ေနွာင္းမေန့ညကအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ မနက္၅နာရီခြဲကတည္းကႏိုးေနေလသည္။ဒါနဲ႔ ျပင္ဆင္စရာရိွတာေတြ ျပင္ပီး ၆နာရီထိုးမွအိမ္ကထြက္ခဲ့ေလသည္။ထို႔ေနာက္ ဇာမ့္အတြက္ ၾကက္ေပါင္း၀င္၀ယ္ေတာ့ ပူပူေနြးေနြးခ်က္ပီးသားေလးရခဲ့ေလသည္။ဟိုေရာက္ေတာ့ ၆နာရီ၁၅မိနစ္ရိွေနေလပီ။ရံုးခန္းထဲသြားကာ အထုတ္ေတြခ်ပီး ဂ်ူတီကုတ္လဲ၀တ္လိုက္သည္။ပီးမွ ဇာမ့္အခန္းသို႔ ၾကက္ေပါင္းအထုတ္ဆြဲကာ ၀င္သြားလိုက္သည္။
အခန္းတံခါးအသာဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမာတစ္ေယာက္တည္းအိပ္ေနတဲ့ဇာမ္...ေျခသံဖြဖြနင္းပီးအခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္။ၾကက္ေပါင္းထုတ္ကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ပီး ကုတင္ေဘးကခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
"ဟင္ကိုကို ေရာက္ပီလား"
အခန္းေထာင့္က နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၆နာရီ၂၅မိနစ္
"အခုမွ၆ခြဲရိွေသးတာကိုကိုကလဲ အိပ္ေရးပ်က္ေနေတာ့မာ"
"အမ္း အိပ္မေပ်ာ္လို႔ ေစာေစာလာလိုက္တာ၊မင္းကေရာတစ္ေယာက္တည္းလား"
"ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရိွလို႔လဲ"
"မင္းအေမကိုေမးေနတာေလ ဘယ္သြားလဲ"
"အိမ္ျပန္သြားတယ္ေလ"
"တစ္ညလံုးတစ္ေယာက္ထဲအိပ္တာလား"
"ေမေမက ေဆးရံုမာမေနတတ္ဘူးေလ၊ကြၽန္ေတာ္ကလဲတစ္ေယာက္တည္းေနရဲတာနဲ႔ ျပန္လႊတ္လိုက္တာ"
"ဟာအေရးအေၾကာင္းဆိုဘယ္လိုလုပ္မာလဲ တစ္ေယာက္တည္း"
"စိတ္မခ်ရင္ ကိုကိုလာေနေလ"
"ေတာ္ပါ ႏိုးတာၾကာပီလား၊ငါ့ေၾကာင့္ႏိုးသြားတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္လဲသိပ္အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ႏိုးေနတာ"
"ေခါင္းကေရာေတာ္ေတာ္နာေနေသးလား"
"မနာပါဘူး"
"နာရင္ေျပာၪီး မနက္စာေရာစားေတာ့မလား ငါမင္းအတြက္ ၾကက္ေပါင္းပူပူေလး၀ယ္ခဲ့တယ္"
"ကိုကိုကေရာစားပီးပီလား"
"မစားရေသးဘူး ငါကပီးမွကန္တင္းမွာစားမလို႔"
YOU ARE READING
မောင့်နှောင်းငယ် (Complete)
Romanceမောင့် အချစ်က ဘယ်က စတင်မှန်းမသိ ကိုကို့ရဲ့ ဂျုတီကုတ်အဖြူလေးနဲ့ လိုက်ဖက်လွန်းတဲ့ အသားဖွေးဖွေးလေးကိုလား ဆေးထိုးအပ်ကိုင်တဲ့ လက်လှလှလေးတွေကိုပဲ စွဲလမ်းမိသွားတာလား လူနာတွေကို ဂရုတစိုက် ကြည့်ရှုပေးတတ်တဲ့ မျက်ဝန်းလှလှလေးတွေလား ကျွန်တော့်အချစ်က အစမရှိ အဆုံး...
