Soğuk Yatak | Texting ✔

4.1

Medya: Ela Topçu.

Bulur muyuz 300 yorumuuu 🐍

***

2 ay sonra...

Beste Korhan

"Selam anne," diye mırıldandım. Elimi toprağının üzerinde gezdirirken gülümsedim. "Sana gelmeyeli uzun bir zaman oldu ve umarım bunun için bana çok kızmazsın." Toprağını okşarken gözlerim yandı. Boğazım düğüm düğüm olduğu için bir süre sustum ve sessiz mezarlıkta annemi duymak ister gibi ona odaklandım. 

"Açtığım dava bugün sonuçlandı," dedim en sonunda. Gözlerim hızla dolarken alt dudağımı ısırdım. "Sen defalarca makinelerde sıkıntı olduğunu söylemişsin. Büyük bir patlamaya neden olabileceğini dile getirmişsin. Ama seni hiç kimse dikkate almamış. Kimse seni dinlememiş." Göz yaşlarım ardı ardına yanaklarımdan süzülürken burnumu çektim. 

"Bunları öğrenmek için iki aydır nasıl çırpındığımı görmeliydin. Bu bir cinayet anne. Seni ölüme terk etmişler. Seninle beraber ölen adamı da ölüme terk etmişler. Makinelerin arızası giderilseydi o patlama olmazdı ve sen şu an benim yanımda olurdun." Gözlerimi silip nefesimi dışarı verdim.

"Bunu düşünmeden edemiyorum anne. İki aydır çok fazla duygu değişimi geçirdim. Hatta daha öncesi de var. Hayatım niye bu kadar karmaşık dedikçe yenileri üstüne ekleniyor ve ben artık nefes alamıyorum. Her şey beni boğuyor." Göz yaşlarım yanaklarımı yeniden ıslatmaya başladı.

"Sen öldükten birkaç sene sonra bu gerçeğin açığa çıkmasını hiç beklemiyordum. Böyle bir şeyi hiç beklemiyordum. O kadar bocaladım ki. O kadar çok pes etmek istedim ki. Senin hayatına mal olan kim varsa hepsi bugün cezasını aldı. Bu sonucu aldığım için mutluyum." Burnumu çektikten sonra hıçkırdım.

"Artık daha fazla sır istemiyorum anne. Sadece sakin bir hayat istiyorum. Gerçekten gücüm kalmadı. Güçlü olmalıyım dediğim an yıkım yaşıyorum," deyip avucumdaki toprağı sıktım.

"Keşke sana işi bırak dediğimde bıraksaydın anne. Benim videolardan kazandığım para biraz da olsa bizi idare ederdi. Sonra yeniden bir iş bulurdun. O zaman işten çıksaydın şimdi yanımda olurdun." Diğer elimle gözlerimi silip derin bir nefes alıp verdim. 

"Bunları şimdi söylememin bir anlamı yok, biliyorum. Ne dersem diyeyim, ne yaparsam yapayım. Hiçbiri seni geri getirmeyecek ama düşünmeden de edemiyorum. Canım çok yanıyor anne. Bir şeylere alışmaya çalıştıkça yeniden saçma sapan şeylerin beni bulması artık çok yıpratıcı. Tahammülüm kalmadı." Dolu gözlerimle mezar taşına baktım. 

Leman Korhan.

"Yine geleceğim anne. Umarım tekrar geldiğim zaman daha mutlu olurum. Belki sana anlatacak birçok anım birikir. Bana her zaman umudumu kaybetmememi hatırlatıp güçlü olmayı öğrettiğin için teşekkür ederim anne." Sızlayan burnum ve titreyen sesim konuşmamı engelleyince sustum. Birkaç dakika öylece mezar taşına baktıktan sonra gülümsedim. 

"İyi olacağım anne. Sadece zamana ihtiyacım var. Sadece zihnimin dinlenmesine ihtiyacım var. Çünkü ruhen yorgunluğum geçmedikçe ben hep böyle olmaya devam edeceğim." Toprağı okşarken birkaç damla göz yaşım toprağın üzerine düştü. Eğilip annemin toprağını öptüm. 

"Seni çok seviyorum anne. Rüyalarıma gel, olur mu?" 

Hıçkırıp doğruldum ve tam olarak ayağa kalktım. Bir kez daha annemin mezarına bakıp arkamı döndüm. Yürümeye başladığım zaman bir ses duydum. 

"Kızım?" Başımı çevirdiğimde yaşlı bir amca gördüm. Gözlerimi silip yanına yaklaştım. Bir mezarın önünde duruyordu. Benim annemin mezarına yakındı. Yanına gittiğimde bana bakıp gülümsedi.