Deshmitaria

50

Frenoi makinën përballë një ndërtesë dhe nxorri armën dhe qëlloi mbi rojet që ishin në hyrje .

- po sulmojne vendin - tha një roje duke hyrë në zyrën e Jen i cili po merrte lëndë narkotike

- kush është?- pyeti ai

- Luciano- u përgjigj ai dhe Jen buzëqeshi

- le të fillojë festa - tha .

- JEN DIL E PERBALLU SI BURRAT - bertiti Luciani teksa qëllonte mbi rojet i fshehur në një vend të ndërtesës

- cila mbijetoi Lucian ? Motra apo e dashura ?- dëgjoi zërin e tij dhe notat e sarkazmes .

- sot Jen nk do dalësh i gjallë nga këtu- tha Luciano duke vrare një nga njerëzit pranë tij .

....

- dreq- mermeriti Jen teksa mblidhte gjërat e tij dhe për të ia mbathur

- duhet të tregoheshe me i shpejte Jen - tha Luciano mbrapa tij me armën e drejtuar

- ku e ke bashkëpunëtorin Lucian ? Apo ju tremb burgut ?- e pyeti Jen duke qeshur teksa sillej nga ai

- mos u shqetëso për të, është në vendin e duhur dhe ti do shkosh në vendin tënde- i tha Lucian

- përballu si burrat Lucian , jo i fshehur pas një arme- i tha Jen

- flet ai që ishte i rrethuar me njerez -tha Luciano- te luftojmë si burrat - i tha dhe vendosi armën në brez dhe Jen u mat i gjuante por Luciano iu shmang dhe e goditi

- droga të paska dobësuar Jen . Por sidoqoftë ti gjithemone i dobët ke qenë . Çdo herë- i tha Luciano u vendosur sipër tij dhe duke i gjuajtur grusht fytyrës

- si me gjete ?- pyeti ai

- Nk duhet të lesh armikun të sulmojë në gjumë Jen- tha Luciano duke i qeshur djallezisht dhe filloi ti binte përsëri

- nës..e me... vr...et ,n.k të lënë të gjalle- mermeriti ai

- Nk kam asnjë problem me askënd perveq teje Jen . Por nqs me duhet që të vras ty , i bej problemet - i tha Luciano dhe nxorri thikën e tij duke e hapur

- m...mend se do të doje kur ta kuptojë se çfarë përbindëshi je ?- e pyeti Jen duke mbuluar friken në sytë e tij me një buzëqeshje

- Nk ka nga e merr vesh nëse vdes ti - i tha Luciano dhe i nguli thikën në bark

- aaaa- renkoi ai nga dhimbja

- shhhh,  Jen nk kam filluar akoma - i Luciano duke qeshur djallezisht teksa perdridhte thikën mbrenda

- shkofsh në ferr Lucian - mermeriti duke shtrënguar dhembet

- më kënaqësi por jo tani - tha ai dhe heku thikën nga aty dhe ia vendosi tek fyti . - ta shohim sa do mbijetosh- i mermeriti teksa rreshqiste majën e thikën nga fyti dhe drejt trupit ,çdo herë e më shumë duke e ngulur në trup .

Në atë ndërtesë vetëm e bërtitura dëgjohej . Por perveq dhimbjes që ndihej dhe shikohej në atë dhomë ishte edhe një buzëqeshje me djallëzi . Një buzëqeshje që kishte errësuar çdo shikim dhe arsyje. 

- Lucian - thirri Kayson i shokuar me armën e drejtuar nga ai dhe Luciano ngriti kokën dhe e shikoi teksa në dorë po mbante thikën e përlyer me gjak . - largohu - urdheroi Kayson serioz

- jo pa e vrarë- tha ai dhe shikoi Jen që Ishte i mbuluar me gjak dhe as i gjallë e as i vdekur

- Lucian largohu nga ai, do me duhet të arrestoi. Kjo është masakër- i tha Kayson