GEÇMİŞ 2

NEFESİM

Karacadan

Arkamda ki sesi çok iyi tanıyorum. Ne olursa olsun asla unutamayacağım bi ses. Masada ki herkes ayağa kalkarken arkamı döndüm. Mavi gözlerle karşılaştım yine. Ama bu sefer yüzünü de görüyorum.

Boşboğaz: Nasılsın karaca? Ben de seni gördüğüme sevindim.
Karaca:Ne işin var burda?
Boşboğaz: Bir yıl sonra beni görüyorsun ve ilk cümlen bu mu?  Çok ayıp. Halbuki sana çok yardımım olmuştu.
Karaca:Kimsin sen?
Boşboğaz: Merak ediyorsun dimi beni? Haklısın sen de. Salih tanır  belki beni he salih?
Salih:Nasıl çıktın sen hastaneden?
Boşboğaz: Çıkmadım ki kaçtım. Şizofren falan değilim ben. Tamam pek akıllı olduğum söylenemez ama şizofren de değilim ya.

Gülmeye başladı kendi kendine. Sonra bakışları bana geldi tekrar. Yüzünde  bi nefret gördüm. Çok büyük bi kin besliyor bana karşı.

Boşboğaz: Selçuk ben. Senin abinim.  Senin annen..ikimizin annesi yani.
Karaca:Abim mi?
Bosbogaz:Sakın bana abi deme bi daha! Her şey senin yüzünden oldu! Benim annem senin yüzünden öldü! Sen oldun diye bu vahşiler annemi öldürdü!
Karaca: O benimde annem! Ayrıca ben bu hikaye de masumum tamam mı? Daha küçücük bi bebekmişim ne gibi bi zararım olabilir ki?
Bosbogaz:Her şey senin yüzünden! Kes artık! Sen burda mutlu mutlu yaşarken benim annem soğuk toprağın altında! Sana demiştim dimi önce hayatını cehenneme çevireceğim sonra da hayatını senden alacağım!
Azer:Lan bana bak siktir git delik deşik ederim seni!

Gülmeye başladı tekrar. Bugüne kadar bi abim olduğunu bilmiyordum. Ki olmaması daha mı iyi bilemedim.

Karaca: Sen nerdeydin bu zamana kadar? Annem gitti bari sen yanlız bırakmasaydın beni!
Boşboğaz:Kendi babam aldı beni. Annem bununla evlenince hiç göremedim. Sonra da öldü! Senin yüzünden!

Boşboğazı dinlerken Arya ağlamaya başladı. Tam ona dönecekken bi silah sesi duydum. Göğsümde hissettiğim acıyla olduğum yerde kaldım. Azerle kesişti gözlerimiz. Gözleri dolu halde yüzüme baktı. Aryayı yılmaza verdi hemen. Sendeledim. Azerin gözleri arkama kaydı. Belinden silahını çıkarıp oraya doğru ateş etti.

Daha fazla ayakta duramadım. Kendimi yerde buldum. Benden biraz sonra da boşboğaz düştü. Abimle aynı anda ölüceğiz sanırım bugün.  Gökyüzüne bakarken azer girdi görüş açıma. Nefes almaya çalışırken gözlerine baktım.

Göğsüm fazlasıyla acıyordu. Azer bir şeyler söyledi ama anlamadım ilk başta. Sonradan sesler gelmeye başladı. Göğsümde ki elimi çektim. Kanı görünce gözlerim dolmaya başladı.

Azer:Ambulans çağırın!  Karaca canım burdayım bi tanem! Yapma nolur yapma!  Bir şey yapın lan!
Karaca:Azer..sevgilim..
Azer:Bitanem! Karacam!  Nefes al güzelim burdayım. Beni bırakma nolur. Bak ben sözümü tuttum seni hiç bırakmadım. Sen de bırakma!
Karaca:Azer..Arya sana emanet.
Azer:Hayır karaca! Onu ikimiz buyutucez! Gidemezsin! 
Karaca:Ben..ben yeniden..hamileyim azer.

Şaşkınca durdu. Elini karnıma koydu. Göz yaşlarımız birbirine karışırken azer nefes almaya çalıştı. Daha çok ağladım.

Azer:Hamile mi? Karaca..napicam Ben? Güzelim Allah aşkına dayan Ambulans nerde lan! Kız gidiyor lan hadi!
Karaca:Azer se-ni çok sevi-yorum...
Azer:Ben de çok seviyorum. Daha bunu çok soylicez..bırakma kendini. Sen çok güçlüydün karaca..dayan dayan lütfen.
Karaca:Ben..güçlü ..değilim. ve san-irim burası..yolun sonu. Özür..dilerim. Kes-ke hep..yanında olab-ilsem..ama ben icimde sen-den..bi parçayla gidiyorum azer..sana da benden bi parça bırakıyorum.