Please, don't leave me

Παρτ 19

Μου δίνει την κούπα με την μυρωδάτη σοκολάτα και καθόμαστε στους καναπέδες του σαλονιού. Ο Χάρρυ κάθεται στον απέναντι καναπέ από εμένα όπου στην μέση υπάρχει ένα τραπέζι χαμηλό.

"Λοιπόν, θα μου πεις γιατί έκλαιγες; " με ρωτάει ενώ πίνει μια γουλιά από την σοκολάτα και καρφώνει το βλέμμα του μέσα στο δικό μου. "Αν θες φυσικά" συμπληρώνει.

Παίρνω γρήγορα το βλέμμα μου απο το δικό του και κοιτάω τον καπνό της σοκολάτας πίνοντας μια γουλιά ενώ ακόμα με καρφώνει με το βλέμμα του.

"Τίποτα δεν έγινε." Του απαντώ χωρίς να τον κοιτάω. Δεν ξέρω αν θέλω να το μοιραστώ με κάποιον εκτός από την κολλητή μου. Φοβάμαι την αντίδραση του.

"Έλα να σου δώσω ρούχα να αλλάξεις." Σηκώνεται, τον ακολουθώ και με πάει στο δωμάτιο του. Μου δίνει μια αμάνικη μπλούζα και ένα σορτς του μπάσκετ να φορέσω και βγαίνει έξω από το δωμάτιο.
Αλλάζω και παρατηρώ στον καθρέφτη τα σημάδια που μου έκανε ο Τζέικ το προηγούμενο βράδυ. Έχουν γίνει ακόμα πιο σκούρο μωβ με λίγο κόκκινο από το πρωί. Είναι απαίσια.

Τα χέρια και ο λαιμός μου που είναι ακάλυπτα φαίνονται όλα τα σημάδια. Τα χέρια μου κρυώνουν.

"Χάρρυ έρχεσαι λίγο σε παρακαλώ;" τον ρωτάω.

"Μπορώ να μπω;" με ρωτάει ευγενικά.

"Ναι μπες" του λέω ενώ είμαι με γυρισμένη την πλάτη στην πόρτα κοιτώντας το άθλιο είδωλο μου από τον καθρέφτη.

Τα μάτια μου πρησμένα και κόκκινα από το συνεχές κλάμα, στα χείλη μου φαίνεται η πληγή που μου έκανε ο Τζέικ όταν με φίλαγε βίαια, τα μαλλιά μου φουντωμένα και φριζαρισμένα ενώ μελανιές και πιπιλιές είναι εμφανή στον λαιμό και στα μπράτσα μου.

Ο Χάρρυ παρατηρεί τα σημάδια και με πλησιάζει.

Τα χαϊδεύει αργά και απαλά με το χέρι του, ανατριχίλες περνάνε το σώμα μου. Πλησιάζει το πρόσωπο του κοντά στη μελάνια που έχει το σχήμα της παλάμης του Τζέικ και με τα μαλακά χείλη του φιλάει το σημείο αυτό αργά.

Μετά πάει και στο άλλο χέρι και κάνει το ίδιο. Τόσο αργά και απαλά όπως πριν. Σηκώνει λίγο το βλέμμα του, το σμαραγδένιο πράσινο έχει γίνει πια σκούρο, κοιτάει πρώτα τα σημάδια του λαιμού και μετά τα μάτια μου, χωρίς να έχει σταματήσει να φιλάει μία προς μία τις μελανιές.

Έρχεται μπροστά μου, το σώμα του κοντά στο δικό μου σχεδόν ενωμένα, χαϊδεύει τις πιπιλιές απαλά, σαν να είμαι φτιαγμένη από το πιο εύθραυστο υλικό, και με κοιτάει ευθεία μέσα στα μάτια.