I'm Dating The President's Son

Kabanata 46

Kabanata 46

So much

"Break up with Xander! Pag namatay na ko, f-for sure naman babalik siya sayo. He loves you!"

"N-No..." umiling ako.

"Please! Ito na lang ang last wish ko bago mamatay! Ikaw naman mabubuhay ka pa! Ako hindi na please. Maawa ka naman..." She's crying too. Pero wala akong ginawa kundi ang umiling. Hindi ko na kinaya. Agad akong tumakbo papaloob. Umakyat ako sa kwarto ko at nagkulong. Umiyak ako doon ng umiyak.

Pwede naman akong tumanggi pero hindi ko alam kung bakit ayaw itong idiscard ng utak ko. May part sakinna gusto kong ipahiram si Xander.  She has cancer. Alam kong mamatay din siya. Ang tanga ko kasi iniisip kong pwepwede ko naman sa kanyang ipahiram si Xander. It's for just a short period of time. Pero hindi naman bagay si Xander na pwedeng ipagpasa pasahan.  Dapat ba kong maging madamot? Kung sabihin ko kaya kay Xander?

Just the thought na hahayaan ko si Xander, it made me cry.

Pagkalipas ng tatlumpong minuto, dinig kong may kumakatok.

"Marie?" kumatok pa siyang muli.

"Marie nandiyan ka ba? Can we talk?" pinagpag ko ang sarili ko. Lumapit ako sa pinto at binuksan iyon. Pumasok agad siya at niyakap ako. Kita ko ang mga nagaalala niyang mata. Niyakap ko rin siya pabalik ng sobrang higpit.

"What happened baby?" ibinaon ko lalo ang mukha ko sa leeg niya nung narinig ko siyang magsalita.

"Iniwan ko lang kayo saglit, umiiyak ka na. Kanina pa nasa baba sila Vaughnn. Kinausap nila si Laurein." Agad akong kumalas sa yakap at tinignan si Xander. Oh my! Ano naman kayang sinabi ni Natalie kay Laurein?

"H-How is she?"

"Okay naman sila. Medyo kanina pa tulala si Laurein. Ano bang pinag usapan niyo?"

Hinatak ko siya paupo.

"Xander, a-ano kaya kung mag c-cool off muna tayo?" nanlaki ang mata niya. Eto nanaman ako sa pagiging impulsive ko.

"N-No! Ano bang sinabi ni Laur-"

"Xander! Listen to me!"

"Marie naman, please, don't do this to me. Bakit ba?" kita kong may kirot sa mata niya.

"Hindi mo ba alam binibigyan mo ko ng takot?" niyakap ko siya kaagad.

"I-I'm sorry."

"Wag mo na ulit uulitin yun ha?" tumango ako.

Ilang minuto kaming nakaganun lang. I don't know what are the right words to say.

"Xander, paano kung malaman mong... paano kung halimbawa, sabihin sayo ni Bryan na may cancer siya? Na mamamatay na siya? At ang huling hiling na lang niya ay makasama ako? Ipapaubaya mo ba ako sa kanya?" Agad siyang kumalas. He cupped my face. Inspecting every corner of it.

"No. I will never ever let our relationship be broken. Maybe I'll let you come near him but never will I give you to him." Niyakap ko ulit siya.

Ang tanga mo Michelle! Ang tanga mo para isiping makipaghiwalay sa kanya para lang sa iba!

"Let's eat?" tumango ako. Pagkababa namin, samu-samo't tanong ang sumalubong sakin. Nginitian ko lang sila. I saw Laurein at the corner. Nakatingin sakin, her eyes are pleading. Umiwas ako ng tingin. Sorry Laurein. But the desicion is with Xander. Not with me.