Bu yağmurlu gün güneşi sevmeyen ben için mükemmeldi.
Karanlık odamda yatağıma oturmuş yağmurun sesine mırıltılarımla eşlik ediyordum.
Karnımdan gelen seslere kulak verip acıktığımı fark ettim.
Yalnız yaşadığım evin koridorlarında adımlayarak mutfağa girdim.
Ne bir şeyler hazırlayacak gücüm ne de onları yiyecek isteğim vardı.
Buzdolabındaki karttaki pizzacıdan büyük boy bir pizza söylemiştim.
Gelmesini beklerken kulaklıklarımı takmış cebimden de sigaramı çıkarıp yakmıştım.
Yalnızca ayakta duracak kadar yer olan balkonuma çıkıp zehirli dumanı içime çektim.
Neden bilmiyordum ama iyi geliyordu.
...
Kapı ve telefonum aynı anda çalmıştı. Önce kapıyı açıp sıcak kutuyu mutfağa bırakmış sonra da telefonumun üstünde yazan yazıya bakmıştım.
"Bilinmeyen numara''
İçimden'' beni kim arar ki?'' diye geçirip pizzamı yemeye başladım.
Telefonumun ikinci kez çalmasıyla açıp kulağıma götürdüm.
''Alo''
Karşıdan boğuk ve güzel bir ses gelmişti.
Ben de sessizce ''alo'' demiştim.
Bilinmeyen numara: Seni sevdiğimi söylesem çok mu hızlı davranmış olurum.
Hürkan: Ne?
Kimsin?
Numaramı nerden buldun?
Bilinmeyen numara: Hey hey sakin ol. İlk olarak evet seni seviyorum, kim olduğumu şuanlık söylemek istemiyorum ve numara bulmak o kadar da zor bir şey değil bebeğim.
Hürkan: Ne saçmalıyorsun?
Deyip yüzüne kapatmıştım. ''Tek eksik buydu''
İç çekip koltuğa uzanmış gözlerimi kapatmıştım.
