♀️Παγιδευμένες Ψυχές♀️

1ο Κεφάλαιο

Σκοτία.
Έτος 1492μ.χ

Νεφέλης Pov.

Τρέχω σε ένα πυκνό σκοτεινό δάσος, βρέχει.
Ακούω φωνές.
Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω εξαγριωμένο πλήθος με αναμένους πυρσούς και δρεπάνια να με κυνηγάει.
Δεν ξέρω , τι έχω κάνει!?
Γιατί με κυνηγάνε?!
Κοιτάζω δίπλα μου.
Δεν είμαι μόνη μου, δίπλα μου τρέχει μια κοπέλα, την βλέπω εξαντλημένη.

[...] Συνέχισε να τρέχεις!!! Μας φτάνουν μου φωνάζει.

Δεν μπορώ να δω το πρόσωπο της μόνο τα μακριά καστανά μαλλιά της.
Δεν ξέρω ποια είναι και όμως νιώθω τόσο οικία!
Με πιάνει από το χέρι και μου ξανά φωνάζει με δυνατή τρεμάμενη φωνή.

[...] Caroline τρέξε θα μας σκοτώσουν, μην σταματάς!

Δεν αντέχω όμως, τα πόδια μου με εγκαταλείπουν... Σκοντάφτω...
πέφτω στο υγρό άγριο χώμα.

[...] Σε παρακαλώ πρέπει να συνεχίσουμε αλλιώς θα μας σκοτώσουν.

Αυτή η γυναίκα με αγαπάει, με όλη της την ψυχή. Το αισθάνομαι βαθιά μέσα μου σαν καρφωμένο πυρωμένο σίδερο στην καρδιά.
Το ίδιο νιώθω και εγώ για αυτήν.
Της χαϊδεύω τα μακριά πανέμορφα καστανά μαλλιά της.

"Φύγε σε παρακαλώ σώσε τον εαυτό σου, εγώ δεν αντέχω να συνεχίσω, θα μείνω πίσω να τους αποσπάσω την προσοχή.
Σε παρακαλώ φύγε γρήγορα!!!"
Της είπα με όση δύναμη μου είχε απομείνει

[...] Δεν φεύγω χωρίς εσένα!!! Η θα ζήσουμε μαζί ή θα πεθάνουμε μαζί!

Το πλήθος έφτασε.
Την ρίχνουν στο υγρό παγωμένο χώμα, της σκίζουν τα ρούχα καθώς παλεύει να ξεφύγει, την χτυπάνε. Δεν αντέχω να βλέπω...
έρχονται προς το μέρος μου... τόση ώρα δεν είχαν ασχοληθεί μαζί μου, μάλλον δεν με θεωρούσαν κίνδυνο.
Με χτυπάνε βάναυσα στα γενετικά μου όργανα στο κεφάλι και στο στομάχι, την βλέπω από μακριά να προσπαθεί να συρθεί με όλη της την δύναμη προς το μέρος μου. Τα μάτια μου έχουν πλυμηρίσει απο υγρά καυτά δάκρυα που κατακλύζουν ολόκληρο το πρόσωπό μου.
Πονάω στο σώμα αλλά κυρίως πονάω στην ψυχή!
Πονάω...
Πονάω πολύ....

Ελλάδα
Έτος 2021
Νεφέλης POV.

Ανοίγω τα μάτια... ήταν πάλι ένας από τους εφιάλτες που έχω από παιδί.
Πονάει όλο μου το σώμα! Νιώθω καυτά δάκρυα να κυλάνε στα κόκκινα πρησμένα μαγούλα μου. Ήταν λες και ήμουν εκεί! Λες και έχω ζήσει όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα. Πάλι η ίδια γλυκόπικρη αίσθηση στην καρδιά μου.
Πάλι η ίδια σκέψη.Ποια είναι αυτή η γυναίκα? Γιατί στοιχειώνει τα όνειρα μου κάθε βράδυ?!
Τόσα ερωτήματα μέσα στο μυαλό μου αναπάντητα όλα αυτά τα χρόνια. Η ψυχολόγος  λέει ότι μπορεί να βασίζονται σε κάποια παιδική τραυματική εμπειρία που έχω θάψει βαθιά στο υποσυνείδητο του μυαλού μου.
Πρέπει να μιλήσω με την ψυχολόγο!
Κάποια λύση θα υπάρχει.
Κάπως πρέπει να ανακαλύψω το νόημα πίσω από αυτά τα τόσο βάναυσα όνειρα.