Τα μάτια σου ωκεανός και χάνομαι μέσα τους.
Πρωτότυπο ε;
Τα λεπτά δάχτυλα σου καυτή άμμος, πυροδοτούν κάθε κύτταρο όταν με αγγίζεις.
Η ομορφιά σου ουρανός, άφταστη.
Και η σιγανή φωνή σου να μου ψιθυρίζει γλυκά λόγια, όπως κάθε φορά άλλωστε. Και ταυτόχρονα να με αγγίζεις ελαφρά.
Η μυρωδιά σου ένα αεράκι. Ένα αεράκι σαν εκεινα που παρακαλάς να έρθουν να σε δροσίσουν το καλοκαίρι που ζεσταίνεσαι.
Έτσι και εσύ.
Να με κρύψεις για λίγο στην αγκαλιά σου, να κρυφτώ από τα προβλήματα.
Να εξερευνήσω για λίγο τον φουρτουνιασμένο σου ωκεανό, λίγο πιο βαθιά.
Μικρά βήματα.
Ένα την φορά.
Θα έκοβα κάθε μαργαρίτα του κόσμου για να σου την χαρίσω, νομίζω σου ταιριάζει.
Τόσο μικρός, μα τόσο επιδραστικός πάνω μου. Όπως οι μαργαρίτες μου.
Με τα όμορφα μακριά ματόκλαδά σου να μου θυμίζουν τον κήπο που φύτεψες στην καρδιά μου.
Ή τις πεταλούδες στο στομάχι μου.
Θα ήμασταν ένα υπέροχο φθινόπωρο μαζί.
Ή ένας εναλλακτικός χειμώνας.
Θα χορεύαμε μαζί το τανγκο του δισταγμού.
Και εσύ για να μην με φέρεις σε δύσκολη θέση θα έπαιρνες πρωτοβουλία.
Μα αγάπη μου ο δισταγμός δεν φεύγει εύκολα.
Να ένα χαμόγελο, αχ ανθίζει.
Όπως κάνεις τα λουλούδια στην καρδιά μου να ανθίζουν.
Απαλά βλέμματα, μισό χαμόγελο.
Το δικό σου μισό χαμόγελο, εκείνο που λατρεύω.
Αχ γαμώ τις πεταλούδες.
Να με κοιτάς έτσι με έκπληξη.
Σαν να μη πιστεύεις αυτό που βλέπεις.
Μην το κρύβεις, ξέρω ότι δεν το περίμενες.
Έτσι είναι όμως τα ωραία στην ζωη.
Ξαφνικά και απρόσμενα.
Μπλε.
Έξω από το μπλε.
Για μένα όμως είναι μέσα. Χωρίς να αλλάζει κάτι.
Τα πανέμορφα χέρια σου κινούνται πάνω στην κιθάρα διακριτικά, δεν χρειάζονται περιττές κινήσεις.
Δεν θα με πείραζε να είμαι η κιθάρα σου. Ο τρόπος που την παίζεις ή την τοποθετείς πίσω στην θήκη της με προσοχή, όπως κάνεις όταν με φιλάς στο μέτωπο για καληνύχτα.
Ή ακόμη και η πένα σου, έχεις τόσες πολλές σπίτι αλλά πάντα επιλέγεις εκείνη την απλή μαύρη με το αγαπημένο σου συγκρότημα πάνω.
Ή έστω να ήμουν οι παρτιτούρες σου.
Ποτέ δεν τις χρησιμοποιείς αλλά ξέρω, ότι κάπου πεταμένες στην τσάντα σου υπάρχουν και έχουν γραμμένο το όνομα σου πάνω, είναι δικές σου.
Σου ανήκουν.
Θα ήμασταν ένα ξεθωριασμένο καλοκαίρι.
Ή μια ξεχασμένη άνοιξη.
