My Instant Boyfriend

Chapter 44. Playful Destiny

Euri's Pov.

Loving someone and letting him or her to be part of your life means you are giving them the ability to hurt you. The moment I feel inlove with Shinjae, alam ko na, na kung iiwan o mawawala siya apart of me will be lost. At napatunayan ko yon ng pansamantalang paghiwalayin kami, noong inakala naming lahat na hindi na namin siya makikita pang muli.

But despite of everything that happened, of every hurt that I've felt, I am thankful for everything. I am still thankful for all the things of the past, I am thankful for every last, I am thankful for everything in life, Thankful for all the strive, Thankful for this life so good.

It's been one year since the day we found him, the day that the Lord gave him back to me, to us.  A lot of things already happened after that at lahat ng iyon ipinagpapasalamat ko.

Bumalik na ulit sa normal ang takbo  buhay namin matapos ang ilang linggong pagpapalakas ni Mokz para makabawi ng lakas.  Balik skwela na ulit si Eula habang si Sendoh naman ay nag-aaral na ng photography sa kaparehong unibersidad kung saan pumapasok si Eula, madalas pa din sila magtalo pero nagkakabati din naman, bago pa matapos ang isang araw, parte na siguro ng buong maghapon nila ang magbangayan kaya hinahayaan nalang namin. Si Jade naman ayun busy pa din sa work, matapos ang graduation namin last year nag full time na siya sa Jhinx.  Si Tita Shiela at Tito Jed  bumalik na ng Singapore, pero madalas namin silang nakaka-usap through video call. Si Tito Shan, Mokz father. Bumalik na ng Korea at paminsan-minsan ay tumatawag din para kamustahin ang kambal.

"Shit!"

Napailing nalang ako habang pinanonood siyang nagpupunas ng mga luha niya.

" Stop laughing at me, Mine " nakanguso niyang ani  nasa tv ang  paningin. How cute.

" did I laugh at you? really, when? " nangingiti kong tanong. He sigh and glare at me. Smiling, muli akong napailing tsaka muling ibinalik ang paningin sa pinapanood naming filipino movie na pinagbibidahan ni Christine Hermosa at Agah Mulach.

Ang eksena kung saan pinapanood na ni Christine ang mga video ni Agah na iniwan sa kanya bago ito tuluyang mamaalam sa mundo ang nabungaran ko. Napabuntong-hininga ako at hinawakan ng mahigpit ang isang kamay niya, naramdaman ko ang pagpisil niya sa kamay ko at pagbaling ng tingin sa akin pero pinanatili ko ang tingin sa tv.

I can never imagine the pain that Christine she's in if that movie is real but somehow I know that feeling, to be left behind by the one you really love.

Napangiti ako ng maramdaman ko ang pagpatak niya ng maliliit na halik sa likod ng palad ko, binaling ko ang paningin sa kanya. Sobrang nagpapasalamat ako na pagkatapos ng lahat-lahat ng pinagdaanan namin, matapos kaming magkahiwalay ay magkasama na kaming muli.

Magaling na siya at nakakalakad na  uli kahit na, noong una talagang nahirapan siya na maikilos ang mga binti niya dahil sa tagal niyang tulog at sa aksidenteng nangyari sa kanya. Nagpapasalamat ako kay Lord sa lahat ng tulong na ibinigay niya sa aming lahat.

"Bakit ganyan ka makatingin Mine?" Umiling ako.

"Wala, nakakatuwa ka kasi masyado kang nadadala sa pinapanood naten."

"Bakit ikaw ba hindi? Ang lungkot kaya " nakanguso niyang ani.

''Hindi, bakit naman ako malulungkot eh kasama na kita." Ang totoo malungkot naman talaga yung movie, nakaka relate nga ako sa kwento nila e, dahil tulad ng bidang babae naranasan ko din ang mawalan ng lalaking minamahal lalo na noong inakala naming patay na siya. Nagawan pa nga namin siya ng libingan eh. almost two years  ko ding iniyakan yun.