ရည်းစားဟောင်းက ငါ့ကိုမျက်စိကျနေပြန်ပြီ (ဘာသာပြန်)

33

{Unicode}

"ပြေးဖွယ်ရာ လမ်းမရှိ"

ဝေလီဝေလင်း နံနက် သုံးနာရီ လေးဆယ့် နှစ်မိနစ်။

ရန်ကျားလိသည် ကုတင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေကာ မိမိကိုယ်ကို ခြုံစောင်နှင့် ကျပ်တင်းနေအောင် ပတ်ထားပြီး ခေါင်းတစ်ဝက်သာ ဖော်ထားသည်။

အခန်းထဲတွင် လုံလောက်သော အပူချိန်ရှိပြီး ပြတင်းပေါက်များကိုလည်း လေပင် တိုးမဝင်နိုင်အောင် တင်းတင်း စေ့ထားသော်လည်း သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အေးစက်နေသည်ဟု ခံစားနေရဆဲဖြစ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနှင့် လက်ချောင်းများမှာလည်း တစ်လျှောက်လုံး တုန်ရီနေသည်။ သူ့ပုံစံက ဆောင်းညတွင် အအေးဒဏ်ကြောင့် တုန်ရီနေကာ ခြေလက်များပါ တောင့်ခဲနေသော ခွေးလေခွေးလွင့် တစ်ကောင်နှင့်ပင် တူနေသေးသည်။

မျက်လုံးများ ပိတ်ထားသော်လည်း မည်သို့ဆိုစေ အိပ်၍မရခဲ့ပေ။

သူ့နားထဲတွင်လည်း အော်မြည်နေသံများက တစ်စက္ကန့်မျှပင် ရပ်တန့်မသွားခဲ့။

အသံများက လေးဖက်လေးလံ နေရာပေါင်းစုံမှ ထိုးထွက်လို့လာသည်။

မရေတွက်နိုင်သော လူများက သနားညှာတာမှု ကင်းမဲ့စွာနှင့် လှောင်ပြောင် ရယ်မောနေသံများကိုသာ သူကြားနေရသည်။ အရုပ်ဆိုးစွာနှင့် သူ့အား ဗြုန်းခနဲ သေသွားပါစေဟု ကျိန်ဆိုသံများ၊ မလိုမုန်းထား ဆဲဆိုသံများနှင့် စိတ်သိမ်ငယ်စေသော စကားသံများက အေးစက်စူးထက်နေသော ဓားတစ်ချောင်းကဲ့သို့ သူ့ရင်ဘတ်ထဲ တည့်တည့် တိုးဝင်လာ၍ သူ့ခမျာ နာကျင်စွာနှင့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေရသော်လည်း နံဘေးမှ လူအုပ်ကြီး၏ စာနာမှု မရှိသည့် မညှာမတာ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်သွမ်းသွေးနေသံများကိုသာ ကြားခဲ့ရသည်။

သူသည် အားတင်းကာ ကိုယ်ကိုကိုင်းလိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးမှာ ဘီရိုကိုဖွင့်ကာ ကပျာကယာနှင့် Melatonin ဆေးပြားများကို မျိုချလိုက်သည်။

အရုဏ်တက် မနက်လေးနာရီမှာတော့ မူးမူးဝေဝေနှင့် အိပ်ပျော်သွားရှာလေသည်။

အိပ်မက်ဆိုးများ မက်နေခဲ့သည် ထင်၏။ အိပ်မက်ထဲတွင် ရန်ကျားလိမှာ မျက်ခုံးများကို တင်းနေအောင် ကြုတ်ထားပြီး လေသံတိုးတိုးနှင့် အနူးအညွတ် တောင်းပန်နေရရှာသည်။