Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2001. The year where I finally got out of mom's womb. Where I finally smell the fresh air. It was so nice and so calm. So beautiful and so fantastic. Ng mga taong iyon; naglalaro tayo sa bangketa na walang inaalalang problema. Ramdam pa natin ang malutong na hampas ng tsinelas ni mama sa pwetan natin, sa tuwing umuuwi tayong dugyot at pawisan.Payapa. Malaya. Ang mga taóng pinaglipasan na ng oras.
Sa eskwela.Nagsitatalon pa tayong lahat tuwing naririnig ang pagtunog ng timbre. Kumakaripas kayong magtakbuhan, para di kayo mahuli ng lider dahil 'cleaners' kayo.
Bago dumiretso sa bahay ay nakukuha pa nating tumambay sa plaza. Panay posing sa camera. Nagvovlog na parang tanga. Kahit saan gumagala na walang inaalalang problema. Walang curfew. Walang limitasyon. Masaya lang. Kahit lakwatsero marunong namang makinig sa guro tuwing nagdidiscuss. Inaantok man pero tagos sa utak ang lessons. Lalo na kapag strikto si titser talagang didilat ka sa gising at makikipag compete sa tuwing may oral participations.
Ang ingay sa silid natin ng mga araw na 'yon. Ang ingay natin sa hallway at sabay takbo kapag pinagalitan ni titser.Lalo na ang larong baraha na kamuntikan ka nang magguidance office. Isama mo na rin ang kantahan sa room. Namiss mo na siguro iyong President niyo na panay sigaw sa tuwing nag-iingay kayo.Si Sally! Iyong taga kilay at taga make-up mo!Si Marites! Na ang ganda-ganda at crush ng campus.Si Luli! Na seatmate mo na pasimpleng natutulog sa lecture.Pati na ang mga magkapares na nagpapasama ng sikmura niyo sa sobrang PDA. Mapapasanaol ka na lang. Si Kuloy! Na nagtitinda ng sari-sari sa room niya. Laging galit sa tuwing di ka nagbabayad ng utang mo.Isa pa ang taong 'to na si Auditor. Na panay singil ng bayarin kahit kakarating mo lang sa school.Iyong crush mong inaabangan mo pa sa hallway. May pagtili at paghampas ka pa sa katabi mo.Iyong paborito mong titser na ang galing magturo.
Siguro miss niyo na. At kahit basag-golera ka man noon may natutunan ka naman.Kahit parati kayong nag-aaway ng mga kaklase mo. Aminin mong namiss mo rin ang kulitin ninyo.Maraming ala-ala ang di matutumbasan ng kahit anong pera. Mga ala-alaang bumuo sa atin at naging inspirasyon natin para makaligtas sa buong school year.
Those memories and people are your treasure. That no matter how hard your life would be, there are still people who will make you laugh and will make you valuable.Kahit anong hirap sa bahay, nasa paaralan ang ginhawa. And this pandemic, gave a big effect to everyone. To every students. Especially the learnings they might not gain. Online class is not effective. Philippines is one of those country who have poor internet connections. And most of the family cannot afford.
This system would be a hassle and a depression. Most of the students wants to go to school to escape from being abused at home. And those students might not able to continue their study because of this online education.2019. Where it all started. We made a big adjustment to new normals. Well, we should be prepared for this kind of phenomenom.
And big storm has yet to come. But, admit it or not. We missed the old days. The noise inside the school. Those old memories.Marami man ang nagbago at marami itong naging epekto sa atin. We cannot risk our lives just to bring back those memories. Let it be missed.Mahirap mag-adjust para matuto sa ganitong sistema. Napakahirap lalo na at kailangan talaga ng aktwal na pagtuturo sa isang agham. Pero kailangan nating makisabay sa pag-usog ng panahon.
Kung hahayaan nating malunod tayo sa dumating na baha. Hindi tayo makakaahon. Hindi na natin maibabalik ang saya na naranasan natin noon. Pero makakabuo pa tayo ng mas masaya pang ala-ala.
But we can be happy. This the new normal now. This is our life now. Hate it or not but it's happening. Mahirap mang matuto but we should have the courage to self-study. Explore. Watch. Learn.And also, be practical. But if you think you can afford the pressure and money, then go for it. It takes courage to achieve a medal.
Marami mang naiba sa panahon ngayon. Pero hindi natin mabubura ang saya sa puso natin. Kahit nasa bahay lang tayo. We can still communicate with our friends. Not everyday. Not every week. But even once is enough. The hardship will be paid off. Trust the process. Take care of yourself. Be beautiful. Be happy. Sleep well. Set aside all your worries.
Pagkatapos ng lahat ng ito. Kailangan na naman nating makisabay sa pagbabago. After this will never be the same as before. Everything will change. And you have to change your bad habits. Stay with the goods. It's not bad to delete toxic people. It's not bad to be alone. It's new normal. New beginning and new you. Better you. No more insecurities. No more hates. But more with love.
