ΕΙΜΑΙ ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ και θέλω να εχω ησυχία όταν ξυπνάω. Σηκώθηκα απότομα απο το κρεβάτι. Φόρεσα ενα σκούρο κολλητό, σκισμένο τζιν και μια κοντή μαύρη μπλούζα -που είναι οριακά σύμφωνη με τους κανονισμούς του σχολείου. Έβαλα μια φυσικού χρώματος σκιά στα μάτια συν του αιλαινερ και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Ευτυχώς δεν είχε ξυπνήσει κάνεις για την ωρα. Εφτιαξα ταχίστως ενα καφέ. Στάθηκα και ατένισα την περιοχή εξω απο το παράθυρο της κουζίνας. Τέλεια. Μια ηλιόλουστη μέρα στο κέντρο της Πάτρας, μέσα στην οποία έχεις την πολυτέλεια να κάνεις αρκετές αταξίες. Αφησα το άδειο ποτήρι στον νεροχύτη και βγήκα έξω για την πρωινή βόλτα που κάνω κάθε πρωί. Δυο βηματα, και εφτασα στο παρκακι που συχναζω καθε πρωι. Έκατσα σε ενα νοτιοδυτικό παγκάκι που έβρισκε σκιά απο ενα πλάτανο. Εδω αρχισαν τα προβληματα μου. Και εδω εληξαν.
Ειχα δυο μηνυματα απο τον Δημητρη. Λιγο ακομα και θα τον στείλω κι'αυτον. Ο κολλητος του φαινεται πολυ ποιο ωραιος. Ωραιο σωμα, ωραιο μαλλι (μετραει) και λιγο περισσοτερο αφελής απο αυτον. Ενα μικροσωμο σκυλακι χωρις λουρακι με πλησιασε και μου εγλειψε τα ποδια, διακοπτωντας τον συνειρμό μου. Πισω απο το δεντρο ξεπροβαλλε ενα ηλικιωμενο ζευγάρι αγκαλιά.
«Συγνωμμη αν σε ενοχλησε». Μίλησε μαλακά η ηλικιωμένη γυναίκα ακόμα στην αγκαλιά του άνδρα.
«Είναι εντάξει». Τους χαμογέλασα ευγενικά. Μου ανταποδίδουν ενα ομοιόμορφο χαμόγελο.
«Έλα Μαξ». Ανακαλεί τον σκύλο του ο ηλικιωμένος άνδρας. Το σκυλάκι υπακούει κάνοντας μεταβολή προς τους ιδιοκτήτες του και τρεις απομακρύνονται μαζί. Αυτού του είδους οι σχεσεις ειναι πολυ ομορφες... Αλλα αμφιβαλλω αν ισχύουν για όλους. Τίποτα δεν κράτα για πάντα!
ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, με περιμενε ο Δημητρης με τον Θανο -τον κολλητό που σκεφτόμουν να παίξω πριν. Χμμ... Με ενα σμπαρο δυο τρυγόνια. Σκοπεύω να τον σοκαρω με το καλημερα.
«Γεια». Σιγολεω. Πλησιασα τον Θανο, χαιδεψα το στέρνο του και τον φιλησα παθιασμένα κοβοντας του την ανασα. Οχι που δεν ηθελε, η γλωσσα του αλλα ελεγε -Εντάξει, δεν έλεγε και την θεωρία της σχετικότητας! Είμαι πολύ ελαστική που του βαζω ενα 6 στα φιλια. Τραβιέμαι απο πάνω του και ριχνω το διαπεραστικο βλέμμα μου στον Δημήτρη.
«Τι έκανες;» ρωτάει έχοντας τα χαμένα.
«Ότι κάνει κάθε καλό κορίτσι... Και εσένα ούτε σε ενδιαφέρει». Χαμογελάω σαρδόνια.
YOU ARE READING
"Αναισθησία" {GW15}
Teen FictionΤα καλά κορίτσια γίνονται κακά, επειδή τα κακά αγόρια δεν τους φέρθηκαν σωστά. «Μην χαίρεσαι γι'αυτόν! Τα αγόρια είναι για διακόσμηση...». «Δεν αξίζει ούτε αυτός ούτε κανένας άλλος. Τα αγόρια δεν αξίζουν... Κανόνας». Δεν ήμουν πάντα έτσι. Για να ε...
