"အိမ်ရှေ့စံ..... "
ငေးနေတုန်းလှမ်းခေါ်လိုက်တာကြောင့်လန့်သွားသည်
"အိမ်ရှေ့စံ....နေမကောင်းသေးဘဲဘာလို့ထလာတာလဲ..."
ထိုသူရဲ့အမေးကြောင့်
"ဟင့်အင်းTae......မှားလို့ငါနေကောင်းနေပါပီ...မင်းကဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ...မအေးဘူးလား...ငါတောင်အေးလာပီ"
ဟုဆိုကာကိုယ်လေးကိုကျုံး၍လက်နှစ်ဖက်ကိုပွတ်လိုက်သည်........ထို့နောက်ကိုယ်ပေါ်သို့တစ်ခုခုနှင့်ခြုံလွှမ်းလိုက်သည်ကိုခံစားမိလိုက်သည်မော့ကြည့်မိတော့
ထိုသူကသူ၏ဝတ်ရုံကိုခြုံပေးနေသည်ဘယ်လောက်မှမဝေးသောမျက်နှာအကွာအဝေးကြောင့်taeခဏတာငေးမိသည် ကိုကိုကလေနန်းတွင်းဝတ်နဲ့တောင်တော်တော်ချောနေရောပဲ
"အိမ်ရှေ့စံ......ဝင်ရအောင်....."
"ခဏ....မင်း......အသက်ဘယ်လောက်လဲ.."
"28ပါအိမ်ရှေ့စံ"
"အဲ့ဒါဆိုငါထပ်ကြီးတာပဲကိုအားလုံးရှေ့မှာဆိုအိမ်ရှေ့စံလို့ပဲခေါ်ပေါ့ငါတို့အချင်းချင်းဆိုရင်တော့taeလို့ပဲခါ်ပေါ့"
"မခေါ်ပါရစေနဲ့အိမ်ရှေ့စံလို့ပဲခေါ်ပါရစေ"
ထိုသူ့စကားကြောင့်
"မရဘူး....အဲ့လိုမခေါ်ရင်မင်းကိုစကားမပြောဘူး...."
သြော်ယောင်းရယ်ကိုယ်ကမင်းကိုခေါ်ချင်တာပေါ့အဲ့လိုဒါပေမယ့်ကိုယ့်နှလုံးသားကတုန်လှုပ်နေတယ်မင်းကိုအဲ့လိုခေါ်ဖို့ကိုယ့်နှလုံးသားကလက်မခံဘူးယောင်းငယ်ရယ်
"ဟေ့ဘာတေငေးနေတာလဲ....ငါပြောတာကြားလား"
ယောင်းသတိပေးမှပဲသတိပြန်ဝင်လာသည်
"ကျနော်မျိုး.........ခေါ်ပါ့မယ်taeလို့ပဲ"
ထိုအခါမှပျော်သွားကာခုန်ပေါက်နေလေရဲ့တကယ့်ကိုယောင်းက ကလေးလေးပါကိုယ့်ရဲ့နှယောက်မရှိတဲ့ကလေးလေး
"တကယ်နော်.....အဲ့ဒါဆိုငါကမင်းကိုjeonလို့ခေါ်မယ်"...
ယောင်းပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်ကိုယ့်သွေးတေပြောင်းပြန်စီးဆင်းနေသည့်အလားတစ်ကိုယ်လုံးပူထူသွားသည်
YOU ARE READING
love is you(vkook)
Fanfictionအချစ်.... ဘဝပေါင်းများစွာဝေးကွာပီးမှ ပြန်ဆုံတွေ့လည်း.... ကိုယ်မင်းကိုသိပ်ချစ်ပါတယ်....
