SİBE [TAMAMLANDI]

•29•

Bölüm Başı

Adonis ile Bia savaşta yaralanan kişileri ziyaret etmek için hastaneye gelmişlerdi.

"İyi misiniz? Eksiğiniz var mı? Varsa bize ya da doktorlara, hemşilere söyleyebilirsiniz. Herkes yardımcı olur." Adonis karşısındaki sağ ve sol kolundan yaralanan kadına ve başında bekleyen adama söylemişti bu cümleyi. Gerçi herkese söylüyordu, eksiklerini kapatmak istiyordu.

"Yok efendim sağolun, her şeyimiz tam."

...

Bia ile Adonis hastaneden çıktıktan sonra yollardan geçer iken yolları düzelten kişilere bakmışlardı.

"Ne kadar zamana biter bu işler?" Adonis çalışan kişiye soru sorduğunda sorduğu kişi sanki tahmin yapıyormuş gibi gözlerini sağ kenara kaçırıp kafasında işlem yapıyor gibi salladıktan sonra,

"En geç bir hafta içinde biter ama çok çalışır isek iki üç güne kalmaz."

Adonis kafasını 'teşekkürler anladım' anlamında salladıktan sonra Bia ile saraya doğru yürümeye devam etmişlerdi. (Bu cümle saçma gibi oldu. 'teşekkürler anladım' anlamında kafa mı sallanılır? Her neyse dkekdnjfof)

İkisi de saraya girdikten sonra karşılarında kafasını yere doğru eğerek sarayın kapısına doğru yürüyen Akaman'ı görmüşlerdi.

"Akaman?" Bia Akaman'ın kendilerine bakmasını sağladıktan sonra Bia ile Adonis Akaman'ın gözlerini kızarmış halde bulmuşlardı, bundan dolayı Akaman'a daha çok yaklaştıktan sonra Bia elini Akaman'ın omzuna koymuş ve,

"Sorun ne?" demişti.

"Hiç, sorun yok."

"Akaman görüyorum halini bana yalan söyleme." Bia Akaman'a neden üzüldüğünü sorsa da Akaman cevap vermiyordu.

"Annem, babam. Başka bir konu yok. Zaten ne olabilir ki başka?" Akaman son sözlerini biraz sesli söyledikten sonra Adonis araya girmişti.

"Akaman bak seni anlıyorum ama annen ile babandan başka konu olduğuna adım kadar eminim. Biz arkadaşız ve biliyorsun ki Bia'dan da benden de sır çıkmaz. Her neye üzülüyor isen anlatmalısın. İçini dökmelisin." Akaman Adonis'in sözlerinin üzerine ikna olmuş gibiydi fakat anlatmak ile anlatmamak arasında gidip geliyordu.

"Gerçekten bir şey yok." Akaman tekrar inkar eder iken Bia Akaman'ın kolunu iyice kavramış ve özel odaların bulunduğu yere doğru ilerlemeye başlamıştı. Adonis de yanlarında geliyordu.

"Amma da nazlısın ha, şimdi gidip oturuyoruz ve anlatıyorsun."

"Ama ol-"

"Hayır itiraz falan istemiyorum." Hepsi sonunda bir odaya girdikten sonra kapıyı kapatmış ve sandalyelere oturmuşlardı.

"Ee dinliyoruz." Adonis merakından çatlamak üzereyken Akaman'ın her şeyi anlatmasını bekliyordu.

"Nasıl anlatacağım bilemiyorum."

"Bak bizim yanımızda iken çekinmene gerek yok gerçekten." Adonis Akaman'a güven verir iken Akaman da kendi içinde söyleyeceği şeyleri tekrar ediyordu.

"Sorun Alala."

"Ee ne var ki Alala da?" Bia anlamamış bir şekilde sorduğunda Akaman cevap vermişti.

"Eros aramıza katıldığından itibaren çok yakın oldular."

"Olabilirler, arkadaşlar sonuçta." Bia cevap verdiğinde Adonis kaşlarını çatmış Akaman'ın söylediklerinden bir anlam çıkartmaya çalışıyordu.