Montelivano Series #1: Silently Love You (COMPLETED)

Kabanata 12

Merry Christmas 🎄❤️

Isabelle

A week later, ginagawa parin ang mansion pero kalahati na ang nagagawa. Ganoon kabilis, Raise hired a lot of men to construct his mansion. Ako naman ay binibisita ko rin ang site, malapit lang dito sa mansion ng mga magulang niya. One week of living here is not bad, though sometimes I have some headache plus that Raise started to give motives at me.

I know men. I know how they work, how they hit on girl. As much as possible tinataguan ko siya pag hindi na tungkol sa trabaho. Naiilang na nahihirapan ako pag kasama siya, yung feeling na ang tagal ko na siyang kilala. Pero hindi ko ma pin point kung saan at kailan. Even how he dressed, speak, touch, and he's grey eyes are all familiar. Hindi ko nga rin maiwasang na isipin na baka...baka kasama siya sa nakaraan ko.

Pero imposible naman yun diba? Sino naman ang maghahangad na kilalanin na isang ulila at mahirap  na kagaya ko ang mapapansin niya. Sa yaman at gwapo niya, sigurado ako na marami na siyang nabiktima. Hindi rin naman ako papatol sa kanya dahil ang may mukhang kagaya niya ay delikado. Yung tipong pagnakuha na ang gusto ay saka ka itatapon na parang basura. The way he look, parang mangangain ng buhay. Ganon.

I drees up into my skinny jeans and white top with my doll shoes. Mainit kasi ngayon ang panahon. Tagbungga narin ng mga mangga dito. Mamaya manghihingi nga ako eh, I miss mangga!

Umalis nako sa guess room at bumaba. Pagkababa ko ay mayroong nasa 50's na babae at may katawagan sa phone. Biglang parang kumirot ang sintido ko dahil mukhang familiar ang pangyayari. Then suddenly, her eyes glued at me. It takes a couple of minutes to take away from her stare. Shocked is evident in her face.

After she bring back her reverie. She immediately walk fast towards me and give me a warm hug. That makes me shocked.

I also stilled when I heard her sobbing and that make me nervous. May nagawa ba ako?

"Ihja, I'm so sorry...sorry..." Sabi niya at ramdam ko ang pagbasa ng balikat. Marahan ko siyang pinalayo sa akin at tiningnan ang mukha.

"Ahh...Ma'am wait lang ho, bakit po kayo nag s-sorry?" Tuloy parin siyang humihikbi kaya inalalayan ko siyang umupo sa sofa. Ang mga katulong ay nag si alis sa paligid at kaming dalawa na lang ang natira.

"Oh my god! You can talk?!" Taka naman akong napatingin sa kanya. May alam ba siya tungkol sakin? Tumingin ako sa maganda nitong mukha at kitang kita ang gulat sa ekspresyon nito habang naka tingin sakin.

Kahit naguguluhan ay napa tango ako sa kanya.

"Opo, nagsasalita po ako." With that, she stood up at brush her hair up. A seconds after, Raise showed up, may kasama itong tatlong lalaki.

Kilala ko ang isa, si Ezkiel Montelivano. But theres also two handsome man beside him. Base on what they look, they're twins. The first have a serious face and same as Raise that have grey eyes. The other one looks friendly but he got a brown eyes same as Ezkiel. The four of them look like Greek gods from the mount of Olympus.

Para silang mga hari na naghasik ng kagwapohan at kakisigan sa san sinukob. Yung tipong manginginig ang tuhod mo kapag kaharap mo sila. Nakaka walang ulirat na kagwapohan.

Yeah right Isabelle, parang wala kang jowa ah.

I immediately shook my head from that thoughts and look to the woman beside me. Naka tingin parin sa akin at hindi nadama ang presensiya ng pagdating ng apat na lalaki.