Irene pov
Im here standing in our balcony staring at star in the sky at the same time looking back at the happy time when my daughter is here
A happiness that i never feel again..wala ibang maramdaman kundi ang sakit,lungkot at pangungulila sakanya..sa tuwing binabalikan ko ang araw na kasama pa namin siya hanggang sa gabing mawala siya parang akong pina patay pero pilit parin akong lumalaban dahil i had luis and alfonso ayaw kong sinisisi nila ang sarili sa pag kawala ng kapatid nila dahil ako ang nag kulang ako naman talaga ang dapat sisihin naging pabaya akong magulang sana di nalang ako umalis nung gabing yun para nabantayan ko sila
Kung pwede kolang ibalik ang pag kakataon nayun itatama ko talaga
"Hon lets sleep na" pag tawag sakin ng asawa ko
"Makikita pa kaya natin siya?". Pag tatanong ko sakanya habang pina pahiran ang luha saking mga mata diko na namalayan ang pag tulo ng luha ko habang binabalikan ang mga ala-ala
"Hanggang ngayun naman diba sahindi parin tayo tumitigil pag hahanap sakanya".sambit niya
"Pero till now parang wala parin nang yayari 16 years na hon gustong gusto kona siya makasama".sabi ko lumapit siya sakin at inakap ako ng mahigpit
"Mag tiwala kalang makikita din natin sya and manang imee said pala na baka gusto mo sa sumama sa camarines sur?". Pag tatanong nya sakin tinignan kolang sya ng patanong
"Kung gusto molang naman daw".dagdag nya
"Ilang araw ba?". Balik kong Tanong ko dito ngumiti lang naman siya
"7days may free vacation sya sabi nya kanina busy kase sila bong kaya pinapatanong nya if gusto mo sumama sakanya kung dika rin daw busy". Sabi nya
"Let me think muna". Sabi ko at pumasok na sa kwarto para makapag pahinga
~to be continued
YOU ARE READING
HAND THAT I WANT TO HELD AGAIN
FanfictionDisclaimer: This story is purely fictional and the plot is not to be associated with actual records just pure of my wild imagination lang This is my first time story that i wrote here in wattpad hope you like it and btw amm this story is all about...
