina kong pahayag.

Huminto ang paghaplos niya ng pabilog sa aking tiyan. Nilingon ko sila para marinig ang opinyon niya tungkol doon.

He nodded and smiled innocently. "Then we'll go,"

"Don't you want to stay here a bit longer?"

Mabilis siyang umiling. "Wherever you go, I go."

Napatango ako sa desidido niyang tugon. I emailed Sharon about going back to Manila tomorrow so my other meetings can be reschedule onto the next day, earlier than scheduled. Para maibsan ang mga araw na nakatambak ang mga meeting.

Sa beach front ng second floor kami naghahapunan ni Elijah. Medyo late na nga dahil alas kwatro na kami kumain ng tanghalian.

It's very beautiful being under the night skies, waters are around us and there's a lit up sunken fiery pit. Maaliwalas din ang hangin na nagdagdag ngiti sa aking sistema.

How I wish ganito palagi ang buhay. How I wish I am always in this peaceful province. But no, I also have a life in the City. Nasa hagdanan ng pag-aangat pa ako. I still have to strive for myself and for Elijah too. May pangarap pa akong gustong tuparin kaya hindi pa pwedeng hindi na magtatrabaho sa syudad at palagi nalang mamamalagi sa probinsya.