Can I invite you to dance?☑

თავი 14

- გუკ~ა, შეხედე!  იქ ყიდიან ნაყინს! - ჯიმინმა სეირნობის დაწყებიდან რამდენიმე წუთის შემდეგ დაიწრიპინა.  ომეგას თვალები უბრწყინავდა და ის ბავშვს ჰგავდა, რომელსაც თავისი საყვარელი ტკბილეული სჭირდება.  

- გინდა?  

- კიდევ კითხულობ!  - ჩაიცინა ჩიმ და ალფა გამყიდველთან წაათრია.  

- ჩვენ, გთხოვთ,ერთი  ვანილის და .. 

- შოკოლადის!  

- და შოკოლადის, - დაეთანხმა ჯონგუკი და ფულის ამოსაღებად გაიწია.  

-ჯონგუკ, ეს არის ჩვენი პირველი გასეირნება ერთად და მე შემიძლია გადავიხადო ჩემი, - ომეგამ შუბლი შეიჭმუხნა.  

- კარგი რა, მინი, ნება მომეცი შენზე ვიზრუნო.  

- მინი?  - გაწითლდა პაკი.  მისთვის არავინ დაუძახებია ასე, არც გარდაცვლილ მამას.  

- შენ არ მოგწონს? - ალფა უკვე მოწყენას აპირებდა, როდესაც გაიგონა ჩუმი: 

-მომწონს, ასე დამიძახე უფრო ხშირად ... 

ჯონგუკის სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა.  მან ნაყინის ფული ღიმილით გადაიხადა და ჯიმინს გაუწოდა.  

- წავედით, მინი.  მთელი საღამო გვაქვს წინ, სად გინდა წავიდეთ?  

- მგონი, სწორედ შენ დამპატიჟე სასეირნოდ, - თვალები ჩაუკრა, ბიჭმა.  

- ოჰ ... ნუ ... მე ახლახანს ჩამოვედი აქ და ჯერ კარგად ვერ ვერკვევი.. აქ ... მე ... ყოველ შემთხვევაში ... - ყოყმანობდა ჯონგუკი.  ჯიმინი სიმართლეს ამბობდა, ალფაა ვინც სასეირნოდ საპატიჟა.  მაგრამ ჯონგუკმა არ იცის რაიმე ლამაზი ადგილი, საყვარელი ადამიანის წასაყვანად და ის ასევე ეჭვობს, რომ ომეგას ნამდვილად ექნება ნანახი.  მისი აზრები, სიცილმა შეაწყვეტინა.  

-აჰაჰაჰაჰაჰა, გუკ ~ა შენი სახე უნდა გენახა!- ჯიმინი კინაღამ დაეცა, მაგრამ ვერ ჩერდებოდა.  ჯონგუკს ისეთი დაბნეული გამომეტყველება ჰქონდა, რომ თავდაპირველად პაკს სურდა ჭეშმარიტისთვის გული არ ეტკინა, მაგრამ სიცილი მისით ამოვარდა.