Psychotic Honey

C.4

Nanlaki ang mata ko nang nakita ko ang naka prison uniform na nakahiga habang nilalaro ang baseball bat na nasa kamay niya, mukhang pinapalo niya ang bakal na baseball bat sa bakal ng gate na kulungan niya, do'n siguro nanggagaling ang ingay na naririnig ko, maliit ang kwarto niya sa loob at may maliit na higaan.

Walang nagbago.

Hindi man lang siya namayat o wala parin siyang sugat, napatingin siya sa'kin at binitawan ang bat niya, mukhang mali ang expectation ko, akala ko ba naman bubugbugin siya 'diba gano'n mga nasa cine,"You're here, policewoman." rinig kong sambit nito at umupo siya sa maliit niyang kama habang nakatingin sa'kin, aba parang alam niya talagang dadating ako ah, nakasara ang kulungan niya kaya wala akong dapat ikabahala, nakakatakot siya gr.

"A-ah." ba't ba kinakabahan ako at hindi makagalaw sa tuwing nagkakatinginan kami, ano bang nangyayari sa'kin? may kapangyarihan ba siya? huhu nanginginig ang tuhod ko.

"A-ako isa sa bantay mo kaya maging behave ka." saad ko at napaisip naman ako sa sinabi ko, wait ba't parang inuutusan ko bata, "And why would the criminal listen to you?" tanong nito kaya agad kong tinaas ang dala kong paper bag.

Napaisip nga rin ako kung ba't niya ako susundin para lang sa pagkain, Kexiah umayos kanga.

"Kasi kakain tayo pag nag behave ka." nakangiti kong saad, maganda narin na kahit papaano ay makitungo ako ng ganito sa taong malapit na madedo, kahit pogi ka wala talagang pinipili ang batas kaya pasensiya na.

"Aren't you afraid of eating with me?" tanong nito kaya agad naman akong napaisip, "Hm" pag-iisip ko habang ang pinipisil ang baba ko, "Syempre nasa loob ka naman kaya ba't ako matatako-" 'di ko natapos ang sasabihin ko nang tumayo ito at binuksan ang gate.

WAHHHHHHHHHH

WAHHHHHHHHHHHHHHH

Nasa labas siya at hindi nakaposas ang kamay niya, walang police sa paligid at-

at-

P-paano niya nagawang lumabas!

WAHHHHHHHHH

Dalawa lang kami-

Katapusan ko na ba?

Nasa harap ko siya, as in malapit,

"What if I'm out of that cage, you'll be scared?" malamig nitong sambit tulad nung unang araw na ginawa niya sa'kin ito sa court, nagbigay ito ng nakakakilabot na pakiramdam at tumaas ang balahibo ko.

Nakatitig lang ako sa kaniya at hindi ko magalaw ang mga paa ko, nanlalamig ba ako? hindi ako makagalaw. Paano kung-

Paano kung patayin niya ako?

"Eat with me." malamig nitong saad at hinawakan ang kamay ko, hila hila ako paalis ng lugar na'yon kaya nadala ako, hindi ko alam ang reaksyon ko pero natatakot ako, umalis kami sa lugar na'yon at naglalakad parin siya.

Hindi ako makapaniwalang nasa labas siya at ngayon-

Hawak niya ang kamay ko.

Hawak niya ang kamay ko habang ang isa kong kamay ay hawak ang dalawang paper bag na iyon, pumasok kami sa isang room na may magandang sala at malawak, puting mesa, upuan, chandlier at luxuries, 'yon agad ang napansin ko ngunit masikip ang dibdib ko.

Ngayon lang ulit ako natakot ng sobra, naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko, humarap siya at nagulat sa nakita niya.

"Why are you crying? do you want to die? stop that and eat with me." utos nito ngunit mas umiyak pa ako, nakikita kong nagpapanic siyang binitawan ang kamay ko, "Sorry okay? don't cry, I won't hurt you. I promise." malambing nitong saad habang nakatingin sa mga mata ko.