"မင်းလည်းမအိပ်နိုင်ဘူးနောိိ
ကိုယ်ကြည့်ေတာ့ရောဂါနဲ့"
"မင်းသိလား ငါထွဋ်ခေါင်အတွက်လုပ်နေတာ
မာဖလေး"
"အေး မင်းလည်းအသိတရားမရသေးဘူး
ဟို မှာက
မိန်းမရောခလေးရောရနေပီမင်းသိလား"
"ငါသိတယ် "
"မင်းကဘာတွေမျော်လင့်နေတာလဲသူဆီက"
သုတပြောတာမှန်တယ်လေကျတော်တောင်းမိနေတာသူကိုလေ
"လုပ်ချင်လုပ်ပေါ့ ငါမပြောတော့ဘူး "
စည်သူရေမင်းနာကျင်မှဆိုးလို့ငါပြောတာပါ
ငါအပစ်တင်ချင်လည်းတင်ပါ
သုတလည်းပြောပီးထွက်သွားတော့
ကျတော်မျက်ရည်ကတစစဆီနဲပါးပြင်ပေါ်ကိုဆင်းသကိလားပီးထွဋ်ခေါင်ကိုသတိရတယ်အချိန်တိုင်းပဲ
"အကို စားလေ"
"မစားတော့ဘူး "
"ဘာဖစ်ရပြန်ပီးတုန်း"
"ငါမှမကြိုက်တာ"
"အကိုဘာစားချင်လဲ"
ရုတ်တရက် ပေါင်ပေါ်ကိုလှဲလိုက်ထွဋ်ခေါင်ကို
"ကျတောိအိပ်ချင်တာအကိုရာ
အကိုပေါင်ခနငှား"
"အယ်....
သူကအတင်းပဲလှဲပီးအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်ကျတော်ကသူနေထိုးမှာဆိုလို့လက်ခလေးနဲ့ကာပီးသူနဲ့ပါးဖောင်းဖောငိးကိုခိုးနမ်းခဲ့တယ်
"မောင်မအိပ်သေးဘူလား"
"ပီးရင်အိပ်တော့မှာ"
"သန်ခါကျရင် သားသားမွေးနေ့နော်"
"သိတယ်"
"မင်းကနေကောင်းကောင်း
မကောင်းတာလည်းမဟုတ်ဘူး
ဘာလို့ဆိုင်ကိုလာတာလဲ"
"ဒီနေ့ဆိုင်မှာပွဲရှိတယ်လေငါကြည့်ချင်လို့"
"အေး.....အေး....."
"လူကရောက်နေပီလား"
"ဟုတိ အကိုစည်သူ
ရောက်နေပီ "
စျေးမှာတွေ့ခဲ့တဲ့အမလေးသူကတော်တော်လေးကြည့်ကောင်းတယ်အခုတောင်ပိုပီးချောလာတယ်
"အမအဆင်ပြေလားအမ"
"ဟုတ်ကဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်"
"ဟယ် မောင်လေး"
"ဟုတ်"
"ဒီစားသောက်ဆိုငိပိုငိရှင်လား"
"ဟုတ်တယ် "
"အေး အမကမောင်လေးဆိုငိမှန်းမသိဘူးအွန်လိုင်းမှာနာမည်ကြီးနေတာမောင် ေလးဆိုင်က"
"ကျေးဇူး ပါအမ
ခလေးရော"
"သားသားလား နောက်မှာသူ့အဖေနဲ့
အမအမျိုးသားကအမတ်လေ"
"အော်"
"ဝင့်ဝါ"လို့ခေါ်တဲ့အသံက
ကျတော်အနောက်ကနေ
"ဟိုမှာလာပီးလေ"
အမကသွားကြိုလိုကျတောိရပ်စောငိ့နေတာမိတ်ဆက်ပေးမလို့အမကသူအမျိုးသားနဲ့
"ဒါကလေ မောင်.......
ထွဋ်ခေါင်ကလည်းကြည့်ကျတော်ကကြည့်
"အကို"
"ထွဋ်ခေါင်"
အံသြနေတာနှစ်ယောက်စလုံးက
"သိနေတာလား"
"အင်း.....
"ဒါဆိုလည်းပိုပီးအဆင်ပြေသွားပေါ့"
"အောိ ဟုတ်တာပေါ့"
ထွဋ်ခေါင်ကကျတော်ကိုမသိသလိုပဲနေတယ်အခုမှတွေ့ဖူးတာကျနေတ ပဲစကားတောင်မပြောဘူး
