Niemand komt tussen echte liefde

hoofdstuk 1

hoi ik ben angie carrara. ik heb een zus die is overleden en ik mis haar echt onzettend. toen ze stierf nam haar man violetta mee naar een ander land. violetta is de dochter van maria en herman. maar ik heb ze uiteindelijk gevonden na bijna een jaar dat ik bij hun in huis woonde weten ze mijn geheim dat ik het zusje ben van maria. ze bleven gelukkig hier wonen en ik mocht ook blijven. herman heeft een nieuwe vriendin jade. ik kan haar l niet uitstaan en violetta al helemaal niet. mijn band met violetta is echt heel goed. ze is net als maria. haar ogen, haar haar, haar stem gewoon alles. ondertussen heb ik herman ook beter leren kennen en hij valt best mee. soms wat te bezorgt maar ja dat zal nooit veranderen.

angie pov 

vandaag is de verjaardag van maria wat mis ik haar toch. ik kijk opzij en zie een foto van haar en van mij ik pak hem en aai er met mijn vinger over. 'gelukkige verjaardag mijn lieve zus, ik mis je' zei ik en legde de foto terug weg. ik besloot om op te staan en kleed me om. ik loop naar beneden en zie dat iedereen al aan tafel zit. iedereen ziet er zo somber uit behalve jade dan. 'hey' zeg ik zacht. 'hoi angie' zegt violetta terug. ik geef haar een kus op haar voorhoofd en ga ook zitten. 'angie, moet je niet naar het kerkhof naar je zus' zei jade best gemeen. ik kreeg tranen in mijn ogen maar probeerde ze zo goed mogelijk te verstoppen. 'jade!' zei herman 'wat ? ik ga al naar de kapper' zei jade. 'waarom ga je naar de kapper het word er toch niet beter op' zei violetta 'violetta!' zei herman boos. 'denk jij maar aan je moeder' zei jade bitcherig. nu kon ik het echt niet meer laten 'nu ga jij is luisteren jade. als jij echt van herman houd zo als je zegt dan ga je niet naar de kapper of wat dan ook dan blijf je hier bij hem om te troosten maar ja zo zit jij niet in elkaar he want je hebt geen hart! iedereen hier in het huis heeft het vandaag wat minder behalve jij. wij kunnen er toch ook niet aan doen dat je met niemand mee leeft maar doe dan niet zo tegen violetta. jij weet niet hoe het voelt om iemand te verliezen waar je van houd!' zei ik met tranen over mijn wangen. jade stond er verbaasd bij en zei niks. 'sorry' zei ik en liep naar boven. 

na enkele minuten hoor ik geklop. 'binnen' zei ik. violetta kwam mijn kamer binnen. zonder iets te zeggen kwam ze naar me toe en begon te huilen. 'ik mis haar zo' zei ze 'ik ook meisje' zei ik. herman kwam ook binnen en kwam bij ons zitten. violetta en ik lieten los. 'sorry dat ik daarnet zo deed tegen jade' zei ik tegen herman 'geeft niks, je had wel ergens gelijk' zei hij. wou dat had ik niet verwacht. 'jade is gewoon niet zo als ik dacht dus ik heb het maar gedaan gemaakt met haar.' zei herman dan 'echt papa?' vroeg violetta 'jap' zei hij 'dan toch nog iets goed voor vandaag' zei violetta 'hoezo dan toch nog iets goed?' zei ik 'ja het is de verjaardag van mama' zei violetta 'maar dat is toch ook goed?' zei ik 'ja maar....' zei violetta ' vio en herman ook, we moeten niet stil staan bij het geen dat ze er niet meer is het is jammer maar denk aan alle leuke momenten die we hadden met haar. zoals bij u violetta, jij en je moeder zongen altijd samen en dat was echt mooi. en bij u herman mijn zus hield echt heel veel van je en jullie waren zo schattig. ik weet zeker dat ze nu wil dat jullie gelukkig zijn en dat jullie hier nu niet zo verdrietig moeten te zitten. en als je met iets zit praat er dan over. we kunnen straks ofzo samen naar haar graf gaan en haar lievelings bloemen er leggen.' zei ik. 'dat was zo mooi gezegt angie, ik hou van je' zei violetta en gaf me een knuffel. violetta ging uit mijn kamer. 'dankje dat je dat zei het was echt mooi, maar laat niet al die tranen binnen want dan zal je er op een dag niet meer aan uit kunnen. als je wilt praten kom dan of als het maar is om een knuffel.' zei herman lief. 'dankje herman.' zei ik en gaf herman een knuffel. 'zullen we naar het kerkhof gaan?' vroeg herman. 'ja is goed' zei ik. we liepen samen naar violetta en ze ging ook mee.

we waren op het kerkhof en hadden haar lievelings bloemen gekocht. ik laat een traan en dat doen herman en violetta ook. we staan daar al best lang. 'zullen we terug naar huis gaan?' vroeg herman. 'ik blijf nog even hier.' zei ik. ik kreeg nog een knuffel van violetta. 'angie, laat je tranen gewoon komen.' hoor ik herman achter me zeggen. 'je ging toch naar huis?' zei ik 'ja maar ik zag hoe verdrietig je was.' zei hij. ik begon nu pas echt te wenen herman knuffelde me. 'herman ik mis haar zo' zei ik 'ik ook angie.' zei hij. we blijven daar nog even zo staan en dan besloten we maar om ook naar huis te gaan. het was zo lief dat herman terug naar mij was gekomen. 

herman pov 

ik vind het zo jammer dat angie zo droevig is. ik mis maria ook echt hard. we komen thuis aan. violetta was al naar haar bed. ik zal vandaag ook niet te lang opblijven. 'gaat het?' vroeg ik aan angie 'ja' zei. ik wou naar mijn kantoor lopen toen angie mijn naam zei 'herman.....' 'ja?' zei ik terug 'dankje dat je me zo trooste' zei ze 'geen dank en jij ook' zei ik terug. ik loop verder naar mijn kantoor. ik weet niet maar sinds vandaag lijkt het alsof mijn band met angie sterker is geworden.

ik lig al even in mijn bed maar ik kan niet slapen. dus ik besluit om maar naar beneden te gaan. ik loop naar  de keuken en zie dat angie er ook is. 'kan je niet slapen?' vroeg ik 'nee.' zei ze. ik pakte wat melk en dronk het op. 'zullen we maar terug naar boven gaan?' zei angie. 'ja is goed.' zei ik. angie zag er nog steeds zo verdrietig uit. we lopen naar boven en angie wou naar haar kamer gaan maar ik hield haar tegen. 'wil je bij komen?' vroeg ik. ik weet niet vanwaar dat kwam maar dan kon ik misschien wel in slaapvallen. 'dat klinkt best raar.' zei angie 'ja dat weet ik, maar als jij bij me bent is het alsof maria nog dichter bij mij is en ik wil gewoon nog is ééén nachtje bij haar slapen.' zei ik. ik zag angie even twijfelen maar ze zei uiteindelijk toch ja. we liepen naar mijn kamer en we gingen liggen. wel best ver uit elkaar. maar ik weet niet wat ik heb als angie er is voelt het zo vertrouwt. haar lach maakt mij aan het lachen. haar stem is vertrouwt en ze is ook mooi. en ik heb altijd zo'n raar gevoel bij haar. na enkele minuten vielen mijn ogen dicht.

wat vinden jullie van het eerste hoofdstuk? :)