Emotive | n.h

Prolog

Było ciemno, zimno i do tego nic nie widziałam przez nadmiar łez w moich oczach. Mimo to biegłam przed siebie, chcąc uciec od tego co mnie spotkało. Nigdy nie zapomnę jego zmieszania kiedy mnie zauważył, tych słów „To nie tak jak myślisz..". I ta dziewczyna. Ewidentnie zadowolona z mojego cierpienia. Potrząsnęłam głową. Nie chcę o tym myśleć, chcę zacząć wszystko od nowa. Nawet nie zauważyłam, gdy na kogoś wpadłam. Jakiś chłopak w kapturze i okularach przeciwsłonecznych (Po co mu okulary w środku nocy?!) objął mnie i zapytał, czy wszystko w porządku. Ja tylko kiwałam bez sensu głową, zaczynając się cofać. Wszystko trwało może 5 sekund. Nagle znalazłam się na ulicy, słyszałam, jak chłopak woła:

- Uważaj!

A zaraz potem leżałam na ulicy obok niego. Nie wiedziałam co się dzieje, otarłam łzy, żeby cokolwiek widzieć. Chłopak leżał we krwi, już bez kaptura i okularów. Pisnęłam cicho i zakryłam dłonią usta.

Niall Horan uratował mi życie.