Cennet

🕊️KALBİM🕊️

Arif🕊️

"A-arif..."

"A-amine..."

Yanaklarımdan yaşlar hızla süzülüyordu. Sesindeki yorgunluk ve özlem kalbimi sıkıştırıyor. Amine...

Kesik kesik ağlama sesleri vücuduma diken gibi batıyor. Konuşamıyorum. Varlığını bilmek bana güç verse de onun nefesini duyuyor olmam bana yetiyordu.

"A-arif ben çok özür d-dilerim. Ben seni unutmadım. Her şey üst üste geldi. D-daha bugün hediye etiğin mealin arasındaki kağıttan buldum Elif ablanın numarasını."

Yüzümü hızla silip dudağımı araladım. Sesindeki mahcubiyet canımı acıtıyor. Biliyorum Amine'm...

"Biliyorum... Ben de unutmadım seni."

Yutkundum. Kendini belli eden kalp atışlarımla art arda yutkundum. Allahım nefsimle hareket etmek istemiyorum. Sevdiğimi buna ortak edemem. B-ben...

"Sen... Sen iyi misin?"

Burun çekişinin üzerine tekrar mahcubiyetle kavrulan sesini duydum. Amine...

"B-ben İstanbul'da değilim Arif."

Sözleri üzerine ne tepki vereceğimi bilemezken alel acele konuşmaya başladı.

"İzmir'deyim. Yarın İstanbul'a d-dönüyorum inşallah."

Aklımda oluşan düşüncelerde boğulurken kendimi frenlemeye çabaladım. Amine ile uygun bir şekilde konuşmalıyım. B-belki de evlilik görüşmesi yapmamızın zamanı geldi.

"A-amine b-ben-"

"A-arif b-ben-"

Yutkundum. Yüzüm hafiften yanarken içimden geçeni söyledim.

"Bugün ailemle konuşacağım. Sen de istersen uygun bir vakitte evlilik görüşmesi yapalım mı?"

Kısık ve heyecanlı çıkan sesiyle kalp atışlarımı hissettim. Gülümsüyorum. Allahım sana şükürler olsun...

"T-tamam. Ben de ailemle konuşacağım."

...

Amine Cennet🕊️

Başımdaki siyah şalımı son kez düzeltip cafeye girdim. Kalp atışlarım çok hızlı atıyordu. Ben Arif'in karşısında nasıl oturacağım?

Uzun zaman sonra ilk defa sesini duyduğum o günün üzerinden bir hafta geçmişti. Ailem sevinmişti bu kararıma. Benim mutlu olmamı çok istiyorlardı. Arif'i tanıyor olmaları içimi rahatlatıyordu. Umarım stres olmam yanında. Zira onun yanında rezil olmayı meslek edinmiştim. Böyle olmak istemiyorum.

Masalarda göz gezdirdiğimde uç masalardan birinde gördüğüm kişiyle sanki daha fazla hızlanabilirmiş gibi atan kalbimin üzerine elimi koydum. Bakışlarını dışarıya sabitlemişti. Yüzünde beliren hoş gülümsemesi ile alel acele gözlerimi baktığı yöne çevirdim. Kalbim...

Gözlerimi dışarıda oyaladığımda camın önünde şirinlik yapan yavru bir köpekcik gördüm. Gözlerim hızla doldu. Boğazıma bir yumru oturmuştu. Köpekcik...

Yanımda hissettiğim hareketlilikle gözlerimi kırpıştırdım. Arif'in yanına gitsem iyi olacak.

Ağır adımlarla masaya doğru ilerlerken yüzüne bakmamak için gözlerim diğer masalara kayıyordu. Masaya geldiğimi hissettiğimde bir masada iki kızın birbirlerini dürttüklerini gördüm. Fısıldaşıyorlardı. Birbirlerini dürtüp dikkatle karşılarına baktıklarında gözlerim gayri ihtiyari baktığı yöne döndü. Arif...