She's away { Nils Käller }

10

aangezien het vandaag 'woeNilsdag' is, Nils's verjaardag, een nieuw deel!

{ Luc }

Ik leg een ijszak achter het hoofd van mijn zusje.

'Gaat het al wat beter?'

Ze murmelt wat. Ik meend een zachte "ja" te horen.

Voorzichtig ga ik naast haar zitten en kijk haar bezorgd aan.

Ze ligt met haar hoofd tegen de achterkant van de bank, met daar tussen een ijszak. Haar enkel op een kussen en ze heeft haar pols stevig vast.

Er hangt een rare sweer in huis. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, wat ik moet zeggen.

'Het gaat wel, Luc. Het komt goed' antwoord ze zacht.

Ik kijk op en zie dat ze haar hoofd probeert te draaien.

Ik knik maar instemmend, hoewel ik twijfel of we naar de dokter moeten.

'Wil je me naar boven brengen?'

'Maar natuurlijk madam' antwoord ik en hoor haar zacht lachen.

'Ijszak mee?'

Ze schud afkeurend haar hoofd.

Ik sta op en til haar op, zoals ik vroeger ook deed. Rustig loop ik de trap op.

Zachtjes laat ik Tessa op haar bed zakken en pak haar pyjama. Voorzichtig help ik haar in der pyjama en leg een kussen neer voor haar enkel en arm. Ze gaat met moeite liggen en ik sla de dekens over haar heen.

Ik ga naast haar zitten en kijk haar aan.

'Ga maar lekker slapen. Hopelijk gaat het morgen al wat beter met je'

Ik strijk een plukje haar uit der gezicht.

'Maar Luc' hoor ik haar zacht zeggen als ik net wil opstaan.

'Ja?'

'Hoe gaat het dan met schoolreisje? Over een week gaan we al naar Engeland voor een week en ik wil mee'. De wanhoop is van haar gezicht af te lezen.

'We zien het volgende week wel' stel ik haar gerust.

Niet helemaal tevrede met het antwoord, knikt ze. Ik druk een kus ol haar voorhoofd.

'Slaaplekker. Als er iets is, moet je roepen'

Ze knikt. 'Slaaplekker'

Voor ik het weet zijn haar ogen gesloten. Ik glimlach en loop naar de deur. Ik doe het licht uit en kijk nog één keer achterom. Ze ligt rustig op haar bedje, warm onder de dekens. Ik sluit de deur en loop naar mijn eigen kamer.

Snel kleed ik me om. Ik poets mijn tanden en ga in bed liggen. Ik staar naar het plafond en denk na over van alles. Mijn oogleden gaan langzaam naar beneden en voor ik het weet, ben ik in een rustige slaap verkeerd.

- 1 week later -

{ Tessa }

Ik gooi snel mijn tas in de achterbak terwijl mijn moeder de deur opslot doet. Ik ga achterin zitten, naast Luc die maar een beetje uit het raam staart.

Mijn hersenschudding is al voor 92% hersteld. De kneusing van mijn elkel is zo goed als genezen en mijn pols was niks mee aan de hand gelukkig.

Ik haal mijn mobiel en oortjes uit mijn zak en zet muziek op. Ik staar uit het raam en langzaam raast alles voorbij. Bomen, fietsende kinderen, huizen.

Na nog geen 10 minuten zijn we al geariveerd op school. Ik sta op en loop rustig naar de achterbak. Ik kijk even om me heen en screen het school plein.

Ik zie Nils bij zijn vrienden staan. Hij lijkt het niet echt te volgen en het intersseert hem volgensmij ook niet echt. Hij staat een beetje naar zijn voeten te kijken en soms kijkt hij op.

Ik pak mijn spullen met hulp van Luc. Ik lever mijn spullen af en neem afsheid van mijn moeder.

'Veel plezier meiske, bellen als er iets is hè'

Ik knik en heef haar een laatste knuffel.

Dan sla ik mijn armen om Luc heen. Hij knuffelt me terug.

'Veel plezier' is het enige wat hij zegt.

Hij is stiller dan normaal, moet ik me zorgen maken?

Ik besluit het even te laten.

'Ik bel je elke avond' zeg ik met een glimlacht.

Hij knikt en glimlacht zwak.

Ik geef hem nog één laatste knuffel tot we bij elkaar worden geroepen. Luc drukt nog een kus op mijn voorhoofd en dan loop ik glimlachend weg.

Ik ga in de grote groep menigte staan. Luister naar de instructie en ga in de rij staan om in te stappen.

Ik wurm me tussen de grote groep mensen heen, naar binnen. Ik zoek een plekje en zie dan Nils alleen zitten. Hij zit bij een raam, een stukje van zijn vrienden af.

Met een twijfel loop ik naar hem toe. Hij kijkt op van zijn mobiel en kijkt me droog aan.

'Mag ik hier zitten?' vraag ik zacht.

'Als je dat nog durft, wel'. Zijn stem klinkt kil. Emotieloos.

'Tuurlijk' zeg ik en pers een glimlach op mijn gezicht.

Ik ga zitten en niet veel later komt de bus in beweging.

-

'Nils' vraag ik onzeker.

'Ja?' hoor ik hem mompelen.

'Waarom doe je zo?' Ik hoor bij mezelf de teleurstelling in m'n stem.

'Wat bedoel je?'

'Je doet zo ongeintersseert, boos en je ontwijkt me'. Ik kijk naar mijn schoenen.

'Dus eerst word je boos op me, geef je mij de schuld van iets wat je zelf ook wou en je doet me pijn. Vervolgens moet ik poeslief tegen je doen?' zegt hij boos.

Ik schrik van mijn reactie.

Net als ik mijn mond wil openen, klinkt er een stem doorheen.

'Uitstappen! We zijn op de boot. Tot we in Groot - Britanië zijn, hebben jullie tijd voor jezelf. Maak je iets kapot, de kosten is voor je eigen rekening. Veel plezier' klinkt de stem van meneer Scheltinga.