tyunnie! u have new text messages from anon

tyunnie!special chapter

Yeona, sımsıkı yumduğu gözlerini bir eylül sabahına açmıştı. Bugün huysuzluk üstündeydi, üstüne üstlük  okulun başlamış olması hiç yardımcı olmuyordu. Son günlerini evde ablasıyla geçirmek zorunda kalmıştı. Birkaç kez Beomgyu ve diğerlerine katıldı ama aralarında görmek istediği kişi yoktu. Tüm gün suratı asık bir şekilde internetten webtoon okumuştu. İşte, bugün de yine mutsuz ve huzursuz bir gün geçireceğine inanıyordu. Son bir ayını onu görmeden geçirmişti neredeyse. Neden akrabasına gitmek zorundaydı ki? Telefonlarını ya açıyor ya da hiç açmıyordu. Açtığı zamanlar müsait olmadığını söyleyşip kısa bir süre sonra kapatıyordu. Aklında soru işaretleri oluşuyordu. Taehyun'un ondan sıkıldığını bile düşünmüştü. Ne de olsa, her daim peşinde olan biri vardı. Zaman zaman ağzından kötü sözler de çıkar olmuştu ama bunu onu sevdiği için yapıyordu.

Sıkıntıyla üstündeki pijamaları çıkardı. Dünden hazır olan okul kıyafetini de yavaş yavaş giymişti. Gitmek istemiyordu, sanırım. Sanki, Taehyun olmasa kimsesi olmayacakmış gibi davranıyordu. Onunla birlikte zaman geçirmeye o kadar alışmıştı ki, aklını yitiriyordu artık. 

Odasından çıkıp mutfağa doğru adımlarken Soomin'in odasını da kontrol etmeyi unutmamıştı. Kapısı açıktı zaten. Çoktan çıkmış olmalıydı. Yine bir başına kalmıştı. İçindeki sıkıntı kat kat artarken sürekli ofluyordu. Mutfağa doğru adımladı. Evin içi çok sessizdi. Ancak, kahvaltı masası hâlâ onun için bekliyordu. İştahı olduğu söylenemezdi pek ama yavaşça masadan birkaç şey atıştırdı. Annesi işe gitmeden önce hazırlamış olmalıydı.

Odasına geri dönüp okul çantasını aldı. Eve son defa bakıp ardından kapıyı kapattı. Kimsez biri gibi davranıyordu. İçinden olayları dramtikleştirmeye başlamıştı hepten. Taehyun bir an önce gelse de eski haline dönebilseydi. Onu görmediği bu zamanlarda, Taehyun'u ne kadar çok sevdiğini bir kez daha anlamıştı. Evet, bunu hep biliyordu ama bu ona ayrılık acısı hissiyati veriyordu. Beyninin içini biri görse büyük ihtimalle ona, saçmaladığını ve sakin olması gerektiğini söylerdi.

Öylece okula varmıştı. Normal davranmaya çalışarak sınıfa doğru adımlıyordu. Haliyle öğrenciler yeni yeni geldiği için okul çok dolu değildi şimdilik. Kimin ne dediğini işitmek kolay oluyordu. Kulağına takılan o isim çoktan yerinde durmasına sebep olmuştu. Alt sınıflardan kızlar aralarında konuşuyordu. Özellikle sınıfın kapısında konuşuyor gibi bir halleri de vardı. Yeona yerinde durduğunda sinsice gülümseyip konuşmalarına devam etmiştiler.

Aralarından kısa saçlı kız tekrar söze girdiğinde Yeona küçük küçük adımlar attı.

"Onlarla aynı semtte oturuyorum ve o ikisini beraber gördüğümü hatırlamıyorum.

Sosyal medya hesaplarından birkaç kez gittikleri yerden fotoğraf atmıştılar ama dahası yok."

Diğeri çok sürmeden de lafa dalmıştı. Fütursuzca sözlerini ardı ardına sıralıyordu.

"Sizi bilmem ama ben ona bugün açılacağım. Anlaşılan sevgilisi de yok."

Yeona sakinliğini koruyup kendi sınıfının olduğu koridora girdi. Bunlarla uğraşmaya gerek yoktu. Ortada bir Taehyun da olmadığına göre önlem almalık bir durum yoktu.

Sınıfa girip arkalardan bir yer seçmişti kendine. Yedam gelince de yanına konacaktı zaten. Onun için iyi olurdu. Uyuklamaya yer arıyordu zaten. Telefonunu açıp galeriye girdi. Son zamanlarda galarisini açıp tatilden kalan fotoğraflara bakıyordu. O günleri özlemeye başlamıştı. Çok uzak geliyordu artık. Sanki beş sene öncesine ait anılarmış gibiydi. Taehyun'la kumun üstünde otururkenki fotoğrafa daha da dikkatli baktı. Gözleri çok güzel parlıyordu. Rüzgarla dağılmış saçları bile harika görünüyordu. Kendisinin de tam tersine bir aptal gibi göründüğüne ikna etmişti tüm benliğini. Yine de bilmiyordu ki, en güzeli oydu. En azından Taehyun için değişmez bir gerçekti.