Kiss Me, Cole (Part 1) [IN EDITING ]

Anna (17)

"Is this the daughter you've been talking about, Victor?"

Nakalimutan ko nang mamangha sa kagandahan ng foyer ng malapalasyong bahay na pinagdalhan sa akin ni Papa. Napatitig na lang ako nang walang kakurap-kurap sa babaeng sumalubong sa amin. Siya na yata ang pinakamagandang babaeng nakita ko sa tanangbuhay ko.

"Ah, oo, Madeline, siya nga ang madalas kong ikuwento sa iyo," sagot naman ni Papa.

Tinapunan niya ako ng tingin at nginitian. Gumanti rin naman ako ng ngiti pero parang tabingi iyon. Hindi ko pa rin kasi maalis ang mga mata ko sa mukha ng magandang babae. Pati panga kong nalaglag sa lupa hindi ko pa napupulot.

Pinasadahan ako ng tingin ng magandang babae —ni Madeline—mula ulo hanggang paa na may ngiti sa kanyang mga labi. Ginawa ko rin iyon sa kanya at pinagtakhan ko ang kanyang suot. Parang ang aga pa para magsuot siya ng damit na pantulog pero parang iyon ang suot niya sa ilalim ng kanyang roba. Nagising ba namin siya mula sa kanyang pagtulog?

Naglakad ang babae mula sa paanan ng hagdanan at tumayo sa aking harapan. Maingat niyang inabot ang aking baba at inangat ang mukha ko para matitigan niya ako nang mas maigi. Para naman akong manyikang naging sunod-sunuran sa kanya. Starstrucked ako.

"Such beautiful eyes." Muli niyang sinulyapan si Papa. "No wonder Fyodor is fascinated."

Napatingin na rin ako kay Papa at napansin kong nawala ang maluwang niyang ngiti kanina at namumutla na siya.

Fyodor. Fyodor. Parang narinig ko na ang pangalang iyon. Hindi ko lang kaagad maalala kung saan ko iyon narinig. Bakit parang takot si Papa sa taong iyon, kung sino man siya. Masama ba siya?

"Sino po si Fyodor?" tanong ko na lang kay Ms. Madeline dahil hindi ko talaga maalala kung saan ko 'yon narinig.

Hindi pa kasi masyadong gumagana ang utak ko. Hindi pa ito nakakabawi mula sa dobleng hilo na natanggap kanina. Hilo sa taxi na sinakyan namin para makarating dito sa at hilo sa kagandahan nitong si Ms. Madeline.

"Fyodor is our boss."

Napakunot-noo ako at bigang umusbong ang alaala nang minsang kumain kami ni Papa sa KFC kasama ang dalawa kong kaklase. Dumating noon ang mga tatay ng dalawa at naalala kong tinawag na 'Fyodor' ang tito na nagnakaw ng isang strip ng french fries ko. 'Yong tito na kasingganda ni Theo.

"'Yon po ba 'yong Papa ni Theo?"

Halatang nagulat ang babae sa sinabi ko pero agad naman siyang nakabawi. "Kilala mo si Theo?"

Tumango ako. "Seatmate ko po siya sa school. Mama ka po ba niya?"

"Anna!" Nananaway ang tono ni Papa. "Don't ask personal questions. That's rude!"

Napanguso ako. Nagtatanong lang naman ako, ah. Paano naging rude 'yon?

"No, it's alright," nakangiti pa ring sabi ni Ms. Madeline. "No, hindi ako Mama ni Theo. Bakit mo naitanong?"

Nagkibit-balikat ako. "Maganda ka rin po kasi. Kasingganda ni Theo."

Mahinang tumawa ang kaharap ko at napapaling naman ang ulo ko pakanan sa pagtataka. May nakatatawa ba sa sinabi ko?

Napadaing na naman si Papa in a wordless complaint. Napatingin ako sa kanya and he looked disappointed in me. Na naman. Ako naman ngayon ang napabuntong-hininga. Ano na naman ba ang sinabi ko?

"Is this child always this blunt?"

"Sobra pa nga minsan," napipilitang sagot ni Papa na palihim kong ikinairap. Bakit naman niya ako ipinapahiya sa magandang babaeng ito?

"All the more reason for the Brigadier to adore her."

Napangiwi si Papa. "Let's hope not," matigas niya pang sambit. Lalo lang lumapad ang pagkakangiti ni Ms. Madeline at mabini niyang hinaplos ang aking pisngi bago ako binitiwan at umatras palayo sa akin.