Chapter 13 - Second time around

16 1 0
                                    


Denzel stayed with me for a few minutes. He can't get over the fact that I stole a marriage proposal from him. I just laughed at him and didn't regret anything. We even shed tears of happiness.

...

I woke up from bed  and stretched my arms.  Something feels new, I feel a lot happier today. I still can't believe what happened last night. Di ko naisip na gagawin ko iyon. He is really making me do things  I don't usually do.

I went out and saw Denzel waiting for me.

"Goodmorning my sweetie," he greeted as soon as our eyes met.

"Sweetie?" I asked in confusion.

"We don't have an endearment, is sweetie not okay?" he asked.

"I feel like a child," I answered.

"Then, what should I call you? Babe, baby, dear, sweetheart, darling, cupcake, honey, munchkin, boo, tart,mine, love, sugar?"

"Ang daming option ha," natatawang kumento ko.

"Napuyat ako para magisip ng term of endearment natin," he pouted.

"Do we really need to have one? tanong ko sa kanya.

"Don't you like the idea?" he asked.

"Isn't it cringy?" I asked.

"Honestly, it's a bit. We can call each other the way we want to, but I want to call you something else," sabi niya.

"Then call me your favorite food," I told him.

"My favorite food?" He repeated. I nodded confirming that he heard it right.

"Pinakbet? Shall I call you that?"

Pakiramdam ko ay biglang umusok ang ilong ko. Di ko alam kung seryoso ba siya o nang-aasar lang.

"I'll call you sinigang then," sagot ko sa kanya.

"It's a bit weird though," sabi niya.

"I think these endearment thing is not for us," suko niya.

"Ehh, kasi naman bakit ulam ang naisip mo, pwede naman kasing dessert diba?"

"Dessert? My favorite is leche flan. It will sound like I'm cursing you if I call you that," sabi niya.

"Haay, ewan ko sayo Denzel. Gutom lang 'yan kumain na lang muna tayo," aya ko sa kanya.

My stomach doesn't really feel well, kaya pinili kong kumain na lamang ng sopas bilang agahan.

Pagkatapos namin kumain ay bumalik kami pareho sa mga cabina namin. I got bored so I decided to go out.

Napatingin ako sa paligid at nakita ko siyang paparating sa cabina ko. Ang umagaw ng atensyon ko ay ang bitbit niyang bag. Uuwi na ba kami? Bakit dala niya ang mga bag niya.

Nang makita niya ako ay di niya napigil ang tawa niya. Anong trip niya, nababaliw na ba siya? Kahapon iyak siya ng iyak ngayon naman bigla na lang tatawa.

"Anong problema mo, anong nakakatawa?" tanong ko sa kanya.

"Nothing, I just imagined greeting you by calling you pinakbet," sabi niya habang pinipigil ang kanyang pagtawa.

"Sira ulo ka talaga," sagot ko sa kanya.

"Mamaya may makarinig sa'yo, isipin takas ka sa mental. Anong gagawin mo?" tanong ko sa kanya.

"I don't know," sagot naman niya sa akin. Na parang wala lang sa kanya kung anong isipin ng iba.

Napabuntong-hininga na lang ako, there's no point making a point a pointt right now, at napansin ang hawak niya.

Before She DiesWhere stories live. Discover now