Ethan's Heartache ⋆ ★ Lee Heeseung

iv

Numara:
Ne zaman müsait olduğuna karar verebildin mi?
Proje için yani. (21.38)

Numara kişisi 'Heeseung' olarak kaydedildi.

Chaelin:
Uh, hayır.
Ama cuma olabilir gibi.
Okuldan sonra pek bir işim yok. (21.55)

Heeseung:
Tamamdır, cuma yeniden konuşuruz.

Chaelin:
Aynen, konuşuruz.

Heeseung:
Bu arada Chaelin, bir şey söylemek istiyorum.

Chaelin:
Evet?

Heeseung:
Jongseong bugün biraz asosyal olmandan yakındı bize, bu yüzden soruyorum...
Hafta sonu arkadaşlarla dağ evine gidiyoruz.
Tur, barbekü falan yapıyoruz. Takılıyoruz yani.
Çoğu hafta sonu yaptığımız bir şey, geleneğimiz oldu diyebilirim.
Müsaitsen bizimle gelsene, fena olmaz.

Chaelin:
Sizin grupla mı?

Heeseung:
Merak etme, birkaç kız da olacak.
İki gün, bir gece kalıp geri döneceğiz.
Eğlenceli olacak, bayaa.

Chaelin:
Jongseong tamam mı dedi buna?
Babama sormuş mu acaba kendisi?

Heeseung:
İzin verir herhalde.
Hem baban bizim fabrikanın müdürü.
Beni çok çook iyi tanır. 😌

Chaelin:
Seni tanıması, izin vereceği anlamına gelmiyor bence.
Neyse, bakarız artık.

Heeseung:
Tamamdır.
Haber vermeyi unutma!
Yani unutma lütfen. 🙂

Mesaja görüldü attıktan sonra telefonu kapattım ve hızla yatağımdan çıkarak Jongseong'un odasına doğru ilerledim. Benim odamın hemen yanındaydı, çok yürümeme gerek kalmadı ve umursamadan içeri daldım.

Duştan yeni çıkmıştı. Beline beyaz bir havlu sarmıştı, omuzlarına attığı küçük bir havlu da vardı. Boy aynasının önünde kendi görüntüsüne yaklaşmış bir şekilde nemlendirici sürmekle uğraşıyordu. Saçları da tel tel alnına dökülüyordu.

Aynadan göz göze geldik. "Kişisel alanımı kaba bir şekilde ihlal edip, üstüne üstlük ablalık taslamanı neye borçluyuz?" Aynadan tekrar kendine baktı ve sonra da omuzlarındaki havluyu alarak kaba hamlelerle saçlarını kurulamaya başladı.

Baksana, sen bu Heeseung'lar ile baya bir yakın olmuşsun... Dağ evi gezmelerine davet ediliyorsun falan?"

"Evet?" dedi, soru sorarcasına. "Ben yanlış olan bir şey göremiyorum."

"Bu kadar hızlı samimi olmanız neden bir tek bana normal gelmiyor? Hem Jaeyun'un ilk gün ki tavrını unuttum falan sanma."

"Abartıyorsun Chaelin, öyle dediğin gibi kötü çocuklar olsalardı takılmazdım. Bu kadar da samimiyet kurmazdım." Saçlarını eliyle arkaya doğru yatırarak kıyafet dolabına ilerledi. "Hem Jaeyun iyi çocuk, o ilk gün ki tavrını haklı bulmuyorum ama yine de çok iyi biri. Biraz yaşam alanından çıkıp insan içine çıksaydın bunu görebilirdin."

Belki haklı olabilirdi ama bilmiyordum. Beni bu durumlardan geri iten bir şeyler vardı. Konuşmalardan, ortamlardan uzaklaşmak istiyordum. Kalabalık ortamlar benlik değildi, birden fazla kişiyle aynı ortamda olmaksa hiç benlik değildi. Tam olarak ne beklediğimi de bilmiyordum ve Jongseong'a karşı da bir savunma içgüdüsüyle ilerlediğim için böyle düşünüyordum.

Tamam, kötü bir şey beklediğim yoktu elbette ama kim bilebilirdi ki? Sonuçta, bir dağ kasabasındaydık ve bu dağlarda da güven vermeyen bir şeyler vardı. Belki bu kadar doğayla iç içe olması bana vahşeti çağrıştırıyordu, belki de izlediğim dizilerin etkisi altında kalmıştım. Tam olarak ne olduğunu bile bilmiyorum aslında ama sadece bir histi.