SON ACIM

28. BÖLÜM "İYİ Kİ"

17. 04. 2022

Selammm^^^

Biz geldikkk!!!

Nasılsınız, keyifler nasıl???

Hayat nasıl gidiyor??

Bizi özlediniz miii????

Lütfen oylama ve yorum yapmayı unutmayınnn....

Bundan sonra oylama ve yorum yapanları medyaya ekleyeceğim ;) instagram hesabımdan zaten paylaşıyorum....

Haftaya Cuma Günü soru cevap yapacağım, sizleri instagram'da sorularınızla bekliyor olacağım.

Keyifli okumalarrr🌸🌸

28. BÖLÜM " İYİ Kİ "

Baran Çalhan'ın anlatımı ile...

Gençliğimden itibaren omzuma öyle yükler bindi ki, hepsini ben sırtlandım. Ne anneme bindirdim ne de kız kardeşime. Üniversiteye başladığımda babam hakkında öğrendiklerim annemle geçmişini de öğrenmeme sebep olmuştu. Annemle babam hiçbir zaman birbirini sevmemişler mesela. Ne kadar acı değil mi, birbirini sevmeyen iki insanın çocuğuyum, kız kardeşimle. Öğrendiklerim babamın hatasıydı, hepsi onun yüzündendi. Geçmişi yüzünden babamdan nefret ediyordum. Onun hakkında hep iyi bir şeyler biliyordum fakat öğrendiklerimden itibaren bu fikrim değişmişti. Kız kardeşim pek bir şey bilmiyordu, ona babamın anneme ihanet ettiğini ve aralarının biraz bozuk olduğunu söylemiştik. Kız kardeşim babamı çok seviyordu, onun babasını sevmesine engel olamazdık. Kız çocuklarının babalarına olan düşkünlüğü benim kız kardeşimde de vardı. Babama düşkündü ve onu çok seviyordu, şuan babamın elini tutarken bile gözlerindeki o baba aşkını görebiliyordum. Sırf annem izin vermedi diye ona babamızın geçmişini anlatmadım. Annem kıyamadı ona... bense tesadüf eseri öğrenmiştim her şeyi...

Üniversitemin ilk yıllarıydı o zamanlar, dersim bitmiş eve dönmüştüm. Kapıdan içeri girer girmez annemle babamın ilk defa kavga ettiklerini hem görmüş hem de duymuştum. Ilk başlarda olaya müdahale etmek istemesem de annemin babama söyledikleri ilgimi çekmiş ve onların kavgasına kulak misafiri olmamı sağlamıştı. Salonda babam koltuğa oturmuş sinirden ayakta kıyameti koparan annemi izliyordu, sakindi. Onlara gözükmemek için kapının ardına saklanmış ve onları dinlemiştim.

"Sana verdiğim emeklerin, sevgimin, aşkımın hatta çocuklarımızı bile hak etmiyorsun sen! Aptalsın, ölmüş gitmiş bir kadını sevebilecek kadar aptalsın!" 

Babam sinirle ayağa kalkmıştı ve annemin bileğini tutmuştu. Gitmek istesem de olayın ne olduğunu merak ettiğim için sabretmiştim ve bekledim onları.

"Düzgün konuş diyorum sana Nevla, düzgün konuş!"

"Bırak kolumu! Başımıza ne geldiyse hepsi senin yüzünden! Çocuklarda bilecek senin ne mal olduğunu!"

"Asla bilmeyecekler, asla! Eğer böyle bir şey yaparsan..." babam sustu, annem kahkaha attı.

"Yaparsam ne, ne?!"

"Çocuklarımı da alır giderim, bir daha ne benim ne de çocuklarımızın yüzünü göremezsin!"

"Beni bununla tehdit edemezsin! Onlara babalarının önceden bir kadını sevdiğini, sonra o sevdiği kadının kocasının en yakın arkadaşı olduğunu, küçük bir kız çocuğunu da anne ve babasız bıraktığını söyle istersen. O aile senin yüzünden dağıldı Haldun, senin yüzünden!"