No more Sunrise (Sequel #3)

No more Sunrise

Disclaimer:

This story is a work of fiction and Imagination. This might contain sensitive content that is not suitable for everyone. Read at your own risk. Peace of mind is everything.
_____________

Monsters are real, they look like people. They hide in the dark, that's why I hate darkness. Darkness is the reflection of sadness, fear and anger. I always chase for the light because dark is too suffocating. I don't like the night, I'm inlove with the sun.

But to shine like the sun, you need to burn like the sun. Die on sunset, and win the sunrise. Until there is no more tomorrow, Until there's No more Sunrise.

"Tao po?" sigaw ko, kahit I know naman na may tao, kung tao ba talaga si Julio. Baka multo na siya at nagpapanggap lang na tao.

Muli akong sumigaw bago ko pinasadahan ng tingin ang kabuuan ng haunted mansion niya. How can he stay here for a long time? Isang tingin pa lang super creepy na!

"Ano nanaman ang ginagawa mo dito?" masungit na tanong niya sa akin.

Napanguso ako ng makita kong wala siyang suot na pangitaas na damit. Magkasalubong ang kilay niya and his hair a bit messy pa.

"Good morning, nag jogging ako" kwento ko sa kanya.

Tumaas ang kilay niya bago pinasadahan ng tingin ang kabuuan ng suot kong black racerback top and black long cycling short.

"Anong kailangan mo?" masungit na tanong niya. Mas lalo pang sumungit!

Tinaasan ko siya ng kilay. "I'm thirsty, pwedeng makiinom?" I said and smiled sweetly.

Nagtagal ang blankong tingin niya sa akin. I still manage to smile, ang grumpy naman nito early in this morning.

"Umuwi ka sa inyo at doon uminom" masungit na sabi niya at tangkang tatalikuran ako ng pigilan ko siya.

"Eww, ang rusty ha" giit ko ng hindi sinasadyang napahawak ako sa makalawang niyang gate.

"Umuwi ka na, Vera" pagtataboy pa niya.

"With just one glass of water makikita ang ugali mo? Then I'll pay for it" masungit na sabi ko at humalukipkip pa sa harapan niya.

"Anong sabi mo?" mariing tanong niya sa akin.

"Pagbilhan ng isang basong distilled water"

Napaayos ako ng tayo ng dahan dahan siyang lumapit sa makalawang na old gate niya.

"Hindi lahat ng bagay pwede mong bilhin ng pera mo. Umuwi ka sa inyo!" pagsusuplado niya.

Napangisi ako at napailing. "Oh please! Ang damot parang tubig lang. Healing water ba yan? May gold bits ba yan?" reklamo ko habang dahan dahang naglalakad palayo.

A/N:

This is a Sequel from my story Left in the Dark. You can read this alone. But, I highly suggest you read LITD first for a better background. Keep safe and God bless.

Love lots, Maria

(Maria_CarCat)