SON ACIM

19. BÖLÜM "GERÇEKLER"

Merhabaa^^

Uzun bir ara oldu buraya bölüm atmayalı, kusura bakmayın :(

Yayında olan bir diğer kitabımın final bölümü için uğraşıyordum bu yüzden de buraya bölüm atamadım. Bunu bir süre daha telafi edemeyeceğim ama en kısa zamanda her şeyi ayarlayacağım :)

Lütfen bölüme başlamdan önce OYLAMA VE YORUM yapmayı unutmayın...

Keyifli okumalar🌸

19. BÖLÜM "GERÇEKLER"

Baran kapının ardında gözleri hâla bendeyken arkada sonradan fark ettiğim Onur, onun koluna girip sarstı ancak bir tepki vermedi. Bu hali tebessüm etmemi sağlarken, Nehir abisinin yanına kahkaha atarak gitti ve yanağına sert bir tokat attı hızla. Bunun sonucunda Baran kendine geldi ve sağ yanağını tutarak çenesini oynattı. Onur ve Nehir bu haline gülerlerken bende hala tebessüm ediyordum. Koriş bu duruma gülüp odadan çıkarken odada bulunmaktan pek hoşnut olmayan Deren bana iğrenerek bakarken  Baran'a gözleri kalpli bir şekilde bakıyordu. Bu kız resmen Baran'a aşıktı! Acaba Baranda ona aşık mıydı? Birbirlerini seviyorlar mıydı acaba?

"İnelim mi artık, davetliler bizi bekliyor." dedim içimde bir anda sebepsizce oluşan sinir ve öfkeyle.

"O zaman biz Deren ve Nehir ile aşağıda sizi davetliler arasında bekliyoruz." Onur kızları da alıp çıkarken Baran kapıyı onların ardından kapattı ve yanıma geldi ağır ağır. Yüzüm asık bir şekilde ona bakmıyordum.

"Çok güzel olmuşsun, tam bir prenses gibi..."

Alakasız, "Siz Deren ile birbirinizi mi seviyorsunuz?" Sorum karşısında yüzüme ilk şaşkınlıkla baksa da sorumu aynı ciddilikle cevapladı.

"Nereden çıktı bu," diye mırıldandı. "Ayrıca böyle bir şey asla mümkün olamaz, Deren benim sadece arkadaşım!"

İçimdeki ateşe attığı su ile derin bir nefes verip ardından da bakışlarımı yumuşatırken başımı aşağıda bizi bekleyenlere çevirdim ve aldığım cevaba anca tebessüm edebildim.

"Eflin,", dedi arkamdan yanıma gelip. "Ne oluyor, bir sorun mu var, Deren seni kıracak bir şey mi söyledi?"

Başımı ona çevirdim. "Hayır bir şey demedi. Ayrıca demesine gerek yok ki, kızın bakışları her şeyi anlatıyor."

"Anlamadım?"

"Deren seni seviyor, sırf bugün benimle nişanlanıyorsun diye içten içe beni öldürüyor ama bunu dışarıya asla vurmuyor. O sana çok aşık Baran..."

Baran sanki bunu daha öncede duymuş gibi umursamaz bir şekilde başını çevirirken ona bunu sormak istedim ve sordum da.

"Biliyor muydun?" Başını salladı.

"Peki ama neden onu hâla yanında bulunduruyorsun, bu durum onun için çok acı verici... sana yakınken bir o kadar da uzak olmak?"

"Deren benim lise yıllarımda kazandığım bir arkadaşım, sonra da Onur ha bir de çatlak bir arkadaşımız var Sina. Lise de çok iyi bir dörtlü olduk ancak Deren sonradan bana aşkını itiraf etti. Reddettim. Ama o bu reddi kendine yediremedi ve intihar etmeye çalıştı, son anda kurtarmasak onu belki de benim yüzümden..."

Konuşurken yüzü kıpkırmızı olmuştu ve anlatmakta zorluk çektiği her halinden belliydi.

"Bir süre psikolok yöntemi ile tedavi gördü bir gün karşıma çıkıp 'seni unuttum artık Baran, sadece arkadaş kalalım.' dedi bende bu duruma çok sevindim ancak bunu söyleyen tek kişi sen değilsin, bunu herkes hâla bana söylüyor ama ben onu istemiyorum."