The Feast (စားတော်ပွဲ)

၀၂၁- ခေတ်ကွာဟမှုကြား ပေါင်းကူးတံတားထိုးခြင်း

[Unicode]

သွမ့်ထင်းရွှမ် သူ့ပါးစပ်ကနေ အဲ့ဒီ့မေးခွန်းကို ပြောထွက်ပြီးသွားမှပဲ၊ သူဘယ်လောက်တောင်မှ အားပါပါနဲ့မေးမိမှန်းသတိရပြီး ရှက်လွန်းလို့ သူ့မျက်နှာပေါ် ဆူးသေးလေးတွေနဲ့ ထိုးခံနေရသလို ရွစိရွစိဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့်၊ ကောင်းမွန်တဲ့ဘဲဟင်းတစ်ပွဲကို လွတ်သွားလို့ စိတ်ထိခိုက်ရမှာကို စဥ်းစားလိုက်ရင် ဘယ်လိုရှက်စရာကောင်းတဲ့ကိစ္စမဆို ကျော်လွှားသွားနိုင်တယ်လေ။ အမတ်မင်းလေးရဲ့ကိုယ်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ အစားသမားစိတ်က နောက်ဆုံးတော့ အရသာရှိတဲ့အစားအစာတွေကို တောင့်တရင်း ပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။ အစားကောင်းစားချင်တဲ့စိတ်ကို လှုံဆော်ပေးခံလိုက်ရတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် သူထိန်းချုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့လောက်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီဖြစ်သည်။
"အို၊ ရှင်မေးတာ ဘဲတွေကိုလား။ အာ၊ ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီး ဘယ်အဆင်သင့်ဖြစ်အုံးမှာလဲ။ ဟုန်လျန်က အခုမီးဖိုချောင်ထဲမှာ သန့်ရှင်းပြီး ကလီစာတွေထုတ်နေတယ်လေ၊ မနက်ဖြန်ဆို ရှင်ကျွန်မရဲ့ဘဲကင်ကို မြည်းကြည့်လို့ရပြီ။"
စုနွမ်နွမ်ရဲ့ ဒီလူညစ်အပေါ်ထားရှိတဲ့ နက်နဲလှတဲ့အမုန်းတရားတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့ အပြုအမူတွေက ၁၈၀ဒီဂရီပြောင်းသွားပြီး၊ အခုတော့ သူ့အပေါ် အရမ်းကိုနွေးထွေးပြီး သဘောကောင်းနေသည်။
သူမရဲ့ တောက်ပတဲ့မျက်နှာက မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ချစ်မြတ်နိုးတဲ့အမူအယာဖြစ်နေပေမယ့်လည်း၊ သူ သူမရဲ့ဘယ်ဘက်မျက်လုံးက အတင်းအကျပ်အားထုတ်ထားရလို့ လှုပ်နေတာကို မြင်နေရကာ၊ ဒီဟာသပြဇာတ်နောက်ကွယ်က သူမရဲ့ တကယ့်စိတ်ရင်းကို သိမြင်နေရသည်။
"မင်းအခု ဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ။ ငါမင်းကို သတိပေးလိုက်မယ်၊ မင်းနောက်ထပ် ရူးကြောင်ကြောင်အကြံအစည်တွေ ကြံမယ်မစဥ်းစားနဲ့။ မင်းအရှင်ရဲ့သည်းခံနိုင်စွမ်းက အကန့်အသတ်ရှိတယ်နော်။"
သွမ့်ထင်းရွှမ်က အရူးတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်လို့ သူ့ရဲ့သံသယတွေက ပိုပိုပြီးကြီးထွားလာသည်။ သူစုနွမ်နွမ်ကို 'ငါမင်းရဲ့အကြံတွေကို မြင်နေရတယ်' ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။
ပုံမှန်အားဖြင့်တော့၊ အဲ့ဒီ့လူညစ်ဆီက ဒီလိုစကားမျိုးကြားရရင် စုနွမ်နွမ် သူ့မျက်နှာဆီကို အမြင့်ကန်ချက်တစ်ခုလောက်တော့ ပစ်သွင်းလိုက်မှာပင်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီနေ့တော့ သူမအရမ်းကို ထူးထူးဆန်းဆန်းပြုမူနေသည်။ အဲ့ဒီ့အရှက်မရှိတဲ့စကားတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့အပြင်၊ သူ့ဆီကို စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ချဥ်းကပ်လာပြီး မေးလိုက်သည်။
"ရှင် ခုနလေးတင်သုံးသွားတဲ့ သိုင်းပညာလေ။ ရှင့်ကိုယ်ရှင် လေပေါ်ပျံအောင်လုပ်လိုက်တဲ့ဟာ၊ အဲ့ဒါ ဘယ်လိုထူးခြားတဲ့ သိုင်းကွက်များလဲ။ ခြေရှစ်လှမ်း ပုစဥ်းထောင်ချောက်လား။ ကျုတစ်ပင်တည်းနဲ့ ကျန်းမြစ်ကိုဖြတ်ကျော်ခြင်းလား။ ဘဲစာပင်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး တောင်တက်ခြင်းလား..."
"ဘယ်လို အဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေကို ပြောနေတာလဲ။"
သွမ့်ထင်းရွှမ် အထင်သေးစွာ နောက်ကိုဆုတ်လိုက်သည်။ ဒါ ပုံမှန်သိုင်းလေ့ကျင့်နည်းထဲက တစ်ခုပဲလေ။ အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်ကျော်ပြီးပျံသန်းခြင်းနဲ့ နံရံကျော်တက်ခြင်းပဲ။ မင်း တစ်ခါမှမကြားဖူးဘူးလား။ ငါက ဒါကိုသေချာလေ့ကျင့်ထားတဲ့ သာမန်ဓားပြတွေ၊ သူခိုးတွေထက် နည်းနည်းပိုသာရုံလောက်ပဲရှိတာ။ မင်းအခု ငါ့ကို ဗိုက်ဆာလွန်းလို့ ပိုးကောင်တွေကိုပါ စားနေတဲ့သူဆိုပြီး လှောင်ပြောင်လိုက်တာလား။"
ခေတ်တွေမတူဘူးပဲ။ ဒါတကယ်ပဲ ခေတ်မတူတဲ့ပြဿနာပဲ။ ပြောရရင်၊ သာမန်ခေတ်မတူတာတောင်မဟုတ်ဘူး။ ဒါက အနည်းဆုံး အခေါက်ပေါင်းတစ်ဒါဇင်လောက် ပြန်မွေးလာလို့တောင်ရလောက်တဲ့ ခေတ်ကွာခြားမှုကြီးပဲ။ ဘယ်လိုတွေစဥ်းစားလိုက်လို့၊ ဒီလူညစ်ကောင်က ခြေရှစ်လှမ်း ပုစဥ်းထောင်ချောက်သိုင်းကွက်ကို ပိုးကောင်တွေစားတာနဲ့ ဆက်စပ်မိသွားရတာလဲ။ စုနွမ်နွမ် အရမ်းကိုဆွံ့အနေသည်။
သူမ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး ဒီခေတ်မမှီတဲ့လူကြီးကို သူမစကားရဲ့အဓိပ္ပာယ်ကို ရှင်းပြလိုက်သည်။
"ကျွန်မက ရှင်လောဘကြီးတယ်လို့ ပြောနေတာမဟုတ်ပါဘူး။ ပုစဥ်းပါတယ်ဆိုတာက ပုစဥ်းက အရမ်းဖမ်းဖို့ခက်တာကို တင်စားပြီးပြောထားတာ၊ ပြီးတော့ ရှင်... ရှင့်ရဲ့သိုင်းပညာမှာ အဲ့လိုမျိုးထူးခြားတဲ့နာမည်တွေ မရှိဘူးလား။ ဝတ္ထုတွေထဲမှာဆိုရင်၊ ထူးခြားတဲ့သိုင်းကွက်အကုန်လုံးမှာ အရမ်းခမ်းနားတဲ့နာမည်တွေ ရှိတတ်ကြတယ်လေ။"
သွမ့်ထင်းရွှမ်နောက်ဆုံးတော့ သူမပြောချင်တဲ့အဓိပ္ပာယ်ကို သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ သူမရဲ့ ဒီလိုပေါကြောင်ကြောင်ပုံစံကြောင့် ပြုံးရယ်လိုက်သည်။ သူ အလျော့ပေးတဲ့အမူအယာနဲ့ ခေါင်းကိုအသာယမ်းလိုက်ရင်း၊
"ငါသိပြီ။ အဲ့ဒီ့စာအုပ်တွေက အပျော်ဖတ်ဖို့ရေးထားတာလေ။ မင်းတကယ်ပဲ အဲ့ဒါတွေက တကယ်ရှိတယ်လို့ ယုံနေတာလား။ ဒီလိုသာမန်သိုင်းကွက်လေးတစ်ခုက နာမည်တွေအများကြီးရှိမယ်လို့လေ။ ခြေရှစ်လှမ်း ပုစဥ်းထောင်ချောက်တို့၊ ကျူတစ်ပင်တည်းနဲ့ ဘာမြစ်ကိုဖြတ်တို့ဘာတို့၊ အကုန်လုံးက ဒီတိုင်းသိုင်းပညာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။"
သူပြောနေရင်းနဲ့၊ သူတစ်ခုခုမှားနေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ စုနွမ်နွမ်ကို ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်လိုက်ရင်း၊ သူ့ရဲ့ချောမွတ်တဲ့မေးစေ့ကိုပွတ်ရင်း လေးလေးနက်နက်ဆင်ခြင်စဥ်းစားပြီး ပြောလိုက်သည်။
"မင်း ဒီနေ့ အရမ်းစကားများနေတာပဲ။ မင်း ခုနလေးတင် မင်းယောက်ျားကိုသတ်ဖို့အတွက် ကြွက်ထောင်ချောက်တွေ ထောင်ခဲ့တာလေ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့မင်းက အဲ့ဒီ့ကိစ္စကိုပြောဖို့တောင် ဂရုမစိုက်တော့ဘူးပေါ့။ ပြီးတော့ ပြောရရင်၊ မင်းဒီနေ့ အရမ်းကို သဘောကောင်းပြီး နွေးထွေးနေတာပဲ။ ဟွန့်! အကြောင်းအရင်းမရှိဘဲနဲ့ သဘောကောင်းပြနေတဲ့သူတွေက လျှို့ဝှက်အကြံအစည်တွေရှိနေလို့ပဲတဲ့။ ပြောစမ်း၊ မင်းဘာလိုချင်နေတာလဲ။"
"ကျွန်မ သိုင်းပညာသင်ချင်တယ်။"
ဒီလူညစ်ကောင်က ငတုံးမဟုတ်ဘူးလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် စုနွမ်နွမ် ကွေ့ပတ်ပြောမနေတော့ဘဲ တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်သည်။
"မေ့လိုက်တော့"
သွမ့်ထင်းရွှမ် သူမကိုမငြင်းလိုက်ခင် ခဏလေးတောင် မစဥ်းစားလိုက်ပေ။
"အိမ်တော်ဆက်ခံသူအရှင်ရဲ့ ဇနီးတစ်ယောက်အနေနဲ့၊ မင်းသိုင်းပညာသင်ဖို့ ဘာလို့လိုအပ်မှာလဲ။ မင်း သူခိုးမတစ်ယောက်လုပ်ဖို့ စဥ်းစားနေတာ မဟုတ်ဘူးဆိုရင်ပေါ့။ ငါမင်းကိုပြောပြမယ်။ အဲ့ဒီ့ပေါတောတောဝတ္ထုစာအုပ်တွေကြောင့် အရူးလုပ်မခံနဲ့။ မင်း သူခိုးမတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝက စွဲမက်ဖို့ကောင်းတယ်လို့ ထင်နေတာလား။ အဲ့ဒီ့လိုစာအုပ်တွေ ခုတလောနာမည်ကြီးလာတာက ပိုက်ဆံရှာဖို့အတွက်သက်သက်ပဲ။ ပိုက်ဆံအတွက်နဲ့ အဲ့ဒီ့လိုမျိုး အမှိုက်လိုစာအုပ်တွေတောင် သူတို့ထုတ်နေကြတယ်။ အဲ့လိုစာအုပ်တွေကြောင့် မိန်းကလေးငယ်လေးတွေအများကြီး သူတို့ဘဝကိုယ်သူတို့ ဖျက်ဆီးမိသွားတာမှ အများကြီးပဲ။ အခုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးထောင်တွေတောင် သူခိုးမတွေအကုန်လုံးထည့်ထားဖို့ မလောက်တော့ဘူး။ မှန်တယ်၊ မင်းက အဆိပ်ပြင်းတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း မင်းမှာ ဦးနှောက်တော့ရှိသေးတယ်လေ။ ပြောရရင်၊ မင်းအရင်တုန်းက အဲ့လိုပေါကြောင်ကြောင်မိန်းကလေးတွေကိုတောင်မှ လှောင်ရယ်ခဲ့တာလေ၊ ဒါနဲ့များ အခုဘာဖြစ်လို့ အဲ့ဒါကို ရုတ်တရက်ကြီး စိတ်ဝင်စားနေတာလဲ..."
"ကျွန်မ သူခိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ။"
စုနွမ်နွမ်အံကြိတ်ပြီးပြောလိုက်ရင်း သွမ့်ထင်းရွှမ်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ဘာလို့ကျွန်မက အဲ့လိုအရမ်းအန္တရာယ်များတဲ့လမ်းကိုရွေးပြီး အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလုပ်ရမှာလဲ။ ကျွန်မရဲ့ ဟင်းချက်အတတ်ကို မြင်ပြီးတာတောင်၊ ရှင် ကျွန်မဟင်းချက်ပြီးတော့ ငွေမရှာနိုင်ဘူးလို့ တကယ်ပဲစဥ်းစားနေတာလား။ ရှင့်ရဲ့ခွေးမျက်လုံးနဲ့ ဒီလိုခမ်းနားကြီးကျယ်တဲ့ အရည်အချင်းကို လာပြီးအထင်မသေးနဲ့။"
"ရို့၊ ခုတော့ မင်းပါးစပ်ကနေ တိုက်ခိုက်တဲ့စကားလုံးတွေ ပြန်ထွက်လာပြီပေါ့။"
သွမ့်ထင်းရွှမ် ဖြည်းဖြည်းချင်းလက်ခုပ်တီးရင်း လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။
"အခု ငါသိချင်သွားပြီ။ ဘာလို့ မင်းလိုပထမသခင်မက သိုင်းပညာကို သင်ချင်ရတာလဲ။"
"ရှင့်ခေါင်းကို ကန်ပစ်ဖို့ပဲ။"
စုနွမ်နွမ် အဲ့ဒီ့ကောင်စုတ်ရဲ့ ရန်စခံလိုက်ရပြီးတော့ သူ့ရဲ့တကယ့်ရည်ရွယ်ချက်အစစ်ကို ထုတ်ပြောလိုက်မိသွားသည်။
"အရင်တစ်ခေါက် ရှင်ကျွန်မရဲ့စားပွဲမှာထိုင်ပြီး ကျွန်မရဲ့ဖက်ထုပ်ကြီးတွေကို စားခဲ့တုန်းက၊ ကျွန်မ အရည်အချင်းမပြည့်ဝခဲ့လို့ ရှင့်ကိုတကယ်ပဲ ကန်ထုတ်မပစ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီ့ကိစ္စက ကျွန်မကို အရိုးထဲထိအောင် နာကျင်စေတယ်။ ဘာလိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကျွန်မက အမှားကနေ သင်ခန်းစာယူတတ်တဲ့သူတစ်ယောက်ပဲ။ အဲ့ဒီ့လိုနာကျင်ခဲ့ရလို့၊ ကျွန်မအခု ကွန်ဖူးသင်ချင်တယ်။ ယုန်တစ်ကောင်လိုလျင်မြန်ပြီး နောက်ဆုံးချိန်ထိ ကျွန်မပစ္စည်းတွေကို ကာကွယ်နိုင်အောင်လို့ပဲ။"
သူမစကားစပြောနေတဲ့အချိန်မှာ၊ သွမ့်ထင်းရွှမ်ရဲ့ သရော်တဲ့အပြုံးက သူ့မျက်နှာမှာမပြောင်းမလဲရှိနေသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကို မစင်ကျွေးခံလိုက်ရသလို ခါးသီးတဲ့အမူအရာတဖြည်းဖြည်းပေါ်လာရင်း၊ သူ့ရှေ့က ခေါင်းကိုမော့ ရင်ကိုကော့ ပုခုံးကိုမတ်ပြီးပြောနေတဲ့ မာနကြီးတဲ့မိန်းမကိုစိုက်ကြည့်ရင်း သူ့ရဲ့အပြုံးတွေ လုံးဝအရည်ပျော်ကျသွားသည်။
သူခက်ခက်ခဲခဲ စကားတစ်လုံးချင်းကို သူ့ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"အဲ့ဒီ့တော့၊ မင်းသိုင်းပညာကိုသင်ချင်တာ ငါ့ကိုကန်ထုတ်ပစ်ဖို့ပေါ့။ မင်းဒီလောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြီးတာတောင်၊ ငါမင်းကို တကယ်ပဲ တစ်ခုခုသင်ပေးမယ်လို့ ထင်နေတာလား။"
"ကျွန်မဘာမှမပြောရင်တောင်၊ ရှင်ကျွန်မကို သင်ပေးမှာပဲ။"
စုနွမ်နွမ် သရော်လိုက်သည်။
"အဲ့ဒီ့တော့၊ မင်းက ငါမင်းကိုသင်ပေးမှာမဟုတ်ဘူးလို့ ယုံထားတာမလား။ ဒါနဲ့များ ဘာလို့ ဒီလိုအဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ။"
ဒါကိုကြည့်ပြီး အမတ်မင်းလေး တစ်ဖြည်းဖြည်းနားလည်လာသလိုပင်။ ဒီမိန်းမရဲ့ဦးနှောက်က အကောင်းအတိုင်းပဲရှိနေပါသေးတယ်။ သူဉာဏ်ကောင်းသေးတာပဲ။ ခုမှပဲ သဘောပေါက်တော့တယ်။
"မှားတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ရှင်ကျွန်မကို သင်ပေးလိမ့်မယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်မရဲ့ တကယ့်အကြောင်းရင်းကို ပြောရဲတာပေါ့။"
သူမ စိတ်ကျေနပ်မှုအပြည့်နဲ့ ပြုံးလိုက်ပြီး အဲ့ဒီ့စကားတွေကို ယုံကြည်ချက်ရှိရှိပြောလိုက်သည်။
"မင်းကို ဘယ်အရူးတွေကများ ငါ့ခေါင်းထဲမှာ ရေတွေအပြင် ဘာမှမရှိဘူးလို့ပြောလိုက်တာလဲ။ ဒါမှမဟုတ် ငါ့ခေါင်းကို တစ်ခုခုနဲ့ထိသွားတယ်လို့များ လာပြောကြသေးလား။"
သွမ့်ထင်းရွှမ် ခုလိုနားမလည်နိုင်ဖြစ်နေတာကို ဘယ်သူမှတော့ အပြစ်တင်လို့မရပါဘူး။ သူအခု စုနွမ်နွမ်ရဲ့ ယုံကြည်ချက်တွေက ဘယ်ကနေရောက်လာလဲဆိုတဲ့ အကြောင်းရင်းကို မစဥ်းစားနိုင်ဘူးဖြစ်နေသည်။
"ရှင်တကယ်ပဲ ကျွန်မက လေသံကိုကြားတာနဲ့ မိုးရွာတော့မယ်လို့ ထင်နေတတ်တဲ့ ပေါကြောင်ကြောင်မိန်းမမျိုးလို့များ စဉ်းစားနေတာလား။"
စုနွမ်နွမ် မျက်လုံးတွေကိုလှည့်လိုက်သည်။ ဒါတကယ်ပဲ ရိုင်းပျတဲ့အပြုအမူဖြစ်ပေမယ့်၊ သူမလုပ်လိုက်တာ ချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ သွမ့်ထင်းရွှမ် ထူးထူးဆန်းဆန်းခံစားလိုက်ရသည်။ သူ ဘာမှထပ်မမေးတော့ပေ။ ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ယုံကြည်မှုရှိနေတဲ့ ပုံစံကိုကြည့်ပြီး၊ သူမ အကြံအစည်တစ်ချို့ ဝှက်ထားတာရှိမယ်ဆိုတာ သေချာပေါက်ပြောနိုင်တာကြောင့်၊ သူမပြောတာကို အရင်နားထောင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ၊ စုနွမ်နွမ် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းထောင်လိုက်သည်။
"တစ်လ။ ကျွန်မရှင့်ကို တစ်လလုံးလုံး စိတ်တိုင်းကျလာပြီး စားသောက်ဖို့ခွင့်ပြုပေးမယ်။ ဘယ်လိုလဲ။"
"မင်း တစ်ခုခုကို အထင်မှားနေတာလား။ ဒါကငါ့အိမ်တော်၊ ပြီးတော့ မင်းကငါ့မိန်းမ..."
သွမ့်ထင်းရွှမ် စပြီးစိတ်ဆိုးစပြုလာသည်။
သူပြီးအောင်ပြောတာကို မစောင့်ဘဲ၊ စုနွမ်နွမ် လက်ကိုတွေ သာမန်ကာလျှံကာ ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။
"စွန့်ပစ်ခံထားရတဲ့မိန်းမပါ၊ အရှင်သခင်ရယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ရှင့်ရဲ့စကားအသုံးအနှုန်းကို သတိထားပေးပါအုံး။ ရှင် ကျွန်မတို့သုံးယောက်ကို မေယွဲ့အိမ်တော်ကို ကန်ထုတ်လိုက်ကတည်းက၊ ကျွန်မက စွန့်ပစ်ခံဇနီးတစ်ယောက် ဖြစ်သွားခဲ့တာလေ။"
"မင်း ကွာရှင်းစာချုပ်တွေ မြင်ဖူးလို့လား။"
သွမ့်ထင်းရွှမ် သရော်သလိုပြောလိုက်ရာ စုနွမ်နွမ် ခဏရပ်သွားသည်။ သူနှုတ်ခမ်းတွေကို ကွေးလိုက်ရင်း၊
"ကွာရှင်းစာချုပ်မရှိဘဲနဲ့၊ ဘယ်လိုတောင် မင်းကိုယ်မင်း စွန့်ပစ်ခံဇနီးလို့ ပြောနိုင်ရတာလဲ။ မင်း 'မင်းရဲ့စကားတွေ'ကို သတိထားပြီးပြောသင့်တယ်။"
"ဘယ်လိုတောင် လူတစ်ယောက်က ဒီလောက်အရှက်မရှိရတာလဲ။"
စုနွမ်နွမ် သွမ့်ထင်းရွှမ်ကို ဒေါသတကြီး လက်ညှိုးထိုးပြီးပြောလိုက်သည်။
"ရှင် အသုံးမကျတဲ့လူတေလူညစ်။"
"အကုန်လုံးအတူတူပါပဲ၊ မင်းလည်း အရမ်းအဆိပ်ပြင်းတဲ့မိန်းမပဲလေ။"
သွမ့်ထင်းရွှမ် တစ်လက်မလေးတောင် နောက်ဆုတ်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိပေ။ သူလက်နှစ်ဖက်ကို လှောင်ပြောင်တဲ့ပုံစံလုပ်လိုက်ရင်း သရော်လိုက်သည်။
"အခု နားလည်ပြီလား။ ဒီအရှင်ကို ဒီနေရာမှာ မင်းရဲ့အစားအသောက်တွေကို 'စားခွင့်ပြုတယ်'ဆိုတဲ့ အရာမျိုးမရှိဘူး။"
"ကျွန်မက စွန့်ပစ်ခံဇနီးတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးဆိုရင်၊ အိမ်တော်ရဲ့စားဖိုဆောင်က ကျွန်မကိုယ်တာ အစားအသောက်တွေ ပြင်ပေးရမှာပေါ့၊ ဟုတ်တယ်မလား။ ဒါလည်းကောင်းတာပဲ။ ကျွန်မ ကိုယ်စားဖို့ကိုယ် ဒီလောက်အပင်ပန်းခံပြီး ပြင်နေစရာမလိုတော့ဘူးပေါ့။ အရှင်သခင်၊ ရှင်လာချင်တဲ့အချိန်သာလာခဲ့ပါ။ ကျွန်မ စားဖိုဆောင်ကို အရှင့်အတွက်ပါပြင်ပေးဖို့ ကြိုပြောထားလိုက်ပါ့မယ်။"
ရှင့်မှာ ရှင့်ရဲ့တိုက်ကွက်တွေ ဗျူဟာတွေရှိသလို ကျွန်မမှာလည်း ကျွန်မရဲ့ခံတပ်ကြီးတစ်ခုလုံးရှိတယ်လေ။ စုနွမ်နွမ် တိတိကျကျချေပပြီး သူ့ကိုယ်သူချီးမွမ်းလိုက်သည်။ ဟိဟိ၊ ရှင်တကယ်ပဲ ကျွန်မရဲ့ စားကောင်းသောက်ဖွယ်တွေကို ဒီလောက်လွယ်လွယ်နဲ့ စားလို့ရမယ်လို့ ထင်နေတာလား။ ရှင်အရမ်းရိုးအလွန်းသွားပြီ၊ လူညစ်ကောင်။"