Mijn mate is een.......WAT?! {deel 1>voltooid}

38.

Vorige keer: ik knik en geef haar een knuffel. "Doeidoei" ze lacht en zwaait nog even voordat ze verder gaat. Ik zwaai terug.

"Mevrouw! Mevrouw!" Daan rent schreeuwend naar mevrouw Bielebeen. "Wat is er?" Hij hijgt nog even uit. "We mogen niet sprokkelen, dat is strafbaar. Mijn tante zei dat de politie er elk moment kan zijn" antwoord ik haar. Daan kijkt me boos aan. "Dat wou ik zeggen" ik haal mijn schouders op. Ze laat de takken vallen en haar mond spreidt zich open. Amber en ik lachen even. "Waarom heeft school dat niet gemeld? Of het motel?" Paniekerig haalt ze de leerlingen bij elkaar. "Als de politie komt hebben jullie niks gedaan, gezegd of gezien. Begrepen?" Iedereen knikt naar mevrouw Bielebeen. Snel stappen we op de fietsen en rijden we weg. "He Am?" Ik tik op haar rug. "Ja?" Ze draait haar hoofd een beetje. "Hoe kunnen we nou een vuurtje stoken zonder hout?" Ze grijnst en draait haar hoofd weer om. "Daar heb ik wel iets voor" ze grinnikt en trapt weer door. Ik heb niet eens gezien dat ze gestopt was met trappen. Ik ben benieuwd wat ze van plan is. Ik leg mijn hoofd tegen haar rug. Ik ben erg moe.
~~~~~~~~~~~
Eindelijk bij het strand aangekomen, half in slaap gevallen, ruw wakker geschud en bijna van de fiets af geflikkerd, begint Amber te gillen. Allemaal kaarsjes zijn op het strand tot een pad gemaakt, uiteindelijk is er een redelijk grote kring dat lijkt op een hart. Het geeft een romantische zweer, met de zakkende zon, kaarsjes, kleed. Het ziet er perfect uit. Op één ding na. Alec staat in het midden van het hart, met een grijns. "He, wij fietsen door naar de andere kant van het strand!" Ze lacht en springt op haar fiets. Snel fietst ze de anderen achterna. Wat! Hoe kunnen ze me dit aandoen? Ik voel mijn wangen warm worden. Het is niet alsof ik het erg vind dat ik met Alec alleen ben. Het zit meer bij wat er gaat gebeuren.

Een kuch haalt me uit m'n gedachten. Ik draai me om, bezweet. Met vieze kleren. Een glimlach op mijn lippen geperst. Gênant dit. Hij. In coole, nonchalante kleren. Ik. In vieze, met verf besmeurde kleding. En nog eens zonder schoenen. Ik loop door het pad naar het midden toe. Het lijkt net alsof we gaan trouwen. Als ik bij het midden ben, begin ik aan mijn armbandje te frunniken. "Alec....ik uh" hij lacht even. Beschaamd kijk ik naar de grond. "Je hoeft je niet te schamen, ik heb schone kleding voor je" hij duwt zachtjes maar toch dwingend mijn hoofd omhoog. Schitterende ogen kijken me aan. Hij haalt een jurkje met leuke gympjes tevoorschijn. Mijn mondhoeken krullen omhoog. "Ik draag normaal geen jurkjes. Maar voor nu wil ik een uitzondering maken" ook hij glimlacht nu. "Voor deze éne keer" hij knikt en ik pak het setje aan. Ik loop vluchtig naar de wc's toe. Ik wil niet dat hij ongeduldig wordt door mijn getreuzel. Snel kleed ik me om. Doe de gympjes aan, en bekijk mezelf in de spiegel. Het ziet er best sexy uit. Op de gebroken creepy spiegel na dan. Een zwart jurkje dat tot m'n knieën valt. Kant dat de decolleté opvallender maakt en nog wat kant onderaan de jurk. De schoenen maken het af. Spierwit met een bedeltjes aan de zijkanten. Het ziet er prachtig uit, al zeg ik het zelf. Hij heeft een best goede smaak. Ik knik ter goedkeuring en loop het hokje uit. Alec zit met zijn rug naar mij toe op de deken. Hij ziet er vredig uit. Zal hij doorhebben dat ik al klaar ben? Ik loop de laatste meter en ga naast m'n zitten. "Lust je pizzaburgers?" Mijn gezicht schiet als de bliksem naar zijn kant op. Hij lacht. M'n wenkbrauw gaat van zijn vraag omhoog. Een glimlach vormt op mijn gezicht. "Vroeg je nou echt aan me of ik pizzaburgers lust? Natuurlijk lust ik dat! Niks is beter dan burgers en pizza! Ineen!" Hij lacht om mijn antwoord. Ik lach weer om zijn lach. Hij heeft een mooie lach. Eentje waarbij je spontaan begint te lachen. "Mooi zo. Salami, Diavolo of BBQ Chicken?" Dit is echt moeilijk. Een vreselijk moeilijke keuze! "Uhmm, BBQ Chicken" hij grijnst. Heb ik iets gemist. "Wat is er?" Hij grinnikt even. "Het is maar goed dat je BBQ Chicken hebt gekozen" ik kijk hem niet begrijpend aan. "Ik had onderweg honger en had de andere opgegeten" ik barst in lachen uit. Hij haalt een paar broodjes uit een mand. Ze zien er heerlijk uit.
~~~~~~~~
Na de pizzaburgers krijg ik een heel goed idee. Ik tik Alec en ren snel weg. Geen moment bedenkt hij zich en komt achter mij aan. Veel gelach komt uit mijn mond. Een paar seconden voordat ik richting de zee ren tikt hij m'n rug. Shit. Ik druk mijn voeten tegen het zand in en ren zo hard ik kan naar hem toe. Got him. Weer draai ik me om en ren naar het water toe. Als ik het water tegen mijn benen voel spatten wil ik Alecs gezicht zien. Ik kijk achterom. Zijn verbaasde gezicht heeft geen overmacht, hij rent me gewoon achterna. Het hele strand over. Ik ga wat dieper in het water. Ik voel Alecs warmte steeds dichterbij komen. De grond verdwijnt al snel onder mijn voeten. Ik kijk om me heen. Ik lig alleen in het water en er is ook niemand op het strand te bekennen. Waar is Alec? Twee warme handen ontmoeten mijn voeten. Ze trekken me omlaag. Geborrel komt uit mijn mond. De handen drukken me naar beneden. Degene die me vast heeft zet zich af op de grond en drukt zichzelf met mij tegen zich aan omhoog. Ik hap naar lucht. Gekuch en gelach komt achter me vandaan. "Je schrok he?" Ik draai me onmiddellijk om. "Natuurlijk schrok ik gek!" Hijgend hang ik in Alecs armen. Hij grinnikt nog even en drukt me dichter tegen hem aan. Zijn ogen glinsteren van de pret. Ik glimlach er van. Hij drukt zijn voorhoofd tegen de mijne. "Je bent mooi, weet je" ik grinnik. "Dank je. Jij bent ook niet slecht hoor" hij glimlacht, dezelfde glimlach als bij het eten. Weer zo eentje waarvan je gaat glimlachen. Zijn lippen komen dichterbij. O god. Wat moet ik doen? Ook dichterbij gaan? O god. Zijn ogen sluiten. Ik doe het ook maar. Zijn lippen komen langzaam en zacht tegen de mijne aan. Enorm veel tintelingen stromen door heel mijn lichaam. Verschillende emoties komen in me op. Liefde. Haat. Verdiet. Teleurstelling. Geluk. Alles komt naar boven. Alles van altijd. Onze lippen bewegen langzaam, maar liefdevol. De tintelingen blijven maar komen. Ze lijken wel oneindig. Dit moment moet voor eeuwig zijn. Voor altijd in mijn herinneringen geprent. Het voelt vertrouwd aan. Alsof ik altijd veilig in zijn armen zal zijn. Hij stopt de zoen en knuffelt me ongemakkelijk. Zo staan we hier een poosje. Halfknuffelend, ik in zijn armen. "Misschien moeten we terug, het begint al donker te worden" ik knik ter goedkeuring. "Ja je hebt gelijk" hij grinnikt. "Ik heb altijd gelijk" meteen staat een grijns weer op z'n gezicht. Ik lach en schud mijn hoofd. Langzaam bekijk ik het hele strand. Nog steeds verlaten, helemaal niemand. Noppes. Nada. Schuivend gaat we het water uit. De kleren blijven plakken aan mijn huid. Het begint nu wel een beetje  fris te worden. Snel wrijf ik over mijn armen, hopend dat het warmer wordt. Het helpt niet echt. "Hier" Alec legt zijn jasje op mijn schouders. "Dank je" hij glimlacht alleen en kijkt weer voor zich. Samen ruimen we alles op. Het was een mooie avond.

Nieuw hoofdstukje weer:)). Als jullie spelfouten zien willen jullie het dan zeggen?? 😁Dat kan ik het veranderen. Jullie zouden me superrrr blij maken met een:❤️

-vote⭐️

-comment💬

-of iets anders leuks😉

-liedje voor het volgende hoofdstuk🎧

-follow💕