Complicated ?

CHAPTER 14:

Janbeth's POV.

Takbo lang , takbo lang ng takbo kahit saan. Hindi na ko maka hinga sasobrang pag iyak.. hindi ko mapigilan.

Pagkatapos ng lahat ng narinig ko,

Sakto pang umulan..

Hindi ko na alam..

Asan na ba ko?

Sobrang dilim dito..

Wala manlang street lights.

Hindi ako alam kung paano uuwi.

Naupo nalang ako sa gilid.

Iyak ako ng iyak.

Bakit ganun!? Bakit ganun sya!!!!

Ano na!? Sobrang gulo na ng isip ko .

Wala na. Wala na kong masabi..

Mababaliw na yata ako.

Hindi na ko nababasa ng ulan? May ulan pa a? Pagka angat ko ng ulo.

May isang lalaking naka tayo at pinapayungan ako.

"S-sino k-ka?"  Hindi ako maka pag salita ng maayos.

"Uh, mike, miss umuwi kana."

"Hindi ko alam ang pauwi" umiiyak adin ako.

"Ihahatid na kita."

"S-sa- salamat."

Ilang minutong paglalakad ay naka alis kami ng street nayun..

Naglalakad na kami pauwi sa bahay kk . Medyo malapit na naman.

Ang lakas parin ng ulan.. ginaginaw ako.

"Uhm, eto jacket ko isuot mo muna." Hindi ko na tinanggihan dahil halos mamatay na ko sa lamig.

"Eto na yung bahay ko , salamat sa paghatid."

"Sige, alis na ko .. wag ka na umiyak" huh?

"O-okay ingat."

Pumasok na ko sa loob. Yung jacket nya pala nasakin pa...

Umakyat ako ng kwarto at naligo .

Sobrang nang hihina ako kakaiyak at sa lamig.

Gusto kong kumain pero alam kong masasayang lang dahil hindi ko naman makakain..

Patuloy na nagpa flash back sa isip ko yung kanina.

Ewan ko , hindi ko na alam kung anong gagawin ko ...

Sobrang ayaw tumigil ng iyak ko hanggang sa matulog nako.

MIKE'S POV

Hi guys, ako si Leveen Mike Mondigo.

Yung babae kanina? Nakita ko lang sya.

Bumili kasi ako ng ice cream sa may kanto . E nagugutom ako saktong umulan naman buti ready ako hehe.

Pauwi na sana ako ng may maaninag akong babaeng umiiyak. Multo? White lady? Grrrrrr. HAHAHAHAHAHA ang bakla ko. :D PERO Ganto lang ako talaga pasensya.

Nakaka awa sya iyak ng iyak.

Hindi nya pa alam ang daan kaya sinamahan ko na.

Pagkahatid ko sa kanila ang ganda ng bahay :) mayaman siguro to.

Well, in fact mayaman din ako ^___^ hindi naman sa pagmamayabang ha! HAHAHAHAHA.

Hindi na ako nag kotse kanina. Gusto ko maglakad e. Kaso umulan tsk.

Kahit madilim kita ko yung kagandahan nya. Wiiit ! HAHA uy di ako manyak no!

Basta! Sana makita ko pa sya ulit :)

It'll be great if that happens.

Janbeth's POV

Pag gising ko . Hindi ko maidilat ang mata ko . Hindi ako maka galaw. Parang pakiramdam ko pinapaso ako .. ang init ko . Nang sa wakas ay maidilat ko ang mata ko....

"Paula? Daphne?" Andito sila?

"Kala ko hindi ka na gigising -__-" dap.

Kita ko ang pagsiko sa kanya ni paula.

"What!?" Haha eto talaga.

"Masama ba ang pakiramdam mo?" Tanong ni ate paula.

"Hindi ako maka tayo."

"Let me help you to get up. You need to eat." Daphne.

"Thanks." She guide me to sit.

"Ano bang nangyare?" Ate paula.

Nang maalala ko yun biglang kumirot yung puso ko . Bigla nalang akong napa iyak.

"Oops, wrong move" paula

"Ayan kase! Alam mo na nga yung nang yare ipaaalala mo pa!" Daphne.

"E gusto ko malaman yung buo e!"

"Diba nga kinwento na ni alleza! Paulit ulit ka !"

"W-wag na k-kayo m-mag away." Naka pag salita din ako.

"Im sorry." Paula.

"No it's okay." I said.

"Bakit k-kayo nan-nandito?" I asked

"We'll take care of ya. After what happened the other day "

"But, may pasok ngayon."

"No ones care, and one thing. Wala tayong gagawin.. may event ang mga teacher."

*toktok*

"I'll go see." Daphne

Pagbukas nya si alleza.

ya!hindi ako galit sa kanya. Pinagsabihan lang naman sya tungkol sa kung anong dahilan e. Pano ako magagalit.

"Hi, bethy Im really sorry."

"No , it's fine. It's not your fault either."

"Im so sorry."

Nagkwentuhan kami ng nagkwentuhan .

Sa pagpapatawa ni alleza at daphne medyo nabawasan lahat ng sakit.