R.J.C.E.D Heartthrob ( Published Under Paperink Publishing House

Chapter 26

Chapter 26

Earl's Pov

"Anong ba umupo ka nga?"

"Tangina Dave kinakabahan ako."

"Saan kakabahan, anong ka ba? Magiging ok lahat, lalaban si Jann magiging success operasyon niya." Napatingin ako sa mga kasama ko. Kahit hindi nila sabihin ramdam ko kaba nila. Si Carl dinaanan sa pagkain, si Januz sa isang sulok ramdam ko kaba niya para sa kuya niya. Halos hindi nga siya natulog para bantayan kuya niya. Ngayon schedule ni Jann, lahat kami naghihintay. Napaupo ako tumabi kay Januz. Napatingin siya sa'kin.

"Kumain ka na ba?" Ewan ko bakit ito nasabi kay Januz. Napansin ko kasi hindi pa siya kumakain simula ng iwan namin siya at pagbalik kasama pa rin niya kuya niya. Kahit hindi sabihin ni Januz alam ko nahihirapan din siya para sa kapakanan ng kapatid niya. Mahal na mahal niya, kuya niya, kahit na maloko si Januz.

"Walang masama umiyak." Napalingon siya sa'kin. Kahit minsan hindi siya umiiyak, sa oras hindi na niya kaya kusa siyang umaalis, hindi niya sinasabi saan siya magpunta.

"Gagaling kuya ko," mahina niya sabi. Niyakap ko si Januz.

"Gagaling si Jann, malakas si Jann, lalaban siya. Nangako siya tutuparin namin plano namin sa isa't-isa." Hindi ko napigilan umiiyak.

"Gagaling siya." Sabay kami napalingon ni Januz ng lumapit si Carl. Tumango na lang ako sa kanila. Umalis ako gusto ko mapag-isa. Ito lang paraan, para pakalmahin sarili ko. Hindi ko alam saan ako dadalhin ng paa ko. Tanging gusto ko lang puntahan namin madalas na pinupuntahan namin mga kaibigan ko. Andito ako sa park kung saan mahilig kaming tumambay at naglalaro ng basketball. Napaupo ako napatingin sa kanila. May limang bata sa tingin ko 12 years old sila. Nakikita ko sa kanila ang pagkakaibigan namin katulad nila. Iyong nagtatawanan sila kapag may nagawa kapalpakan ang isa. Saan bata pa rin kami walang problema katulad nila. Tama nga sila masarap mamuhay bilang bata, dahil kahit saan ka dahil ng mga paa mo wala kang nararamdaman na sakit at problema. Tanging nagawa mo lang tumawa kasama mga kaibigan mo. Ngayon ang dami ng komplikado kung kailan tumanda maraming pagsubok pinagdaanan tulad ngayon. Tangina nagmamahal lang si Jann bakit sa kan'ya pa naranasan lahat ng ito. Bakit kailangan magdusa siya. Bakit siya pinaparusahan wala naman siya ginawa. Ang unfair eh! 'Yong taong nagmahal lang totoo siya pa nakaranas ng sakit. Ganito pa magmahal ang dami mong pagsubok bago mo makamit ang kasayahan. Kung ganito lang naman parang nakakatakot magmahal sa huli makakaranas ka lang ng sakit.

"Ang lalim." Parang pamilyar sa akin ang boses niya. Napalingon ako. Nakangiti lang siya nakaharap sa akin. Hindi ko alam natutuwa ba ako o iiyak sa harapan niya. Siya lang kasi taong nakakaunawa sa lahat pinagdaanan ko. Alam ko nasaktan siya pag-alis namin. Naiwan siya lumaban mag-isa harapin bagong mga kaklase.

"Renz!" Tanging sambit ko lang sa pangalan niya. Umupo siya sa tabi ko.

"Kanina pa kita sinusundan, nakita kita papunta rito. Alam ko pinagdadaanan mo. Pasensiya na kung bihira ako napapadalaw sa kaibigan natin."

"Alam mo?" sabi ko sa kan'ya. Hindi ko magawa sabihin kay Renz, kahit na bihira lang namin siya nakakausap o nakakachat, ayaw lang namin dagdagan pa problema niya. Siya na nga umaako lahat kung bakit hindi siya nakakasama sa'min dahil siya lang tanging maasahan sa kanila. Mabait si Renz siya lang bukod tanging mabait sa grupo namin. Kahit pilitin namin si Renz kami na bahala sa lahat ng pangangailangan niya. Hindi niya tinanggap alok namin sa kan'ya. Si renz isang tao hanggat kaya niya itinataguyod niya pamilya sa dugo't pawis niya. Hindi niya kinaya pagiging mahirap ito naging daanan niya at inspirasyon sa buhay.

"Alam ko. Nang malaman ko kalagayan ni Jann. Pinuntahan ko siya pero saglit lang alam mo na kailangan ko magwork. Bakit nandito ka di ba ngayon operasyon niya?" Hindi ko mapigilan umiyak sa harap ni Renz.

"Alam ko masakit naramdaman mo. Kahit ako hindi ko matanggap kung bakit pinagdaanan ito ni Jann. Ang bait ni Jann bakit niloko siya. Tangina kung nandyan lang ako, hindi lang tadyak aabutin ng gago na iyon."

"Teka paano mo nalaman?" Tangina ang dami niya alam sa'min.

"Gago, kahit malayo ako updated ako sa buhay niyo. Minsan nga nagseselos na ako. Tangina nakalimutan niyo na ako."

"Stalker ka ba namin?" Ang loko tinawanan lang ako.

"Talaga lang stalker ah! Hindi ba puwede sa ka chismisan niyo tatlo, baka nakakalimutan niyo kasama ako sa group chat hindi ko lang magawa nag-chat sa inyo. Wala na kasi akong oras sa buhay ko hindi katulad niyo. Wala man lang pinuproblema ang magawa niyo lang uminom ng uminom."

"Tangina natuto na ako, hindi na ako iinom tangina magkakasakit ka lang, akala ko simple pag-inom lang mababawasan ang sakit dulot sa'yo ngayon siyang nagpapahirap sa'yo sa huli." Tinawanan lang ako ni Renz.

"Gago walang nakakatawa!" Seryoso ako sinabi ko.

"Alam ko, kung kailan narealize niyo saka niyo maisipan magbago. Ilang beses na akong nagpapaalala sa inyo. Tapos ang isasagot niyo sa'kin dakilang KJ ako."

"Dakilang KJ ka naman kasi kahit noon pa. Pero alam gano'n naman buhay ah! Doon mo lang marealize kapag dumating sa buhay mo pagsubok."

"Totoo, pero lahat naman ito malalampasan natin. Katulad ko minsan napaisip ako bakit pinanganak akong mahirap, bakit kailangan ko maiwan sa inyo. Pero alam mo narealize ko, pagsubok lang sa'tin 'to. Matapang si Jann, malalampasan niya ito at gagaling siya sa sa'kin niya. Malakas si Jann." Sabay tapik ni Renz. Hindi ko mapigilan yakapin siya. Nang bigla tumunog phone ko. Napabitaw ako kay Renz, sinagot ko tawag ni Carl.

"Hello," mahina ko sabi.

"Saan ka ba?" sigaw niya. Tangina na bingi ako napalayo ko phone ko habang si Renz nakahawak sa cp niya sabay tapik sa'kin, nakangiti pa ang loko.

"Bakit ba?"

"Bumalik ka na rito." Bigla akong kinabahan.

"Si Jann?" Iyon lang nasabi ko.

"Pumunta ka rito para malaman mo." Sabay off ng gago. Ako naman napaupo. Hindi ko alam nararamdaman ko.

"Uupo ka na lang ba o sasama sakin?" Napatingin ako kay Renz.

"Kinakabahan ako?" sabi ko sa kan'ya.

"Kinakabahan saan? Ngayon ok na lahat." Naguluhan ako sa sinabi ni Renz.

"Anong ibig mo sabihin?"

"Tangina success operasyon ni Jann. Ngayon ok na siya." Hindi ko alam nararamdaman ko. Sa kaba ko nanghina ako napahawak kay Renz. Tinawanan niya lang ako. Inalalayan ako ni Renz. Ngayon kasama ko siya bumalik sa hospital, nagulat sila makita nila si Renz tangina sa tagal na namin dito halos 6 na buwan na kaming walang balita sa kan'ya. Ngayon, bigla na lang siya susulpot. Pumasok na kami sa loob mahimbing na tulog si Jann. Hindi kami umalis sa tabi niya. Si Renz hindi naman nagtagal kailangan niya umalis may pasok siyang gabi. Ngayon ok na lang at wala ng problema. Nakatulog ako sa tabi ni Jann.