Wyobraź sobie małą dziewczynkę.
Ma jasnobrązowe włosy,
które przy odpowiednim świetle wyglądają na ciemny blond.
Czeka ją ogromne wyzwanie,
którego każdy musi się podjąć.
Idzie do pierwszej klasy.
Słucha z mamą między innymi piosenek Kazika i Maleńczuka,
choć nic z nich nie rozumie.
Najchętniej zaprzyjaźniła by się z każdym.
Chce poznawać świat i ludzi.
Cieszy się każdym dniem, nie mając pojęcia, jakie jest życie.
STOP
Teraz wyobraź sobie tą samą dziewczynkę
w czwartej klasie podstawówki.
Włosy przez te kilka lat
zrobiły się ciemniejsze.
Nie podoba się jej ich długość.
Są krótkie, a chciałaby mieć je do pasa
ponieważ takie miała jej mama w liceum.
Słucha głównie popu, jednak dalej nuci to, co lubi jej rodzicielka.
Płacze przez pierwszą czwórkę z polskiego.
Do tej pory miała same piątki i szóstki.
Rzeczywistość daje jej
delikatnego pstryczka w nos.
STOP
Przenieś się w czasie o kilka dobrych lat do przodu.
Popatrz na tą samą dziewczynę, która teraz ma długie włosy i od prawie dwóch lat nosi okulary.
Zdarza jej się płakać przed snem.
Boi się ludzi i ich - mówiąc delikatnie - nie lubi.
Odczuwa strach na myśl o przyszłości.
Słucha polskiego rapu.
To jest coś co kocha.
Bardzo chce mieć kolczyk w nosie albo wardze,
ale panicznie boi się bólu.
Uśmiecha się myśląc o pewnej propozycji lub o tym, jak by wyglądało jej życie, jeśli za kilka lat by spełniła marzenia.
Co prawda musiała odmówić i grzecznie podziękować za to co jej zaproponowano.
Ale to nie ma znaczenia.
Liczy się sam fakt.
Przez ten długi czas jaki stąpa po ziemi wiele zrozumiała.
Przez ten długi czas jaki stąpa po ziemi rzeczywistość wiele razy dała jej z liścia.
STOP
Wiesz, kim ona jest?
To ja...
________________________________________
YOU ARE READING
35
PoetryChciałabym wam przedstawić moją twórczość, moje emocje przelane na kartkę papieru.
