[ Zawgyi ]
"ေမာင္"
"ဗ်ာ"
ေခၚ သူကစကားမဆိုဘဲ သူ႕ကိုေငးၾကည့္ေန
၍
"ေ႐ွာင္း ေမာေနၿပီလား ။"
"ဟင့္အင္း ။မေမာပါဘူးေစာနကတင္ဒီေနရာ
ျပန္ေရာက္လာတာ တစ္ခါမကေတာ့ဘူး
ေလ"
"ေမာင္ မွတ္မိေပမယ့္ေမွာင္ေနၿပီ ။
ေမာင့္အထင္ဒီညေတာ့ ..... "
အဆုံးထိမေျပာရေသးေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက
နားလည္ဟန္ေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္ ။
"ေ႐ွာင္း .. ေမာင္တို႔ဒီေနရာမွာပဲ အိပ္ရေတာ့
မွာပဲ က်န္တဲ့ေနရာေတြကပိုၿပီး
အေကာင္ပေလာင္ေပါလိမ့္မယ္ ။"
အပင္အိုႀကီး႐ွိရာေနရာပဲ ေမာင္နဲ႔
အတူျပန္ေရာက္လာတယ္။
သူအျပဳံးတစ္ခုနဲ႔ပဲ ေမာင့္ကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပ
လိုက္တယ္ ။
"အင္း။"
"ေ႐ွာင္း .. ဗိုက္ဆာေနလား .. "
"ဟင့္အင္း မဆာပါဘူး ဒီေလာက္ကခံႏိုင္ပါ
တယ္။"
ဟုတ္ပါရဲ႕ ။
သူ႕ အမ်ိဳးသားကေယာက်ာ္းတစ္ဦးပဲ ။
ဒီေလာက္ေလးေတာ့ခံႏိုင္မွာပဲကို ပူေနမိတာ
ပါလား ။
သို႔ေပမယ့္လည္း ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ထိုအမ်ိဳးသားကိုဂ႐ုစိုက္ရမယ့္တာဝန္
အျပည့္သူ႕မွာ႐ွိတာပဲေလ ။
"ေ႐ွာင္း .. ေမာင့္ကိုခနၾကည့္။"
မ်က္လႊာခ်ထားသူက ဗိုလ္မႈးမ်က္ဝန္းေတြ
ကို႐ႊန္းလဲ့ေနတဲ႕မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းေတြနဲ႔ေငး
ၾကည့္လာတယ္ ။
အေပၚ ကုတ္ညိဳညိဳကိုခြၽတ္ကာ ကိုယ္ေပၚ
လႊားေပးလိုက္တဲ့ဗိုလ္မႈးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္း
မ်က္ခုံးေလးပင့္တက္သြားၿပီး
အက်ႌရဲ႕ဘယ္ဘက္ေနရာသို႔လက္ေခ်ာင္း
ေလးမ်ားႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ ။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ည ..
ႏွစ္ေယာက္႐ွိေနခ်ိန္မွပိုအသက္ဝင္လာတဲ့
ႏွလုံးသားေလး ........ ။
ထိုႏွလုံးအိမ္တြင္ ေမာင္ ဟူေသာအမ်ိဳးသား
တစ္ဦး႐ွိေနသည္ ။
YOU ARE READING
အချစ်ဆုံး
Fanfiction"ကျွန်တော်နဲ့လက်ထပ်တဲ့အတွက်ခင်ဗျားကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။" "နှစ်ဦးသဘောတူပါလေ။" "ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လက္ထပ္တဲ့အတြက္ခင္ဗ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။" "ႏွစ္ဦးသေဘာတူပါေလ။"
