Mijn mate is een.......WAT?! {deel 1>voltooid}

9.

Vorige keer: Ik kon het niet ruiken of zien omdat ik op mijn buik lag en mijn neus in een keer niet meer werkte, dus begon ik paniekerig om me heen te slaan. Wat achteraf gezien wel handig was. Diegene die boven me hing, ging van me af en tilde me weer overeind met mijn rug tegen zijn borstkas aan.

Het was woensdag en ik heb mijn ouders nog niet ingelicht over: Asher, dat ik überhaupt een mate heb, dat ik me absoluut niet lekker voel, dat ik Robbin bijna niet meer zie behalve op school;waar hij ook niet vaak is, hoe ik me voel sinds dat gebeuren met die waterval; waar ik me nog weinig van kan herinneren. Jeetje, ik heb echt een druk rooster. En dan moet ik ook nog naar school. Wat een ellende, volgende week hebben we proefwerkenweek.😷 dat is echt het ergste wat je kan overkomen. Trouwens, hoe kan ik nou ziek zijn?Weerwolven zijn nooit ziek. Ik ga maar naar mijn moeder. Die begrijpt vast alles wel. Maar eerst maar vragen waarom ik me zo ziek voel. "Mam?" "Ja lieverd, wat is er?" Vraagt mijn moeder. "Hoe kan het dat ik me ziek voel? Wolven zijn toch nooit ziek?" Haar hand legt ze zacht op mijn voorhoofd. " wolven kunnen wel ziek worden, alleen komt het niet zo vaak voor." "Mag ik vandaag thuis blijven? Ik voel me echt niet goed." " ja is goed, ik bel school wel even af." "Thx mam." Zei ik als laatste en ging weer naar boven om na te denken waarom ik ziek kan worden. 'Misschien komt je heat er bijna aan' zei Adelaide droog. "Heat?" Vroeg ik haar. 'Ja, je heat, dat kan zijn óf je word echt góéd ziek óf je hebt een periode waar je je mate nodig hebt en...... Zeg maar verdere dingen' "HOPELIJK DE EERSTE" zei ik tegen haar. Ik moet er niet aan denken, bah. Ik hoor beneden wat gerommel. Ik zette mijn wolvenoren op en luisterde aandachtig naar wat mijn moeder tegen mijn vader zei "volgens mij komt haar heat eraan" " nee, dat kan echt niet, ze is nog geen 16 en heeft nog geen mate!" Zei mijn vader. Ze zouden eens moeten weten.
"Ze kwam net naar me toe om te vertellen dat ze zich niet goed voelde en hoe vaak komt het nou voor dat wolven ziek worden?! Eens in de 300 jaar ofzo?!" Ik grinnikte in mezelf. Ze leek net een puber die tegen haar ouders in ging. "En ze kan al een mate gevonden hebben. Ik wachtte ook nog even toen ik het vertelde aan m'n ouders hoor!" Ik hoorde mijn vader naar boven lopen en draaide me snel om. Ik deed alsof ik sliep en mijn vader kwam de kamer binnen. "Lola? Slaap je?" Vroeg mijn vader. Ik gaf geen antwoord en hield mijn ogen dicht tot ik de deur weer dicht hoorde gaan. Ik had nu echt geen zin om alles te vertellen. Ik keek nog even op mijn wekker en zag dat het 15.47 uur was. Ik viel snel in slaap terwijl het nog niet eens avond was. Ik werd wakker en keek op mijn wekker. 18.29. Het was avond en ik had heel erg trek. Ik liep naar beneden en ik zat blijkbaar in mijn gewone kleren want mijn ouders waren aan het overleggen in de keuken en keken mij raar aan omdat ik in mijn kleren nog aan had en mijn haar er niet uit zag. Ik deed de koelkast open en pakte er een banaan uit. Ik liep naar mijn kamer en borstelde mijn haar. Even later liep ik buiten met een banaan in mijn hand en liep het bos in. Ik had even geen zin in een hele grote vragenlijst van mijn ouders. Ik liep naar de waterval en ging erachter zitten. Ik begon rustig mijn vacht te likken. Wat ik overigens erg vaak doe. Ik voel nu niks. Helemaal niks. Geen gevoel, geen.....gewoon niks. Ik weet niet hoe ik me moet voelen. Ik lag een tijdje zo en transformeerde om terug te lopen in mensenvorm. Ik was vergeten dat ik ziek was, of niet, of toch wel. Ik voel zelfs dat niet. Ik voelde maar één ding. Ik voel me leeg van binnen. Ondertussen liep ik in het bos. Ik hoorde geritsel en automatisch greep ik mijn pistool en richtte op de bosjes waar het vandaan kwam. Waarom heb ik eigenlijk nog een pistool bij me? In de realiteit blijven Lola! Er kwam er vogel uit de bosjes. Ik stopte mijn pistool terug in mijn achterzak, waar die eigenlijk wel opvallend zat. Ik liep terug en hoorde weer geritsel. Ik verander in mijn wolfvorm. En gebruikte mijn gave om super snel te rennen. Ik rende de grens over en stormde het packhuis binnen. Mijn vader en moeder hoorde niks.ik ging naar mijn kamer en sloot me in de badkamer op. Ik herinnerde me dat ik veel wapens had gekregen en me daarmee kon beschermen.

*flashback* (4 jaar geleden)
"Lola, je krijgt deze omdat je een bijzondere wolf bent. Je moet ze altijd bij je dragen. Als je ze ergens stopt worden ze onzichtbaar maar alleen jij kan ze voelen als je ze wilt gebruiken. Als je ze uit de huls(de huls is het ding waar je het wapen in kan stoppen, waar je hem ook weer snel eruit kunt halen.)haalt kan iedereen hem zien. Je hebt meerdere wapens." "Ja, papa"
*einde flashback*

Eindelijk weet ik waarom ik wapens bij mij had. Dat verklaart echt alles. Waarom hebben mijn ouders niks gezegd? 'Je hebt ze er niks over vertelt, sukkel'. Argggggg, waarom moet mijn wolf me af kraken? En waarom heeft ze gelijk? En waarom praat ik in m'n 3de ik? 'Stop er nu maar mee, of vraag het aan mij.' Zei Adelaide. "Ja is ook goed" zei ik tegen haar. Ik voelde weer niks. Ik weet alleen dat ik me verveel. Ik voel me niet meer ziek maar wil ook niet naar school. Ik besluit dat ik morgen maar weer naar school te gaan.

Nieuw hoofdstukje weer:)). Als jullie spelfouten zien willen jullie het dan zeggen?? 😁Dat kan ik het veranderen. Jullie zouden me superrrr blij maken met een:❤️

-vote⭐️

-comment💬

-of iets anders leuks😉

-een liedje voor het volgende hoofdstuk🎧