သာယာတဲ့မနက်ခင်း စံအိမ်တော်ကြီးတစ်ခုရဲ့အခန်းကြီးထဲမှာတော့ နှစ်ချစွာအိပ်မောကြနေတဲ့ကောင်လေးရဲ့မျက်နှာပေါ်ကအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုစီကိုမြတ် နိုးစွာဖွဖွလေးနမ်းနေတဲ့လူတစ်ယောက်
သူကတော့ ကမ္ဘာအချမ်းသားဆုံးစာရင်ဝင် ဂျွန်ဂျောင်ကု
" ငယ်ထတော့လေ မိုးလင်းနေပီ ကလေးငယ်ရဲ့.
"ဟင့် ထချင်သေးဘူး ငယ် အိပ်ချင်သေးတယ်နော်5မိနစ်ဘဲ"
ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ပီးလက်လေးငါးချောင်ထောင်ပြနေတဲ့သူ့ကလေးငယ် ဘယ်လိုတောင်ချစ်ဖို့ကောင်းရတာလဲငယ်
"ငယ်ကျောင်းမသွားတော့ဘူးလား"လို့ပြောလိုက်တော့သူ့ရင်ခွင်ထဲကထွက်ပီး
.အင် ဟုတ်တယ် ကျောင်းသွားရအုံးမှာဘဲငယ်နောက်ကျနေပီလားဦး"
*ပေါက်စီလေး ငါ့ကိုမနိုးဘူး အကျင့်ပုတ် ဟွန့်*
"ကလေးကျောင်းမသွားမချင်းကျောင်ခေါင်းလောင်မတီးစေရပါဘူးငယ်ရယ် ဘာတွေအဲလောက်တောင်လောနေတာလဲ ငယ်ရယ် ငယ်အတွက်အရေးကြီးဆုံးကကိုယ်ဘဲဖစ်ရမှာလဲကွာ"
စိတ်ထဲကပြောနေပင်မဲ့
လုံးတုံးလုံးတုံးရေချိုးခန်းထဲပြေးဝင်သွားတဲ့ကလေးငယ်ကိုပြုံးပြုံးလေးသာကြည့်ရင်း
ထယ်ယောင်ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာတော့ အဆင့်သင့်ထည့်ထားပေးတဲ့သွားတိုက်ဆေး ရေအေးအေးပူပူထိမိရင်နီတတ်လာတဲ့သူ့အတွက်မျက်နှာသစ်ဖို့ ရေကမပူမအေးလေး ဘေးမှာချပေးထားတဲ့မျက်နှာသုတ်ပဝါ နှနှ
ရေချိုးဖို့ရေနွေးနွေးလေးနဲ့ ချစ်ဖို့ကောင်းစွာသူကြိုက်တဲ့ခရေပန်းလေးတွေတောင်ထည့်ပေးထားသေးတယ် သေချာပါတယ် ဒီခရေပန်းလေးတွေက မြေပေါ်တောင်မကျရသေးဘဲအပွင့်ပွင့်ရုံနဲ့အခူးခံလိုက်ရတယ်ဆိုတာ သူရေချိုးနေရင်းတစ်ခုခုမေ့နေသလို ခံစားရလို့စဥ်းစားကြည့်တော့ ဟွန့်ပေါက်စီလေးခုထိစကားမပြောသေးဘူး
*ပေါက်စီလေး ရေ မင်းရှိလားဟင် မင်းကိုယ်ရောင်ဖြောင့်ထားတာလား ငါမမြင်ရလို့ စကားပြန်ပြောအုံးလေ ......ဟွန့်မရှိပြန်ဘူးလား ဒီတစ်ခါလဲ ပျောက်သွားပြန်ပီ သူသတိထားမိပါသည်လေ ပေါက်စီလေး ကအခုတကောခနခနပျောက်နေတတ်သည် ပေါ်လာပြန်ရင်လဲ သူရဲ့လူရုပ်မပေါ်တဲ့ ပေါက်စီဝိုင်းဝိုင်းကြီးရဲ့ပါးနှစ်ဖက်မှာအနီကွက်တွေမှအများကြီးဘဲ သူ့ကိုသူတောင်သိပုံမရဘူး ကြည့်ရတာတော့ခြင်ကိုက်တာထင်တာဘဲ ခြင်ဆိုလဲတော်တော်ကြီးတဲ့ခြင်
YOU ARE READING
အပိုင် (system) အပိုင္ (system) completed
Romanceအတ္တမြစ်ဖျား....(completed) အတၱျမစ္ဖ်ား....
