ခုဆိုရင္သူ႔ဆီကေနမုေယာထြက္သြားတာသံုးနွစ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။ဒီၾကားထဲသူဘာသတင္းမွမရခဲ့ပါ။မုေယာအေဖတာဝန္က်ရာဘက္လိုက္သြားေတာ့မုေယာတို႔ေျပာင္းသြားၿပီဆိုတာသာသိရသည္။ဘယ္ကိုေျပာင္းသြားလဲဆိုတာေတာင္သူမသိခဲ့ရ။သူျမန္မာနိုင္ငံအနံ႔လိုက္ရွာခဲ့သည္။မေတြ႕၍နိုင္ငံစံာပင္သူရွာခဲ့ပါသည္။သူ႔ကေလးေလး ကအပုန္းေကာင္းေန၍သူမေတြ႕ခဲ့ပါ။
'လြမ္းလိုက္တာရိုင္းရယ္ ကိုကို႔ ကိုအျပစ္ေပးလို႔ဝရင္ျပန္လာခဲ့မယ္မလား_'
မုေယာထြက္သြားကတည္းက သူစီးပြားေရေတြသာဖိလုပ္ေနသည္။သူအရင္လို မေပြရႈပ္ေတာ့ မုေယာကိုသာသူတမ္းတေနသည္။လမ္းတြင္ေကာင္ငယ္ေလးေတြေတြ႕ရင္သူ မုေယာမ်ားလားထင္ကာလိုက္ၾကည့္မိသည္။သို႔ေသာ္မဟုတ္ခဲ့ပါ။သူအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ညေတြအလြန္မ်ားေနပါၿပီ မုေယာထြက္သြားကတည္းကပင္။သူညတိုင္းတစ္ေယာက္ထဲေနွာင္
တေတြပိုက္ကာ ညစဥ္ငိုေနခဲ့သည္။
"ဆရာဒီညေနဂ်ပန္ကလာမဲ့အေရးႀကီးဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုပြဲရွိပါတယ္ _"
တပည့္ျဖစ္သူရွိုင္းဇက္လာမွသူ႔အေတြးစေတြျဖတ္လိုက္သည္။
"အင္း ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္လဲ_"
"ညေန4:00ပါဆရာ_"
"အင္းအဲ့တာဆိုအဲ့အခ်ိန္ငါသြားလိုက္မယ္ ခုေတာ့အိမ္ျပန္လိုက္အံုးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ_"
"ေအာ္ဒါနဲ႔ မုေယာသတင္းေရာဘာၾကားေသးလဲ_"
"ဘာမွမၾကားမိပါဘူးဆရာ_"
"အင္း_"
ရွိုင္းဇက္တစ္ေယာက္ထြက္သြားေသာဆရာျဖစ္သူေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်ေနမိသည္။ဆရာကအလြန္အခ်စ္ႀကီးသည္ အကိုေလးကလည္းအလြန္အပုန္းေကာင္လြန္းသည္။သူတို႔မွာရွာေနရတာသံုးနွစ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။အကိုေလးထြက္သြားကတည္းက ဆရာျဖစ္သူမွာအလြန္စိတ္ဆက္သည္။အလြန္တိက်လာသည္။ေတာ္ရံုစကားမေျပာေတာ့အရယ္အၿပံဳးလည္းသိပ္မရွိေတာ့ အၿမဲတမ္းတည္တည္ႀကီးနဲ႔သာ ကုမၼဏီကလူမ်ားအလြန္ပင္ေၾကာက္ရေသာေဒါသအိုးပါေလ။
YOU ARE READING
မင္းပဲကိုယ့္အခ်စ္ မင်းပဲကိုယ့်အချစ် (Complete)
Non-Fictionအရာအားလံုးကိုခြင့္လႊတ္နားလည္ရတာသိပ္ ပင္ပန္းတာပဲကိုကိုသိလား<3 အရာအားလုံးကိုခွင့်လွှတ်နားလည်ရတာသိပ် ပင်ပန်းတာပဲကိုကိုသိလား<3
