ကြၽန္ေတာ့မ်က္ဝန္းထဲက ၾကယ္ကေလးက တကယ္ေတာ့ ေလလြင့္ရြက္ဝါေလးပါတဲ့

အပိုင္း ၃

ေန႔လည္မြန္းတည့္ခ်ိန္၏ အပူရိွန္က အေတာ္ကို ျပင္းလြန္းလွသည္။ ညေစ်းက စတင္ခင္းက်င္းေနတာေၾကာင့္  အနားကေန ျဖတ္ျဖတ္သြားသည့္ အထုပ္ထမ္းသမားေတြနဲ႔ ပ်ံက်ေစ်းသည္ေတြ၏ ေခြၽးနံ႔နဲ႔ ေနနံ႔က သူ႔ႏွာေခါင္းထဲ စူးစူး႐ွ႐ွတိုးဝင္လာသည္။ တာလပတ္ထီးအုပ္ေလးမိုးထားသည့္ ျမန္မာမုန္႔ဆိုင္ေလးရဲ႕ မလံု႔တလံုအရိပ္ထဲ ခိုေနရင္း ေရဆာလာတာမို႔ မနီးမေဝးက ကြမ္းယာဆိုင္ကိုေလွ်ာက္ခဲ့လိုက္သည္။ သူျဖတ္ေလွ်ာက္လာသည့္အခ်ိန္ ကတၱရာလမ္းေဘးက အမိႈက္ပံုထဲ ေရသန္႔ဗူးခြံေတြ၊ ေကာ္ခြက္အစုတ္အျပတ္ေတြ ဂုန္နီအိတ္ႀကီးထဲ ေကာက္ထည့္ေနသည့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ခ်ာတိတ္ကေလးေတြက ေမာ့ၾကည့္လာသည္။ ေနအပူရိွန္ေၾကာင့္ ကေလးေတြရဲ႕ ညစ္ေပေနသည့္ မ်က္ႏွာမည္းမည္းေလးေတြက ေခြၽးစီးေၾကာင္းေတြနဲ႔ နီပုပ္ေနလ်က္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ပူေလာင္ေနသည့္ ေနေရာင္ျခည္ထင္ဟပ္ေနေသာ မ်က္လံုးေလးေတြသည္ေတာ့ ႏြမ္းနယ္ေနဟန္မရိွဘဲ ေနေရာင္နဲ႔အၿပိဳင္ ေတာက္ျဖာေန၏။

ကြမ္းယာဆိုင္က ေရသန္႔တစ္ဗူးဝယ္ၿပီး ေမာ့ေသာက္ေနသည့္ သူ႔အနား ဂုန္နီအိတ္ႀကီး မႏိုင့္တႏိုင္သယ္ပိုးထားသည့္ ခ်ာတိတ္ေလးက ေယာင္လည္လည္နဲ႔ေရာက္လာသည္။ ေက်ာေပၚက ဂုန္နီအိတ္ႀကီးကို လက္ေသးေသးေတြနဲ႔ ျမဲျမံေအာင္ဆဲြထားရင္း သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္၏။

"ကိုႀကီး အဲ့ေရသန္႔ဗူးေလး သားကိုေပးပါလား..."

"ေအး ယူေလကြာ.."

ေသာက္လက္စ ေရသန္ဗူးကို ေပးလိုက္ေတာ့ ေခ်းအထပ္ထပ္ဝင္ေနသည့္ လက္သည္း႐ွည္ေတြနဲ႔ လက္မည္းမည္းေလးက အျမန္ပဲဆဲြယူသြားသည္။ ဗူးတစ္ဝက္ေလာက္က်န္ေနသည့္ ေရေတြကို အငမ္းမရ တစ္ဂြပ္ဂြပ္ေမာ့ေသာက္ၿပီးေနာက္ သူ႔ကို ဟီးခနဲရယ္ျပၿပီး ေျပးထြက္သြား၏။

"နီတူး ငါ့မွာေရက်န္ေသးတယ္ကြ၊ မင္းေသာက္အံုးမလား"

အိတ္အေလးႀကီးကိုသယ္ရင္း ေျခေထာက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ အျမန္ေျပးၿပီး ရပ္ေစာင့္ေနသည့္ သူ႔အေဖာ္ဆီ က်န္တဲ့ေရကို သြားေပး၏။ ေနေလာင္ထားသည့္ ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ ခ်ာတိတ္က ေရဗူးကို ဘုၾကည့္ၾကည့္ကာ ဆဲြယူသြား၏။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သားတတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာဆိုၿပီး ေျပးသြားၾကျပန္သည္။