"𝕋𝕌𝕋𝕆ℝ" ʲᵒⁿᵍˢᵉᵒⁿᵍ

026

— jay's.

i'm silently answering the activities she gave kanina. while she's sitting, quietly infront of me. unlike before, she's busy doing nothing. literally, nothing. ni hindi manlang ako tinitignan.

sumulyap ako sa kanya, just to check her.

napakunot ang noo ko. something's wrong talaga. she's quiet, and that's not normal.

"what's wrong?" ayun, i asked her na.

"may masakit ba sayo?" i added. umiling naman siya.

"just sleepy." she started stretching her arms, at umayos ng upo. pinanuod ko lang siya sa ginagawa niya, until she realize na nakatitig ako sa kanya.

lumihis siya ng tingin sakin, still can't take to meet my eyes.

"a-ano na naman bang tinitingin mo dyan?" bahagya akong ngumisi, but in a way that she won't notice it.

"nothing. just trying to wake you up." i said. mukhang effective naman, she's even blushing. smh

hindi siya sumagot. ang tahimik niya talaga, i'm not used to it. damn

maybe she's tired and need to rest na?

i quickly answered the remaining problems, and gave the papers to her.

"tapos ka na?" she asked, as if she's not expecting na matatapos ako agad.

i looked at her, at tumango as my response.

art started checking the papers, also my answers. napapakunot ang noo niya, maybe thinking kung bakit nasagutan ko ng mabilis yung mga binigay niya saking problems kanina.

"ya, even i can't answer these for like 30 minutes. how can you answer all of these for 15—" kabisado ko na kasi solving technique dyan, artemis.

"because i'm park jongseong." tumango siya.

"tama. hindi na dapat ako nagugulat." she repeatedly nod her head. kaya i smiled, again. tsk dalas nyan, lods.

i helped her with her things para mapabilis, at makauwi na siya.

sabay kaming yumuko ni artemis sa librarian, at dumiretso nang lumabas sa library ng building nila.

"dadaan muna ako sa locker ko jay—" i took her books, kaya she looked at me. maybe wondering why.

"where's your locker?"

pagdating, she quickly opened the door of her locker. sumandal na muna ako sa iba pang mga locker, watching her fix some stuffs inside her locker and took her books na hawak ko.

"done?" i asked, tumango siya kaya naglakad na kami palabas ng building.

i looked up, nang mapansin kong madilim ang langit.

"mukhang uulan, artemis. do you have umbrella with you—" i suddenly stopped walking, nang mapansing wala na si art sa tabi ko, at di ko na siya kasabay mag lakad. i looked back, and saw her standing there.

"what are you doing there?"

"jay.."

"what—" she suddenly started running, papunta sa pinaka malapit na comfort room. i wanna go home, but i just can't leave her alone all by herself.

kaya sinundan ko siya.

— art's.

mabilis akong pumasok sa isang cubicle, para iconfirm kung tama ba 'tong nararamdaman ko. shit.. wag ngayon. mukhang wala akong dala na extra pads.. urgh

"ano kayang ginagawa ni jay sa labas ng comfort room?"

"tell me about it, girl. saka anong ginagawa niya sa building natin?" napapikit ako ng mariin. shutabels, hinihintay niya ba ako?

naupo ako, at chineck na yung dapat kong icheck. pota talaga

nang mafeel kong lumabas na yung mga babae, kinuha ko agad yung phone ko to call jay.

"ano bang nangyayari sayo dyan—"

"jay, ano kasi.." napasandal ako sa door ng cubicle.

"what? may masakit ba kasi sayo?" gusto kong kiligin kasi yung boses niya halatang nagaalala or nag iinarte lang yung tenga ko? medyo assuming?

"no, hindi ganun." shuta kasi paano ko naman sasabihin sa kanya 'yon?? nakakahiya!

"then what?"

"kasi jay.. ano eh.." sige kagatin mo nang kagatin labi mo, baka umurong si red.

"what?"

"ano.. uhm.."

"ano ka nang ano dyan. paano ko maiintindihan kung wala kang sasabihin—" galit na si jongseong, art! umayos ka na!

"jay, i'm sorry but i need sanitary pad." mabilis pa sa mabilis yung pagkakasabi ko 'non. oh please, kainin mo na ko inidoro.. okay lang kung mabaho dyan..

"...." di sumagot, mars. grr

"t-then?" 

"c-can you please go and buy me one?" ang kapal ng mukha mo, art!!

"...."

"i'm sorry huhuhu" jay hanged up the call. hindi ko talaga alam kung anong mangyayari, kung anong gagawin niya. kasi!! Lord, tama na po sa pag bibigay ng kahihiyan kapag kasama ko si jay.. lord qota ka na talaga huhu

nag hintay ako, after ibaba ni jay yung call. alam ko namang hindi niya ko iiwan sa gantong sitwasyon. oo, sigurado ako. friends naman na kami, so hindi naman ako iiwan ni jay mag isa. diba?

di ka sure, art.

"paano kung iwan niya ako? hello? sino ka ba naman kasi artemis—" magpapaka sad girl with red tide na sana ako nang marinig ko na someone knocked at the door.

mabilis akong lumapit dun para buksan yung pinto. sumilip ako, at laking tuwa nang makita si jay. hindi siya nakatingin sa way ko, nakaiwas lang siya ng tingin sakin, but he's holding five bags full of sanitary pads. five bags, mare!!

gagi jay.. isa lang kipay ko..

"what the— jay bakit sobrang dami—"

"hindi ko alam kung anong pinaka kailangan mo, or baka mairitate skin mo sa iba, ewan ko basta. so i just bought everything." speechless. potaena, park jongseong

"j-jay—"

"kukunin mo ba or gusto mo pang pumasok ako dyan para—" mabilis kong kinuha yung limang bag na puno ng sanitary pads sa kamay ni jay kahit gusto ko rin sanang pumasok siya— jk. gagu, bad.

nilapag ko yung mga 'yon sa sink, at natahimik saglit.

then suddenly, i found myself laughing because of our situation.

my audacity to brought someone like park jongseong in this kind of situation. grabe ka, art. feeling maganda ka na nyan?

NAKAKAHIYAAAAAA KASI!!!!