How He Became Him {Nederlands}

Hoofdstuk 10 ⚠️

POV Maisy

'Ik ben er vanavond niet, maar je kan wel blijven je slapen ? Dan kunnen we volgende ochtend als ik thuiskom ergens lekker ontbijten voor school ofzo.' Vroeg Fenna en ging breed glimlachend tussen mij en Alex op de bank inzitten. Ongemakkelijk schoven we voor haar op. We wisselde een korte blik uit, maar die werd onderbroken doordat Fenna me een aandringend stootje tegen mijn arm gaf.

'De Starbucks in de stad heeft een nieuw menu dus misschien kunnen we wel daar heen!'

'Ik kan wel een matras voor je klaar leggen op mijn kamer,' Stelde Alex voor. Zijn ogen twinkelde donker. Ik wist gelijk wat hij van plan was. Aan de grijnzende ondertoon op zijn gezicht bleek wel dat het een lange nacht gingen worden.

Bye bye slaap.

'Alex, kappen. Geen zorgen Mais, ik zal het je niet aan doen. Je mag op mijn kamer,' Zei Fenna en rolde met haar ogen naar haar broer. Met het elastiek dat ze om haar pols had geknoopt maakte ze een soepele hoge staart in haar haren.

'Blijft Maisy slapen?' Vroeg Niek toen hij de woonkamer in kwam lopen. In zijn handen hield hij drie glazen frisdrank en zette die op de salontafel voor ons neer. Fenna knikte hevig en pakte haar glas gelijk aan.

Niek wierp Alex een strenge blik toe. Hij was de enige die wist dat er wat speelde tussen mij en Alex.

'Fenna, kun je heel even je moeder helpen in de keuken?' Kuchte hij, als slechte smoes om Alex een waarschuwing te geven.

'Sure,' Zuchtte Fenna en sprong op van de bank, richting de keuken.

Pas toen ze buiten gehoorsafstand was richtte Niek zich weer op zijn zoon. Nu pas viel het me op hoeveel de twee wel niet op elkaar leken. Zelfde gezicht, zelfde ogen, zelfde mond.

'Jullie gaan niet op dezelfde kamer slapen, vergeet het maar.' Waarschuwde Niek ons. Alex trok zijn mond gelijk open.

'Waarom niet?' Protesteerde hij.

'Ik wil het niet hebben. Jullie hebben school morgen en dus nachtrust nodig. Als jullie de hele nacht lang.. jullie dingen.. gaan doen komt daar niks van terecht.' Viel Niek tegen hem uit.

'Pap, serieus? Ik ben geen vijftien meer.' Zeurde Alex.

'Alexander,' Waarschuwde Niek hem op zo'n toon die ouders altijd opzetten als ze op het punt staan boos te worden.

Nors vouwde Alex zijn armen over elkaar.

'Weet dat ik jullie kan horen als jullie toch overlopen,' Zei hij voordat hij terug de keuken in liep.

Ik keek Alex lipbijtend aan. Na ons zweterige moment van nog geen kwartier geleden wilde ik niks anders dan hem, maar het zag er naar uit dat dat niet ging gebeuren.

Zachtjes zocht zijn warme hand de bank af naar die van mij en kneep er kort in. Ik keek op.

'Ander keertje,' Vormde zijn lippen zonder geluid te maken. Zachtjes knikte ik met mijn hoofd en kneep terug in zijn hand.

~

'Je vader vermoord ons,' Grijnsde ik toen Alex Fenna's bed op kwam kruipen.

'Het is nog geen bedtijd hoor,' Grapte hij en zoende me hevig. Glimlachend hield ik zijn hoofd tussen mijn handen vast terwijl hij op zijn handpalmen steunde.

'Het is negen voor één,' Onderbrak ik hem grinnikend en speelde met zijn haren.

'Dan is het negen voor vijf in Egypte en dat is veel te vroeg om naar bed te gaan,' Zei hij en zocht mijn lippen weer op.