Bir şehir düşünün.
Kendi tırnakları ile bir kadının yarattığı bir şehir;
çocukları kötülükten uzak tutmaya and içmiş bir kadının, karanlık şehri.
Bu şehir İnsiyak'tı.
Şimdi ise...
Şimdi İnsiyak'tayım.
Ben İnsiyak'tım.
İnsiyak ise bendi.
Not: Kita...
Hayat bana ilk kulacı atmayı öğretmişti. İlk kulaç ayakta kalmak için ilk darbeydi. İkinci kulaç ise keşfettiğim ayakta durmamın yegane sebebiydi.
Hayat bana darbelerini atarken yerden kalkamayacağıma inanmıştım. Gözümde biriken yaşların izlediği yol engebeli ve yokuşluydu. Ben o yokuşu incelemiş, ardından koca yükümle o yokuştan çıkmıştım. Fiziken ölmüş bir bedenimin içinde hep bir yerlere sakladığım ruhumu sığdırmıştım.
Ben yaşarken ölmeyi değil, ölüyken tüm darbelerle tekrardan ölmeyi tatmıştım.
Hayat, bir kumarbazdı. Bu yüzden sonunda darbeleri ölüme iterdi. Ucunda sakladığı zehirli kolyesinde intihar taşları vardı. İntiharı kurtuluş biçmek için kumar masasına ben çocukken beni yatırmıştı.
Ben direndim. Ben savaştım. Ben ölümlerimin üzerine yaşamaya tuttundum.
Beni zorla darbelerle intihara itenlere en büyük cezayı ölümlü bedenlerine yakıştırmıştım. Ben vahşet istemedim. Ben vahşetten kaçarken vahşetin kendisi oldum. Ben intikam denilen sancılı kefene girdiğimde asıl ölümü onlara yaşattım.
Fakat ben intikam için yapmadım. Ben kumar masasına yatırılmış bir adaletsiz dünyanın kurbanıydım. Masum kurbanı...
Ben hayat ile bir kumar oynadım. Yenemezsin dediler, yendim. Sağ çıkamazsın, dediler tek tek herkesi eleyerek o masadan sağ çıktım.
Şimdi ise...
Şimdi insiyaktayım.
İç güdülerimin içinde, karanlıkla beraber siyaha boyanarak kaybolmuştum. Koca şehir, içindeki gece de gündüz de benim kimliğimdi. Ay bendim, güneş bendim.
Ben İnsiyak'tım.
İnsiyak ise bendi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
➰
Herkese merhabalar!
2017'in sonlarında kurguladığım fakat bazı sorunlardan yayınlamaktan vazgeçtiğim bir kitabı sizlerle tekrar buluşturmak istedim.
Umarım beğenirsiniz, beğenmekten öte umarım ki benim karakterlerim biraz dahi olsa size dokunur.
Güçlü kadınlarımıza, yaşadıklarına rağmen dimdik ayakta duran herkese adıyorum bu kitabı.
En çok da benim yazmamı her zaman destekleyen merhameti güzel adama adıyorum.
