"යනවා..
ගිහින් ඌ එක්ක දවසක් ඉඳලා පණ පිටින් එනවා"
අතෑරලා දාපු බිල්ඩින් එක ළඟට මාව තල්ලු කරලා කණඩායමේ නායකයා වගේ හිටපු ඒ කොල්ලා කෑගැහුවා.
"තමුසෙ පණ පිටින් ආවොත්..
අපි යාලුවට යන්න දෙන්නම්"
එයාලා ඔක්කොම හිනාවුනා.
මගෙ ජීවිතේ එයාලාට කිසිම වැඩක් නැති විදිහට එයාලා හිනාවුනා.
ඒත් කවුද එයාලට එහෙම හිනාවෙන්න අයිතියක් දුන්නේ?
එයාලගෙ ජීවිත වලට වටිනාකමක් තිබිලා ඇයි මගෙ ජීවිතේට වටිනාකමක් නැති වුනේ?
YOU ARE READING
| Monsters And People |Short Chapters| ✔
Randomමිනිස්සු තමන්ගෙ ආශාවලින් මත් වෙලා රාක්ශයො බවට පත් වෙන කාලයක්... ඒත් ඇත්තටම, රාක්ශයොන්ගෙයි මිනිස්සුන්ගෙයි වෙනසක් තියෙයිද? ___________________ Sweetheart, Monsters are real And they look like People.. ____________________ | Not A Ff | | Inspired By Dr...
