Chwała Achillesowi!

5. Zginął!

Zginął! Patroklos z ręki trojańskiego syna! 
Zginął! Och, Fortuno, to nie była Twoja wina! 
Zginął! Mą zbroję krew otuliła niczym krwawe płomienie,
Zginął! Głowę Hektora oderwę i cisnę o ziemię! 

Dopadnę Jego ciała, nie zazna litości, 
Jam Mściciel wiodący Troję ku bezpowrotnej nicości, 
Stłamszę, wyniszczę, spalę budynki za budynkami, 
Hektorze! Nie chowaj się za bezpiecznymi bramami! 

Wyszedłeś... Dar od losu!
Zginiesz brutalnie, Twa historia nie nabierze rozgłosu, 
Być synem wieczności nie Tobie będzie dane, 
Twe zbezczeszczone ciało nie zostanie zabrane! 

Niech ojcowskie łzy wylewają się strumieniami, 
Jam zaślepiony zemsty pragnieniami!
Krew polała się, ostrze cięło skrawek po skrawku skóry psa morderczego, 
Przed zgonem wyszeptał coś nikczemnego! 

Parys mi przeszkodą? Niech drżą przed potęgą podarunku Erynii!
Niech szykują na ubłaganie ogrom złotych skrzyni!
Okrążę mury Troi, Hektora ciało ciągnąc za rydwanu kołami,
Nie spłonie, niechaj wiedzą, że zostali na wieki sami!

Niechaj całun spłonie zgodnie z trojańskimi honorami,
My, Trojanie, nie będziemy już nigdy tacy sami. 

Achillesie! 
Wojowniku godzien wszelkiej historycznej chwały, 
Bądźże miłościwy! Dusze zabitych już się do Elizjum rwały! 
Hektor, syn mój, walczył odważnie, podejmując wyzwanie, 
Nie godzi się herosowi Jego ciała porwanie... 

Uklęknę, ukorzę się, oddam honory... 
Pozwól proszę, to na Twój widok zabrzmią utwory, 
Bądźże bohaterem, syna mego nie skazuj na wieczne męki, 
Nie skazuj władcy na większe uklękli... 

Achillesie! 
Dusza moja nie zazna spokoju
jeśliś pozwolisz, aby syn mój błądził w bezkresnym znoju.
Jam Ci poddanym, dopuść Swe serce do głosu, niech bije prawdziwie,
Niechaj Hektor, trojański wojownik słynący z dzielności, zostanie pochowany uczciwie!

Całun płonie zgodnie z trojańskimi honorami, 
My, Trojanie, nie będziemy już nigdy tacy sami.
Hektor dołączył do grona herosów,
Walczy dla Nas, więcej nie lękając się ciosów.