Part Two (zawgyi)

182 18 2
                                    

ဗီရိုႀကီးဖြင့္ကာ အကၤ်ီရွာေနေသာ္လဲ ျမင္ေနရတဲ့ အေရာင္ေတြက အမဲ နဲ႕ ခဲေရာင္မ်ားစြာ။ အခ်ိန္က ကပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လက္သင့္ရာ အကၤ်ီတစ္ထည္ကိုသာ ေကာက္စြပ္ၿပီး Hoodie အျဖဴေရာင္တစ္ထည္ကို ဝတ္ခ်လိဳက္မိေတာ့သည္။ ကင္မရာအိတ္ကို က်က်နနလြယ္ကာ မွန္ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းရွိုးၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္က်ေနတဲ့ ေရွ႕ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြ မိေတာ့သည္။ ဒုံရင္းပါဘဲ Jung Jung Kook ေရ။

သြားဖို႔အခ်ိန္က်လာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလွကားတစ္ဝက္အေရာက္ အေပၚထပ္တက္လာတဲ့ ေဒၚေလးနဲ႕ဆုံေလေတာ့သည္။

" အေစာႀကီး ဘယ္လဲ။"

" ဟုတ္....ေက်ာင္း ရိုက္ကူးေရးရွိလို႔။ "

" ဟုတ္လား... ဒါဆို ေနဦး" ဆိုကာ ေလွကားက ျပန္ဆင္းၿပီး အိမ္ထဲ ဝင္သြားေတာ့သည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အျပာေရာင္ ဘူးေသးေသးကို လက္ထဲထည့္ကာေပးလာသည္။

" ဘာႀကီးလဲ။ "

" ထမင္းလိပ္.... "

" တစ္ကယ္ပါဘဲ..... ငါတို႔ ေဒၚေလး အေကာင္းဆုံး။ "

ေဒၚေလးကို သိုင္းဖက္ကာ ဆိုမိေတာ့ အၿပဳံးေတြနဲ႕အတူ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေလးအား ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ေပးလာသည္။ ကေလးမရွိၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူတို႔အတြက္ တူလို သားလို ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။

" ဂ႐ုတစိုက္သြားေနာ္။ "

" ဟုတ္... ကြၽန္ေတာ္ သြားၿပီ။ ထမင္းလိပ္လဲေကာင္းေကာင္းစားပါ့မယ္။ "

" အြန္း...."

ဒီတစ္ေလာ ပုံမွန္ထက္ပိုၿပဳံးရယ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလး အေၾကာင္း မမကို အသိေပးရေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚတက္လာတုန္းက သတိထားမိလိုက္တဲ့အရာေလးေၾကာင့္ ေမးခြန္းေတြလဲ တန္းစီလို႔ေနေတာ့သည္။

___________________________________________

ပိတ္ရက္ဆို ေနဖင္ထိုးတဲ့ထိ အိပ္တက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ေရာင္နီလင္းစအခ်ိန္ႀကီး ရပ္ကြက္ထဲက လမ္းမေပၚေရာက္လို႔ေနေတာ့သည္။ ေက်ာင္း ရိုက္ကူးေရးတဲ့ ရယ္ရတယ္ Jeon Jung Kook ေရး။ လိပ္ျပာလုံပါေစ မင္း။

လွမ္းျမင္ေနရၿပီျဖစ္တဲ့ လမ္းထိပ္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့သူကို မေတြ႕ေသးတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ေစာေနတာမ်ားလား ေတြ႕မိေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ ဓာတ္တိုင္ေအာက္အေရာက္ ေဘးကေန ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ့ သူေၾကာင့္ စက္ဘီးဘရိတ္ကိုေျပးဆြဲမိေတာ့၏။

The Director Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt